Η απόφαση του Ivo Watts-Russell να του εμπιστευτεί την καλλιτεχνική ταυτότητα της εταιρείας, οδήγησε σε εξώφυλλα τα οποία άφησαν εποχή, καθιστώντας τον έναν από τους κορυφαίους γραφίστες σε διεθνές επίπεδο...

Το άνοιγμα των γραφείων στο Λος Άντζελες δεν είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα και θα χρειαζόταν έτσι να φτάσουμε πια στα μέσα των '00s για να γίνει ξανά εταιρία ικανή να συνδυάσει τις indie μόδες με την περίεργη folk και την ονειροπόλα pop με τους γίγαντες του παρελθόντος...

Για πρώτη φορά, συνυπήρξαν μαζί στις κυκλοφορίες της ίδιας χρονιάς η εφιαλτική εσωστρέφεια του μεταλλαγμένου θρύλου Scott Walker και τα βαλκανικά παιχνίδια του Zach Condon, σε ένα εξωφρενικά επιτυχημένο ντεμπούτο ως Beirut...

Η κυκλοφορία του πρώτου δίσκου των Thievery Corporation στάθηκε για πολλούς επιβεβαίωση του θανάτου της εταιρείας, η οποία συνέχισε ωστόσο μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας να επενδύει πολλά χρήματα σε απαιτητικές κυκλοφορίες που δεν φέρνουν τα λεφτά τους πίσω, αλλά και να αποτελεί τόπο όπου πρόσκαιρα συναντώνται και συμπράττουν εξαιρετικά μοναχικοί άνθρωποι...

Το εντυπωσιακά αξιοσημείωτο με τον μύθο της δισκογραφικής εταιρίας 4AD, είναι ότι βασίστηκε και εδραιώθηκε πάνω σε κριτήρια αυστηρώς «καλλιτεχνικά». Χωρίς αγιοποιημένους μάρτυρες, χωρίς bigger than life ήρωες, χωρίς πιπεράτα σκάνδαλα, χωρίς ίντριγκες, χωρίς αυτοκαταστροφικό ...ιδεασμό, χωρίς καν μεγαλόστομες διακηρύξεις. Μουσική και πάλι μουσική –και, πάνω απ' όλα, αισθητική ουσία

Ο John Frusciante συναντά τον Joe Lally (των Fugazi) και τον (διάδοχό του στους Red Hot Chili Peppers) Josh Klinghoffer και ο ένας συμπληρώνει τον άλλον, σε μια κούρσα διαφορετικών διαδρομών...

Ένα CD-R του 2006 που παραλίγο θα λεγόταν «Ο Μητσοτάκης στα Τρίκαλα» επανεκδίδεται σε βιβλίο/CD μετά βαΐων και κλάδων, φωτίζοντας ευκρινέστερα το πλαίσιο στο οποίο κινήθηκε η εγχώρια πειραματική σκηνή σε προηγούμενες δεκαετίες, αλλά και τον αντίκτυπο της δράσης της σε όσους έμελλε να πάρουν τη σκυτάλη...

Και μπουμ! Βογγητά, έρωτας και χορευτική μουσική μέχρι το ξημέρωμα, από μια σταρ των αισθησιακών βιντεοταινιών, η οποία είχε κάποτε και τη δική της στήλη σε περιοδικό, σχετικά με ό,τι κάνει τον κόσμο να γυρίζει...

Σκοτεινό, σκονισμένο, υποδόρια έντονο και νομοτελειακά άχρονο, το ντεμπούτο της μπάντας που ξεπήδησε από τα σπλάχνα των Los Lobos είναι κάτι σαν το δικό τους Basement Tapes...

Τι παράδοξο, να βρίσκεις ξανά μπροστά σου, σε δίσκους, εκείνα τα έργα που στην εποχή τους είχαν βγει «μόνο σε CD». Όμως αυτή η επαν-επίσκεψη στον Nils Petter Molvaer, στον Jan Garbarek, στον Anouar Brahem, στον Charles Lloyd και στη Γειτονιά του Manu Katché, έχει πολλά να μας δείξει ως προς το πώς αποτιμάμε τα σημερινά μουσικά πράγματα...