Τους Άγγλους indie θρύλους του Tim Burgess τους ξέρει ασφαλώς καλά το εναλλακτικό κοινό και σε αυτό ακριβώς είναι που στοχεύει η φράση του τίτλου, την οποία έγραψε ο Mike Stax στο περιοδικό Ugly Things, θέλοντας να στρέψει την προσοχή στους Marvin Gardens.
Οι τελευταίοι ανήκουν στα χαμένα κεφάλαια των 1960s ψυχεδελικών χρονικών του Σαν Φρανσίσκο, τα οποία σκαλίζονται ξανά τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της γενικότερης ψυχεδελικής αναβίωσης.
Πρόκειται για μια μπάντα του 2ου underground κύματος της ορίτζιναλ ψυχεδέλειας, που εμφανίστηκε όταν οι πρωτοκλασάτες μπάντες τύπου Jefferson Airplane και Grateful Dead απόκτησαν συμβόλαια με μεγάλες εταιρίες. Κι έκαναν αρκετή αίσθηση στα μικρά clubs του Σαν Φρανσίσκο χάρη στην τραγουδίστριά τους Carol Duke -μια λεσβία από το Τέξας με βαθιά γνώση των folk δρόμων και εντυπωσιακή σκηνική παρουσία. Παρά ταύτα, η μπάντα δεν κατάφερε να υπερβεί τα μικρά τοπικά σύνορα της βόρειας Καλιφόρνια και ξεχάστηκε μετά τη διάλυσή της το 1969.
Τώρα λοιπόν η High Moon τους επανασυστήνει, μαζεύοντας σε έναν δίσκο τα 4 τραγούδια από ένα σπάνιο ΕΡ που έβγαλαν το 1968 ανεξάρτητα, συν το υλικό από το demo που ηχογράφησαν τότε για τη Reprise (χωρίς αποτέλεσμα) και μερικές live ηχογραφήσεις τους στο Matrix Club.
Το νέο mastering ανέλαβε ο βραβευμένος με Grammy Dan Hersh (δουλεύοντας από τις αυθεντικές πηγές), ενώ η έκδοση έρχεται με πλούσια liner notes από τον προαναφερθέντα Mike Stax. To άλμπουμ κυκλοφορεί σε CD 19 κομματιών ή βινύλιο 14 κομματιών, συνοδεία σπάνιων φωτογραφιών που πρώτη φορά βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Είναι δε διαθέσιμο και ψηφιακά, με έξτρα παροχή το booklet σε PDF μορφή.
{youtube}mJmXwC3AJbI{/youtube}
