Το (indoor) live γεγονός της χρονιάς για τους Έλληνες metalheads, με το ονειρικό billing και το special 3D stage show των Kreator, αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να κλείσει θετικά μια δύσκολη συναυλιακή χρονιά. Δυστυχώς, αυτή η ευτυχής συγκυρία δεν στέφθηκε από επιτυχία. Και εξηγώ επακριβώς τους λόγους που με οδηγούν σε αρνητικές σκέψεις.
Το ότι παραμείναμε έξω από το club περίπου δυόμιση-τρεις ώρες μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες, είναι από μόνος τους ένας αξεπέραστος παράγοντας να χαλάσει το κέφι όλων αυτών που δεν έχουν την κατάλληλη φυσική κατάσταση (αντίστοιχη ενός καλογυμνασμένου στρατευμένου στους μαυροσκούφηδες ή στην προεδρική φρουρά) να αντέξουν όρθιοι, πάνω από 6-7 ώρες.
Οι πόρτες ανοίγουν και ακαριαία ξεκινούν να παίζουν οι Nile. Όσοι δεν έκαναν τους μαλάκες να κλέψουν την σειρά των υπολοίπων κορόιδων και υπομονετικά περίμεναν την σειρά τους, έκαναν τεράστιο λάθος. Οι Nile ολοκλήρωσαν το setlist τους και πολλοί δεν πρόλαβαν να ακούσουν νότα. Μέσα σε αυτούς και εγώ.
Οι μπάντες που παρακολούθησα (Morbid Angel, Kreator) δεν σχολίασαν το γεγονός της καθυστέρησης. Δεν μιλάω για συγνώμη ή για δάκρυα επί σκηνής. Ένας απλός σχολιασμός που έστω θα επιβράβευε την άψογη συμπεριφορά του κοινού απέναντι σε όλη αυτή την παλιοκατάσταση, θα αρκούσε για μένα. Ο Mille λίγες μέρες πριν, σε ένα club της Ισπανίας, επειδή έπεσε το ρεύμα και τους έκοψε το set, τα έχωσε επί σκηνής στους διοργανωτές. Περίμενα από έναν τόσο cool μουσικό, να είναι το ίδιο cool και στις στραβές (ειδικά εάν ευθύνεσαι για αυτές)
Τρεις μέρες μετά το πέρας της συναυλίας, ο διοργανωτής δεν έχει ανακοινώσει επίσημα τον λόγο της καθυστέρησης. Και αυτό είναι πραγματικά ένα ανεξήγητο φαινόμενο, μιας και τα δελτία τύπου για την συγκεκριμένη συναυλία, πριν την ημερομηνία διεξαγωγής ήταν πάρα πολλά.
Προσωπικά, νιώθω, ότι δεν οφείλω να μιλήσω για την απόδοση των γκρουπς και το πόσο ισοπεδωτικοί ήταν, το πόσο γάμησαν κτλ κτλ. Προτιμώ να μιλήσω για το ελληνικό κοινό που απέδειξε πόσο πιστό είναι, στις μπάντες που αγαπά. Δεν γιούχαρε, δεν πέταξε μπουκάλια, δεν έκανε καμιά ασχήμια σε ένα live που στράβωσε. Όμως, καθώς αποχωρούσα, εντελώς λιώμα, λίγο πριν το encore των Kreator παρατηρούσα τα μισόκλειστα, κουρασμένα μάτια των θαμώνων. Ελάχιστοι έκαναν headbanging, ακόμα πιο λίγοι έδειχναν να ζουν το live με ένταση. Ελπίζω να έχω λανθασμένη εντύπωση και όλοι να έχουν όμορφες αναμνήσεις. Αλλά πιστεύω με βεβαιότητα ότι η δική μου αίσθηση ταλαιπωρίας, πιθανότατα, ταυτίζεται και με πολλών άλλων. Και οι προσδοκίες μου ήταν τόσο μεγάλες, που η απογοήτευση υπερσκελίζει την αγάπη μου για την μουσική των γκρουπς που είδα (και δεν είδα).
