Δύσκολα αφήνεις την ευκαιρία να ακούσεις ζωντανά έναν από τους αγαπημένους σου δίσκους να σε προσπεράσει. Ο λόγος φυσικά για το ομώνυμο ντεμπούτο των DARK QUARTERER. Στα θετικά και ο συναυλιακός χώρος, δεδομένου ότι μιλάμε για μια κατ’ εξοχήν underground συναυλία περιορισμένης απήχησης, που παρ’ ότι δεν πίστευα/περίμενα μεγάλη προσέλευση, ο διψήφιος αριθμός παρευρισκομένων κρίνεται άκρως απογοητευτικός. Ήχος, φώτα κλπ. πολύ σπάνια απογοητεύουν στο ΚΥΤΤΑΡΟ, και καθώς η συγκεκριμένη βραδιά δεν αποτέλεσε εξαίρεση, δεν θα ασχοληθούμε περαιτέρω με το θέμα, αφού όλα ήταν το λιγότερο σε ικανοποιητικά επίπεδα από την αρχή ως το τέλος.
Τη συναυλία άνοιξαν οι SUNLIGHT, νέο συγκρότημα και εντελώς άγνωστοι σ’ εμένα. Μια ιδέα για το ύφος τους μπορείτε να πάρετε από τις διασκευές που έπαιξαν, με τις οποίες άνοιξαν και έκλεισαν το set τους: “Rock The Night” και “ Burn”. Πληκτράτο soft Metal, ή απλά Hard Rock. Ευχάριστες οι συνθέσεις τους, αλλά δεν κατάφεραν να μου τραβήξουν το ενδιαφέρον για περαιτέρω ενασχόληση με το συγκρότημα. Η κίνησή τους πάντως να μοιράσουν δωρεάν το πρώτο τους ep (“Rocking Around”) μετά το τέλος του set επικροτείται θερμά.
Επίσης νέοι και άγνωστοι σ’ εμένα οι ENDOMAIN που ακολούθησαν. Δεν μπορώ να πω ότι με συγκίνησαν ιδιαίτερα, ίσως και λόγω ύφους που θέλει το Power τους progressive-άτο, αν και μερικά κομμάτια μου τράβηξαν το ενδιαφέρον τόσο ώστε να περιμένω μέχρι να κυκλοφορήσουν κάτι για πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα. Παρ’ ότι αρκετά νευρικοί στη σκηνή, είμαι σίγουρος ότι με λίγες περισσότερες εμφανίσεις θα το διορθώσουν, με τον τραγουδιστή να ξεχωρίζει, διαθέτοντας μια πολύ καλή φωνή, που δεν χρειαζόταν τη (πολύ καλή) διασκευή στο “At the Gallows End”για να μας «πείσει».
Οι VALOR είναι ένα συγκρότημα που φαντάζει ιδανικό support στη συγκεκριμένη συναυλία, αφού και αυτοί εντάσσονται στα πλαίσια του επικού ήχου έχοντας καταφέρει να διαμορφώσουν έναν δικό τους ήχο. Μπορεί προσωπικά να μην «παίρνω» από αυτούς όσα θα ήθελα, αφού μόνο σε μερικά τραγούδια κάνουν την υπέρβαση που ζητάω από μια τέτοια μπάντα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να ευχαριστηθώ ένα live τους και να παροτρύνω όσους αρέσκονται σε παρόμοια ακούσματα να τους ακούσουν και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Μπορώ να πω ότι η συγκεκριμένη εμφάνισή τους συγκαταλέγεται άνετα στις top στιγμές τους, με πολύ δυναμική παρουσία στη σκηνή που ξεχείλιζε από πάθος, με τα νέα κομμάτια να ακούγονται αρκετά καλά.
Όπως είπαμε και στην αρχή, ισχυρός πόλος έλξης για τη συγκεκριμένη συναυλία στάθηκε η ζωντανή απόδοση του ομώνυμου ντεμπούτου των DARK QUARTERER, συγκρότημα που με τις πρώτες δύο κυκλοφορίες του έβαλε την δική του σφραγίδα στην Ιταλική, και όχι μόνο, σκηνή, με δυο ογκόλιθους σκοτεινής και άκρως επικής μουσικής που ξεχειλίζουν από τόνους προσωπικότητας και μοναδικότητας. Παρά τις καλές αναμνήσεις από την προηγούμενη εμφάνισή τους στη χώρα μας (UTH III), είχαν ένα διπλό στοίχημα να κερδίσουν: από τη μια να καταφέρουν να πιάσουν την ατμόσφαιρα που αποπνέει το μυστηριακό ντεμπούτο τους, και από την άλλη ο βαθμός στον οποίο ο αρκετά μεγάλος σε ηλικία Nepi θα μπορούσε να ανταπεξέλθει στα ιδιαίτερα απαιτητικά φωνητικά του δίσκου.
Και ενώ ήμουν αρκετά αισιόδοξος για το αποτέλεσμα, αυτό που παρακολουθήσαμε ήταν υπεράνω προσδοκιών, με μια μεγαλειώδη απόδοση από πραγματικά μεγάλους μουσικούς. Όσοι έχουν παρασυρθεί στη δίνη αυτού του δίσκου, μπορούν να φανταστούν τα συναισθήματα που τον συνοδεύουν σε μια άρτια ζωντανή απόδοση (αν και τα κομμάτια ήταν ελαφρώς «ξεχειλωμένα» δεν νομίζω να πείραξε κάποιον), με τα “Colossus of Argil”, “The Entity” και “Dark Quarterer” να κατακτούν απάτητες κορυφές. Από κει και πέρα είχα την εντύπωση (χωρίς λόγο βέβαια) ότι θα ακούγαμε και μπόλικα κομμάτια από το επίσης εξαιρετικό “The Etruscan Prophecy”, όμως απογοητεύτηκα αφού εκπροσωπήθηκε μόνο με το “Retributioner”. Πιο συγκεκριμένα έπαιξαν τα “The Blind Church”, “Darkness”, “Ides of March”, “Lady Scolopendra” και “Last Breath” από τους μετέπειτα δίσκους τους, στους οποίους έχουν ακολουθήσει μια αρκετά διαφορετική πορεία, με το prog στοιχείο να κυριαρχεί, και προσωπικά δεν με συγκινούν. Διαδικαστικού χαρακτήρα λοιπόν το υπόλοιπο set, κάτι που μάλλον συμμεριζόταν μεγάλο μέρος του κοινού, αφού οι αντιδράσεις σε σχέση με το πρώτο μέρος ήταν σχεδόν νωχελικές.
Εννοείτε πως η ανάμνηση του πρώτου μέρους δεν θα ξεθωριάσει εύκολα, σε ένα live που μου έδωσε παραπάνω απ’ όσα περίμενα. Βέβαια, έχω την πεποίθηση ότι τους DARK QUARTERER θα συνεχίσουμε να τους μνημονεύουμε για το παρελθόν τους και όχι για το παρόν τους.
{youtube}cYHhCy0p5Zo{/youtube}
