Έχοντας στο μυαλό την προηγούμενη μέτρια εμφάνιση των ONLSAUGHT στη χώρα μας, δύο ήταν οι συνιστώσες που με «έπεισαν» τελικά να παρευρεθώ στο συγκεκριμένο live. Από τη μια η χαμηλή τιμή του εισιτηρίου, και από την άλλη το γεγονός ότι θα έπαιζαν ολόκληρο το “The Force”. Καθόλου αμελητέο δεν κρίνεται και το γεγονός της παρουσίας δύο συγκροτημάτων που πάντα χαίρομαι να παρακολουθώ.
Ο λόγος για τους EXARSIS (τους οποίους πρόλαβα προς το τέλος του set) και BIO-CANCER. Αμφότεροι μικρής ηλικίας μπαχαλο-συγκροτήματα, από τους καλύτερους αναβιωτές του thrash, όχι μόνο στα πλαίσια της χώρας μας. Φυσική συνέπεια των παραπάνω ήταν πολύ δυναμικές εμφανίσεις, με το κοινό να είναι πλήρως παραδομένο στους ρυθμούς τους, με συνεχή stage diving και mosh pits. Είναι ξεκάθαρο πλέον πως το thrash τραβάει όλο και περισσότερο νεαρό κόσμο στη δίνη του, με την παρουσία των συγκεκριμένων δύο ονομάτων να κρίνεται καταλυτική για τη προσέλευση μεγάλου μέρους του κοινού.
Σφήνα στους δύο thrash δυναμίτες, εμφανίστηκαν οι Kύπριοι death-άδες VOMITILE. Παρ’ ότι δεν είμαι οπαδός του συγκεκριμένου ήχου, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν βαρέθηκα καθόλου βλέποντας ένα εξαιρετικά δεμένο group με πολύ συμπαγή ήχο και έναν μπασίστα που ξεχώριζε με μεγάλη ευκολία. Σίγουρα δεν θα τους αναζητήσω, αλλά σε όποιον αρέσκεται στο συγκεκριμένο ύφος θα τους πρότεινα ανεπιφύλακτα.
Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για τους ACID DEATH. Δεν χρειάζεται να είσαι οπαδός του συγκεκριμένου ήχου για να καταλάβεις ότι πρόκειται για ένα καλό συγκρότημα, απλά εγώ δεν θα μπορούσα να τους εκτιμήσω, οπότε μάλλον είναι περιττή οποιαδήποτε περαιτέρω ανάλυση.
Να ξεκαθαρίσω εν συντομία που εντοπίζονταν τα παράπονά μου σχετικά με την προηγούμενη εμφάνιση των ONSLAUGHT: τριγκαρισμένες κιθάρες και σύγχρονος (στα πλαίσια του thrash πάντα) ήχος, που προσωπικά δεν με συγκινεί, όχι μόνο στις νεότερες συνθέσεις τους, αλλά (και εδώ εντοπίζεται το κυρίως πρόβλημα) και στα παλιότερα τραγούδια. Παρ’ ότι το περσινό “Sound Of Violence” μου τράβηξε το ενδιαφέρον, κυρίως λόγω των αιχμηρότατων riffs που ακόμα μπορούν να γράφουν, είχε αυτόν το σύγχρονο ήχο που δεν μου κάθεται καλά. Λογικό να υποθέσω ότι και η συγκεκριμένη εμφάνισή τους θα με απογοητεύσει για τους ίδιους λόγους.
Πόσο ωραίο είναι όμως να διαψεύδεσαι πανηγυρικά σε παρόμοιου τύπου υποθέσεις και να καταλήγεις να καταευχαριστιέσαι μια συναυλία στην οποία πήγες με βαριά καρδιά; Καταιγιστικοί από το πρώτο δευτερόλεπτο, με έπιασα να γουστάρω τρελά τα νέα τους κομμάτια που αυτή τη φορά ήταν αυτά που ήρθαν κοντύτερα στον πρώιμο ήχο τους και όχι το αντίθετο. Αφού λοιπόν έπαιξαν τέσσερα (νομίζω) νέα, ο ρόλος των οποίων μόνο διεκπεραιωτικός δεν ήταν, ήρθε η σειρά του εκπληκτικού “The Force” με ολίγη από το (ακόμα πιο αγαπημένο μου) “Power From Hell” (τρία ακόμα κομμάτια). Επιτέλους άκουσα μερικά από τα πιο αγαπημένα thrash άσματα σε αξιοπρεπέστατες (τουλάχιστον) εκτελέσεις, από ένα ψυχωμένο συγκρότημα.
Προφανώς και δεν μιλάμε για μια συναυλία που θα μου μείνει αξέχαστη, αλλά τουλάχιστον για το συγκεκριμένο βράδυ (και μερικές από τις επόμενες μέρες) λειτούργησε ως μια καλή δόση αδρεναλίνης.
Onslauauauauauauauauauaught……...Power from hell!!!
