Είναι γεγονός πως μερικά συγκροτήματα δεν θα σταματήσουν ποτέ να προσελκύουν κόσμο στις συναυλίες τους στη χώρα μας, με τους ACCEPT να αποτελούν μια χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση, αν και διαφέρουν από πληθώρα μεγαθήριων του παρελθόντος, τα οποία περιοδεύουν σαν σκιές του εαυτού τους, κυκλοφορώντας δίσκους μόνο και μόνο για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους. Προσκυνούμε φυσικά το παρελθόν των Γερμανών, αλλά τους τιμάμε όχι μόνο για αυτό που ήταν, αλλά και για αυτό που συνεχίζουν να είναι: ένας ογκόλιθος του Heavy Metal που συνεχίζει να κυκλοφορεί δισκάρες, τις οποίες ακούμε όχι για το λογότυπο, αλλά για τις συνθέσεις…
Με μια απαράδεκτη αργοπορία, που πόνεσε ακόμα περισσότερο λόγω καθημερινής, ανεβαίνουν στη σκηνή οι MARAUDER, οι οποίοι πήραν δικαιωματικά τη θέση του support. Ένα συγκρότημα με συνεχή παρουσία, υπηρετώντας πιστά το Heavy Metal από τα πρώτα τους βήματα, 20 χρόνια πριν, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν έχει λάβει την αναγνώριση που του αξίζει, με τη συγκεκριμένη να είναι η πρώτη φορά που τους δίνεται η ευκαιρία να παίξουν σε ένα κοινό που ίσως να μην έχει έρθει σε επαφή μαζί τους. Δεχτείτε το, και στο heavy metal υπάρχουν κυκλώματα, και η θέση του support σπάνια δίνεται με αξιολογικά κριτήρια… Δυστυχώς είχαν τυπική αντιμετώπιση support (όχι από το κοινό) με απαράδεκτο ήχο (που στη συνέχεια βελτιώθηκε και έγινε κακός) και ανύπαρκτο φωτισμό, με αποτέλεσμα να παίζουν σε μισοσκόταδο.
Το συγκρότημα βγήκε μαινόμενο στη σκηνή, και με πολύ κέφι, παρά τις αντιξοότητες, με κέρδισε για ακόμα μια φορά, με τις διπλές κιθάρες να κατέχουν ηγετικό ρόλο. Ωραία τα κομμάτια από το νέο δίσκο, αλλά προφανώς στους παλιότερους ύμνους του συγκροτήματος (με τους οποίους ήταν και περισσότερος κόσμος εξοικειωμένος), ήρθαν και οι πρώτες συγκινήσεις της βραδιάς. Οι MARAUDER ΔΕΝ ήταν μια απλή προθέρμανση για τους ACEEPT.
Set - List:
Elegy Of Blood
The Great War
Warriors
Free Like An Eagle
Face The Mirror
Classics Never Die
The Return Of The Warrior
God's Will
The Greek Revolution Begins
Ξεκινώντας με τα αρνητικά για να ξεμπερδεύουμε, θα αναφερθώ πάλι στον ήχο, ο οποίος αν και φανερά βελτιωμένος, ξεπερνούσε με το ζόρι τα όρια του ανεκτού, «επιτρέποντάς» μας τουλάχιστον να απολαύσουμε τη συναυλία. Θεωρώ απαράδεκτο να ασχολούμαστε ακόμα με τον ήχο σε κάθε συναυλία, με το συγκεκριμένο club να έχει μακρά παράδοση στο συγκεκριμένο τομέα. Έλεος.
Η δεύτερη νιότη που περνάνε οι ACCEPT επιβραβεύτηκε από ικανοποιητικό αριθμό παρευρισκόμενων, ειδικά αν αναλογιστείς τον συνδυασμό κρίσης και πληθώρας συναυλιών. Λαμβάνοντας υπ ‘όψιν τις προηγούμενες εμφανίσεις τους, μια καλή εμφάνιση έπρεπε να θεωρείτε δεδομένη, με την επιβεβαίωση να έρχεται αστραπιαία, με την είσοδό τους στη σκηνή. Με τις flying V να πετάνε φωτιές, έχεις από την μια την ήρεμη δύναμη του Frank και από την άλλη έναν απολύτως τρελαμένο Hoffmann, ηγετική φιγούρα του group που δείχνει να ευχαριστιέται κάθε στιγμή του live.
Το set-list βασίστηκε υπερβολικά στους τελευταίους δύο δίσκους, λογικό άλλωστε, με το ουσιαστικό «παράπονο» (αν και δεν υπήρχε κάτι τέτοιο στην εμφάνισή τους) να μην έγκειται στα πλαίσια του «δεν θα ήθελα να ακούσω αυτά τα κομμάτια» (άλλωστε τα καταευχαριστήθηκα), απλά θα ήθελα να ακούσω περισσότερα παλιά. Όμως, αφ’ ενός μεν η μεγάλη διάρκεια της εμφάνισής τους (δύο ώρες+), και αφ’ ετέρου ο τρόπος που λειτουργούν τα κομμάτια live τους δικαιώνει για την απόφασή τους, αφού τα νέα κομμάτια ακούγονται ακόμα καλύτερα παιγμένα ζωντανά, με το “Stalingrad” να συγκαταλέγεται εύκολα από τις καλύτερες στιγμές του live, και το “Teutonic Terror” να μπαίνει στο encore, σφήνα ανάμεσα στα “Metal Heart” και “Balls to the Wall” και να χαίρει ίδιων αντιδράσεων.
Χωρίς περιττά λογύδρια, φανφαρονισμούς και ποζεριλίκια, μόνο με ακατάπαυστο καυτό μέταλλο και την προσθήκη των απαραίτητων solos (ψιλοβαρετά για να πω την αλήθεια, με εξαίρεση το bass solo) για ξεκούραση των υπολοίπων και ειδικότερα του Tornillo, κάτι που λειτούργησε άψογα, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, και εννοώ φυσικά τη φωνή του που διατηρήθηκε αψεγάδιαστη μέχρι το τέλος.
Γαμήσανε. Έτσι ξερά
Set - List:
Hung, Drawn and Quartered
Hellfire
Restless and Wild
Losers and Winners
Stalingrad
Breaker
Bucket Full of Hate
Monsterman
Shadow Soldiers
Neon Nights
Bulletproof
Aiming High
Princess of the Dawn
Up to the Limit
No Shelter
Pandemic
Fast as a Shark
Encore:
Metal Heart
Teutonic Terror
Balls to the Wall
