Μπορεί να αυξήθηκαν οι ψηφιακές πωλήσεις, αλλά τα νούμερα των τζίρων των δισκογραφικών εταιριών έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Όπως δείχνουν οι αριθμοί από την Recording Industry Association of America (RIAA), αν και αυξήθηκε το ψηφιακό κομμάτι, αυτό δεν κατέστη αρκετό να υποκαταστήσει τα χαμένα έσοδα από τις φυσικές πωλήσεις που διαρκώς πέφτουν.
Η περίοδος 1992-1999 μπορεί πλέον να αποκαλείται και επισήμως η χρυσή εποχή της δισκογραφίας, όταν (συνειδητοποιήστε παρακαλώ το νούμερο!) ο κάθε αμερικανός πολίτης για παράδειγμα αγόραζε 3,5 album το χρόνο κατά μέσο όρο (υπολογίστε και εκείνους που δεν ενδιαφέρονται ή δεν είναι σε θέση να αγοράσουν και αντιληφθείτε για τί αριθμό μιλάμε). Από τότε οι πωλήσεις πέφτουν διαρκώς και υπολογίζοντας τον πληθωρισμό μιλάμε σήμερα για ένα 50% των πωλήσεων που γίνονταν μια δεκαετία πριν. Σήμερα η αναλογία είναι ένα album ανά άτομο, το χρόνο.
Αλλά και οι πωλήσεις των ringtones που κάποτε ήταν πανάκεια και πήγε να εξελιχθεί και σε core business για τις δισκογραφικές, δείχνουν να πέφτουν μετά το peak που έκαναν το 2007. Φαίνεται μάλιστα ότι η δυνατότητα των σύγχρονων κινητών να υποκαθιστούν αυτή την πληρωμένη (και πολλές φορές υπέρ του δέοντος) υπηρεσία, απλώς με μεταφορά κομματιών mp3 από τον υπολογιστή ή το ipod (για το iPhone), ήταν αυτή που έδωσε το πιο δυνατό χτύπημα. Από την άλλη, τα ιντερνετικά ραδιόφωνα που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια δίνουν κι αυτά μια μικρή ένεση πωλήσεων που δεν είναι βέβαια αρκετή.
Συμπερασματικά, το σύνολο της μουσικής βιομηχανίας, σύμφωνα με το report της RIAA, δείχνει μια πτώση πωλήσεων της τάξης του 64% από το peak που έκανε στα τέλη των 90s και 45% από το 1973, ενώ εντυπωσιακό είναι και το γεγονός ότι 25 χρόνια πριν οι άνθρωποι ξόδευαν τουλάχιστον διπλάσια χρήματα για μουσική, ενώ δέκα χρόνια πριν, τριπλάσια...
