Η Τετάρτη είχε ήδη καταχωρηθεί ως μια αληθινά ανοιξιάτικη μέρα –επιτέλους!–όταν άφησα την Πειραιώς για να βρεθώ στη θερμή ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί στο Gazarte από τους συντελεστές του δίσκου Είδα Του Τρελού Τα Κλάματα και τους εντυπωσιακά πολυάριθμους φίλους τους.
Δεν θα σας κρύψω την ανυπομονησία μου για την παρουσίαση αυτού του νέου άλμπουμ της Φωτεινής Βελεσιώτου. Κι όσο μάλιστα περίμενα να γίνει η έναρξη από τη διευθύνουσα σύμβουλο της Minos-EMI, Μαργαρίτα Μάτσα, είχα τη δυνατότητα να παρατηρήσω πως η μεγάλη αίθουσα του ρουφ του Gazarte δεν φιλοξενούσε μόνο δημοσιογράφους και φωτογράφους, μα και τον ανθό του ελληνικού τραγουδιού: ήταν εκεί ο Γιώργος Νταλάρας, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Οδυσσέας Ιωάννου, ο Γιάννης Χαρούλης κ.ά., αποδεικνύοντας έμπρακτα την πίστη και υποστήριξη προς μια τραγουδίστρια που πρόβαλλε μόλις λίγα χρόνια πριν, από το βάθος των μικρών χώρων όπου τραγουδούσε ερασιτεχνικά, με ατού της μια σπαρακτική ερμηνεία.
Στο Είδα Του Τρελού Τα Κλάματα την πήραν από το χέρι ο Μίνωας Μάτσας (σύνθεση) με την Ελένη Φωτάκη (στίχοι), των οποίων η σεμνότητα και η διακριτικότητα έγινε φανερή καθ' όλη τη βραδιά –ειδικά της Φωτάκη, που σε πολλούς από μας δεν ήταν γνωστή φυσιογνωμικά και μας «αποκαλύφθηκε» στο τέλος της παρουσίασης και μόνο μετά από πιέσεις. Μαζί φυσικά με τους εξαιρετικούς μουσικούς που τη συνόδευσαν στη σκηνή για το live κομμάτι της βραδιάς: ο ίδιος ο Μίνως Μάτσας έκατσε στο πιάνο, ο Γιάννης Πλαγιανάκος ανέλαβε το μπάσο, ο Ντίνος Χατζηορδάνου το ακορντεόν, ο Νίκος Μέρμυγκας το μπουζούκι, ο Δημήτρης Αγάθος την τρομπέτα και ο Αλέξης Πογκρεβνόης το κλαρινέτο.
Ίσα που πρόλαβα να διαβάσω στο δελτίο τύπου που κρατούσα για «8 τραγούδια καθαρών προθέσων και καθαρού ψυχισμού». Μία και κάτι ώρα μετά, όχι μόνο προσυπογράφω τον χαρακτηρισμό, αλλά και υπεύθυνα σας λέω πως, μέσα στον υποβλητικό φωτισμό (τον οποίον σταθερά «ενοχλούσε» η κάφτρα της Βελεσιώτου) και τη σχεδόν θρησκευτική μα αβίαστη προσήλωση, υποδεχτήκαμε με θέρμη μέσα μας –και όχι μόνο στ' αυτιά μας– και κατάπιαμε όχι μόνο το μέλι, αλλά και το φαρμάκι αυτών των τραγουδιών. Με την ίδια ικανοποίηση.
Σε μια δε απρόσμενη κορύφωση, οι συντελεστές μας δώρισαν και μια συγκινητική έκπληξη: τη συνταρακτική ερμηνεία της Βελεσιώτου σε ένα από τα κομμάτια που ο Μίνωας Μάτσας ετοίμαζε μαζί με τον Δημήτρη Μητροπάνο, λίγο πριν τον θάνατό του. Με χαρακτηριστική σεμνότητα, το αφιέρωσαν με τα μάτια χαμηλωμένα «εκεί ψηλά».
Μπορεί τελικά στο πίσω μέρος του εξαιρετικά καλαίσθητου CD (επιτρέψτε μου τα credits σχεδιασμού στη We Design) να απαριθμώνται «μόλις» 8 τραγούδια, πάντως, ολοκληρώνοντας την πρώτη ακρόασή τους, νιώθεις πως η αναμέτρησή σου μαζί τους μόλις αρχίζει· και ότι ανοίγονται μεγάλοι λογαριασμοί.
Ήταν λοιπόν αιχμηρή η ανθοφορία των συγκεκριμένων τραγουδιών, όπως σημειώνει και η Ελένη Φωτάκη στο εσώφυλλο της έκδοσης. Ίσως γι' αυτό να έχει μείνει τόσο έντονο το άρωμά τους από τη βραδιά εκείνη.
(φωτογραφίες: Σμαρώ & Ντίνα Μπότσα)
{youtube}_sq-t9FZl14{/youtube}
