Ρηξικέλευθος συνθέτης με τον δικό του, ποικιλοτρόπως «χαμηλόφωνο» τρόπο ο Μανώλης Γαλιάτσος ξαφνιάζει πολύ συχνά τους μουσικόφιλους λίαν ευχάριστα, κάτι που απολαμβάνει όσο και το να προκαλεί δημιουργικά τον εαυτό του. Και ένας από τους τρόπους που θα το κάνει αυτή την φορά είναι η απόφαση του να κυκλοφορήσει ταυτόχρονα δύο καινούργια CD που δεν σχετίζονται καθόλου μεταξύ τους! Η δέκατη τρίτη και δέκατη τέταρτη δισκογραφική του δουλειά φέρουν λοιπόν τους τίτλους «Η Θερμότητα Των Πραγμάτων» και «Τρέξε Σαν Σφαίρα» και προσθέτουν δύο ακόμα σαγηνευτικές ψηφίδες στο τόσο ενδιαφέρον παζλ του μέχρι τώρα έργου του δημιουργού.
«Η Θερμότητα Των Πραγμάτων» κατά μιαν έννοια συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το περυσινό «Ανεπαίσθητες Αποκλίσεις». Στο CD αυτό έχουμε την μελωδική πλευρά του συνθέτη να εκδηλώνεται με τον καλύτερο και πιο εντυπωσιακό τρόπο με μια σειρά από - ενίοτε μινιμαλιστικά - θέματα τα οποία αποδίδει ιδανικά μια ομάδα εκλεκτών μουσικών που αποτελείται από τους Όθωνα Γκόγκα στο φλάουτο, Γιάννη Παπαγιάννη στο όμποε, Σπύρο Τζέκο στο κλαρινέτο, Κώστα Τζέκο στο μπάσο κλαρινέτο, Δημήτρη Ντακοβάνο στο φαγκότο, Γιώργο Κάστανο στο άλτο σαξόφωνο, Αντώνη Λαγό στο κόρνο, Σωκράτη Άνθη στην τρομπέτα, Σπύρο Φαρούγκια στο τρομπόνι, Julieta Avetyan στο βιολί, Renato Ripo στο βιολοντσέλο, Ηλία Θανάσουλα στην ηλεκτρική κιθάρα, Μάνο Αναγνωστόπουλο στο μπάσο και τον ίδιο τον συνθέτη στο πιάνο, τα keyboards και τα κρουστά ενώ το μοναδικό τραγούδι ερμηνεύει η υψίφωνος και ηθοποιός Μαριάνθη Σοντάκη. Το «Η Θερμότητα Των Πραγμάτων» - πιστό στον τίτλο του - ξεδιπλώνει τον εσωτερικό κόσμο του Μ. Γαλιάτσου ακόμα περαιτέρω με ίσως «βραδυφλεγή» σε πρώτη ανάγνωση/ακρόαση αλλά τελικά γοητευτικότατο τρόπο, επενδύοντας στην εσωτερική ανάπτυξη των μελωδικών πυρήνων προς όλες τις πιθανές καταστάσεις και διευθύνσεις. Παράλληλα το ενορχηστρωτικό «παιχνίδι» που μετέρχεται πλείστων μεταλλαγών, συχνά και στιγμιαίων «μεταμορφώσεων», ισχυροποιεί το στίγμα ενός δημιουργού που δεν φοβάται να υπονομεύσει, ακόμα και να αυτοαναιρέσει σε κάποιες περιπτώσεις τα πλέον δομικά και καθοριστικά στοιχεία του για να μπορέσει να προχωρήσει ένα ή περισσότερα βήματα παραπέρα ακολουθώντας πάντα την συνειδητά εξελικτική πορεία η οποία χαρακτηρίζει το έργο του.
Το «Τρέξε Σαν Σφαίρα» από την άλλη φαινομενικά βρίσκεται σχεδόν στους αντίποδες του προηγούμενου, αυτό ακριβώς όμως ίσως και να αιτιολογεί την ταυτόχρονη κυκλοφορία του καθώς, όπως λέει ο ίδιος, «το μουσικό ιδίωμα είναι το ένδυμα και ο αισθητικός ορίζοντας το σώμα. Το ένδυμα μπορεί να αλλάζει, το σώμα όμως παραμένει ίδιο...». Στο CD αυτό πάντως ο δημιουργός επί της ουσίας παραθέτει το δεύτερο μέρος μίας παλαιότερης δουλειάς του, του «Άφοβοι - Έφηβοι» του 2010, η οποία είχε γραφτεί με αφορμή τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του ’08 και την εξέγερση των νέων που επακολούθησε. Οι συνθέσεις του «Τρέξε Σαν Σφαίρα» προσπαθούν να ιχνηλατήσουν την ιδεολογική και προσωπική εξέλιξη των τότε εξεγερμένων εφήβων σήμερα, έξι χρόνια μετά. Δεν είναι περίεργο λοιπόν ότι εμφορούνται από μιαν ένταση η οποία εξακολουθεί να υφίσταται αν και πλέον συνυπάρχει με μιαν ακόμα μεγαλύτερη ενδοσκόπηση ως προς τα αίτιά της και το πώς αυτά μπορούν να εξαλειφθούν με την προσωπική και συλλογική δράση. Ο ελεγειακός χαρακτήρας του «Άφοβοι – Έφηβοι» παραχωρεί τη θέση του σε μια πιο ισχυρή έκφραση προοπτικής δυναμικής έτσι όπως αυτή φαίνεται να διαμορφώνεται σήμερα. Ο ήχος του «Τρέξε Σαν Σφαίρα» όχι μόνον είναι εμφατικά ηλεκτρικός αλλά και ίσως συνειδητά προορισμένος για να εκνευρίσει τους καθαρολόγους των μουσικών ειδών ή, αν το προτιμάτε έτσι, τους λάτρεις των αισθητικών «ιερών και οσίων». Υλοποιείται υποδειγματικά από μόλις τρεις σολίστες, τον Ηλία Θανάσουλα στην κιθάρα, τον Μάνο Αναγνωστόπουλο στο μπάσο και βέβαια τον ίδιο τον συνθέτη στο πιάνο, τα keyboards και τα κρουστά ενώ «δανείζεται» εκτάκτως τις συνεισφορές των προαναφερθέντων Κώστα Τζέκου, Σωκράτη Άνθη, Julieta Avetyan, Renato Ripo και Μαριάνθης Σοντάκη έτσι ώστε, σύμφωνα με τον ίδιο τον συνθέτη και ενορχηστρωτή, «να προστεθούν σποραδικά κάποια χρώματα στον εν γένει ασπρόμαυρο ήχο με τρόπο όμως που να παραμένει ασπρόμαυρος».
Εν κατακλείδι τα «Η Θερμότητα Των Πραγμάτων» και «Τρέξε Σαν Σφαίρα», όπως και όλοι οι προηγούμενοι του, είναι δύο πολύ «αλλιώτικοι» δίσκοι του Μανώλη Γαλιάτσου οι οποίοι διατρανώνουν αυτό που αποτελεί και μία από τις κεντρικές ιδέες του έργου του, την πίστη του δηλαδή στην αξία, την σημασία και τελικά την δύναμη της διαφορετικότητας!
