Το βράδυ της Πέμπτης, η Δέσποινα Βανδή βρέθηκε στην απονομή πολυπλατινένιου δίσκου στον Νότη Σφακιανάκη και δήλωσε στις τηλεοπτικές κάμερες πόσο «χαρούμενη» αισθανόταν για τη φετινή τους συνεργασία στο Έναστρον, η οποία θα έκανε πρεμιέρα στις 7 Δεκέμβρη. Αναμενόταν μάλιστα μεγάλη προσέλευση κόσμου, με τις πρώτες πληροφορίες να λένε πως το κέντρο ήταν σχεδόν πλήρες σε κρατήσεις για τις τρεις πρώτες εβδομάδες των παραστάσεων.
Σήμερα το πρωί, ωστόσο, η Βανδή έμαθε μέσω ίντερνετ πως την ίδια βραδιά ο συνάδελφος και μελλοντικός της συνεργάτης έκανε, μεταξύ άλλων, τις ακόλουθες δηλώσεις: «Επιβάλλεται να στηρίζεις τη Χρυσή Αυγή. Αν κάποιο κόμμα θα μπορούσε να κυβερνήσει σωστά την Ελλάδα, αυτό θα ήταν η Χρυσή Αυγή. Βεβαίως και δεν είναι φασίστες. Και έχουν κλείσει μέσα, κάποιον ο οποίος είναι αρχηγός πολιτικού κόμματος. Κανένα δικαίωμα δεν έχεις ρε! Ποιος στο έδωσε το δικαίωμα; Επιβάλλεται να τη στηρίξετε τη Χρυσή Αυγή. Γιατί αυτή μέσα έχει αν μη τι άλλο και την αυγή. Οι άλλοι έχουν το σκότος. Ο Υπουργός Οικονομικών είναι φοροφυγάς, και οι πολιτικοί που θεσπίζουν νόμους για να μην πληρώνουν. Πες τους να πάνε να γαμηθούνε. Πού τον είδατε τον ρατσισμό με τόσες χιλιάδες ξένους στην Ελλάδα; Ναι, ρε είμαι φυλετιστής».
Παιδί μεταναστών και με απόψεις εκ διαμέτρου αντίθετες με τις παραπάνω, η Βανδή πήρε τη δύσκολη απόφαση να ακυρώσει εντελώς την όλη συνεργασία, με ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται ως προς τα διαδικαστικά θέματα μα και τις πιθανές κυρώσεις. Όπως δήλωσε πριν λίγα λεπτά στην προσωπική της σελίδα στο Facebook,
«Τον Νότη τον συνάντησα για πρώτη φορά πριν 16 χρόνια. Από τότε κατάλαβα πως ήταν ένας άνθρωπος ιδιαίτερος, όπως και αν ακούγεται και μεταφράζεται αυτό, ξεχωριστός ως καλλιτέχνης και με συνέπεια ωστόσο ως προς και τα δύο, όλον αυτό τον καιρό.
Ακραίος και ανατρεπτικός σε αξίες και πιστεύω. Δικαίωμα του κάθε ελεύθερου ανθρώπου σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, να λέει τη γνώμη του και να την υποστηρίζει.
Διαφωνούσα κατά καιρούς σε πολλά από αυτά που έλεγε, άλλοτε συμφωνούσα, όσο εξτρεμιστικά και αν εκφραζόταν (Νότης είναι αυτός). Παρά την διαφορετική άποψη που έχουμε γενικότερα στις σχέσεις, στην ζωή και τη δημοκρατία, θεωρούσα ότι καλλιτεχνικά θα μπορούσαμε να συνυπάρξουμε σε μια μουσική σκηνή.
Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι ότι τα πράγματα που μας χωρίζουν είναι περισσότερα από αυτά που μας ενώνουν. Αποχωρώ με λύπη.
Και κάτι τελευταίο… Εμένα οι γονείς μου ήταν μετανάστες… Αυτό».
