Με διετή καθυστέρηση συγκριτικά με τα ευρωπαϊκά δρώμενα, ο Υπουργός Πολιτισμού & Αθλητισμού Πάνος Παναγιωτόπουλος κατέθεσε προς ψήφιση σχέδιο νόμου με το οποίο η ισχύουσα προστασία των 50 ετών σε συγγενικά δικαιώματα σχετικά με μουσικά έργα, επεκτείνεται σε 70 (διευκρινίζεται ότι η κυρίως πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται για 70 χρόνια από το θάνατο του τελευταίου ζώντος δημιουργού ενός έργου).
Το σχέδιο νόμου ενσωματώνει δύο πρόσφατες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ μεριμνά και για τη δυνατότητα πολιτιστικών ή/και εκπαιδευτικών φορέων να ψηφιοποιούν όσα έργα βρίσκονται στις συλλογές τους. Προβλέπει δε την επέκταση της διάρκειας προστασίας των ερμηνευτών ή εκτελεστών καλλιτεχνών (μουσικών και τραγουδιστών) αλλά και των παραγωγών φωνογραφημάτων (δισκογραφικών εταιρειών).
Η Κομισιόν είχε λάβει απόφαση υπέρ της επιμήκυνσης του χρόνου ισχύος των σχετικών δικαιωμάτων πριν 2 χρόνια, μετά από καμπάνια συνθετών και ερμηνευτών. Το σκεπτικό της ήταν ότι «πολλοί καλλιτέχνες αρχίζουν τη σταδιοδρομία τους σε νεαρή ηλικία και η τρέχουσα προστασία των 50 ετών συχνά δεν προστατεύει τις ερμηνείες τους για όλη τη ζωή τους, αντιμετωπίζουν δηλαδή μείωση εισόδων στο τέλος της ζωής τους». Σκεπτικό με ιδιαίτερη βαρύτητα στις σημερινές δύσκολες συνθήκες.
Ένα καλό εγχώριο παράδειγμα αποτελεί ο Επιτάφιος του Μίκη Θεοδωράκη σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, μία από τις ευρέως αναγνωρισμένες κορυφές της μεταπολεμικής εγχώριας δισκογραφίας. Η τρίτη εκδοχή του, με ερμηνεύτρια τη Μαίρη Λίντα, είχε κυκλοφορήσει το καλοκαίρι του 1963 και συγκαταλεγόταν έτσι ανάμεσα στους δίσκους τα πνευματικά δικαιώματα των οποίων θα εξέπνεαν φέτος. Είχαν δε ήδη εκπνεύσει για τις δύο προηγούμενες εκδοχές, του Μάνου Χατζιδάκι με τη Νάνα Μούσχουρη και της ευρύτατα γνωστής του Θεοδωράκη με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση –αμφότερες του 1960– πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η περίφημη κόντρα χατζιδακικών και θεοδωρακικών, με τις ρήσεις για το «παιδί του κάμπου» και το «κορίτσι του σαλονιού»...
