Ο ηθοποιός που μας έκανε να γελάσουμε, να συγκινηθούμε, να νιώσουμε τρόμο και να προβληματιστούμε δεν θα μας κρατήσει ξανά συντροφιά με νέες ταινίες. Αν και τα τελευταία χρόνια οι επιλογές του ήταν τουλάχιστον μέτριες, ο Μπρους Γουίλις θα μείνει πάντα στις καρδιές μας, με τους διάφορους χαρακτήρες που έχει ενσαρκώσει. Ας δούμε, λοιπόν, μερικές από τις καλύτερες και χειρότερες ερμηνείες του.
Πολύ σκληρός για να πεθάνει: μια επική ταινία δράσης
Η δεκαετία του 80 ήταν γεμάτη μούσκουλα και άτρωτους πρωταγωνιστές. Ο Συλβέστερ Σταλόνε και ο Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ ήταν στα ντουζένια τους. Και εκεί, τα Χριστούγεννα του 1988, εμφανίστηκε ένας τύπος με αραιά μαλλιά, σχεδόν πλαδαρό σώμα, αλλά με ατσάλινη θέληση. Ο Τζων Μακλέιν έχει μείνει στην ιστορία ως ο χαρακτήρας που κατόρθωσε να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια, με αξέχαστες ατάκες, δράση και χιούμορ που άφησαν εποχή, καθώς κατατρόπωνε έναν από τους πιο θρυλικούς «κακούς». Μια τεράστια επιτυχία που άνοιξε τον δρόμο για 4 σίκουελ.
Pulp Fiction: Ο Ταραντίνο σε όλο του το μεγαλείο
Το Pulp Fiction ανέβασε τον Ταραντίνο στον Όλυμπο του Χόλιγουντ. Η φαινομενικά ασύνδετη ιστορία, το σάουντρακ που κολλάει τέλεια στις διάφορες σκηνές, οι εξαιρετικοί διάλογοι και οι διάφοροι αστέρες του Χόλιγουντ έκαναν την ταινία κλασική. Ο αργός – σε μερικά σημεία - ρυθμός δεν κάνει την ταινία βαρετή. Αντιθέτως, οι σκηνές δράσης αλληλοσυμπληρώνονται με την ιστορία, φτιάχνοντας ένα πραγματικό κινηματογραφικό διαμάντι. Ο Γουίλις ξεχωρίζει ως ο πυγμάχος του δεύτερου κομματιού της ταινίας, σε ένα ρόλο που του ταιριάζει «γάντι».
Οι δώδεκα πίθηκοι: ταξίδι σε ένα δυστοπικό μέλλον
Ο φακός του Τέρρυ Γκίλιαμ είναι μοναδικός. Όταν προστίθεται ένας καταπληκτικός πρωταγωνιστής όπως ο Γουίλις, μαζί με ένα καστ με καταπληκτική χημεία (Μπραντ Πιτ, Μαντλίν Στόου), το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι απολαυστικό. Το φουτουριστικό τοπίο είναι απόκοσμο και ανατριχιαστικό, καθώς η ταινία μας ταξιδεύει σε ένα μελλοντικό κόσμο, θέτοντας ερωτήματα που έχουν δύσκολη απάντηση. Μια ταινία επιστημονικής φαντασίας πολύ μπροστά από την εποχή της, με τον Γουίλις να ξεδιπλώνει το ταλέντο του.
Η έκτη αίσθηση: σασπένς και μια από τις καλύτερες ανατροπές
Το 1999 ένας νέος ανερχόμενος σκηνοθέτης, ο Μ. Νάιτ Σαϋάμαλαν, έδωσε στον Μπρους Γουίλις στον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα ψυχολογικό-μεταφυσικό θρίλερ. Κανένας δεν περίμενε ότι θα αποτελούσε μια ταινία-φαινόμενο της δεκαετίας. Συναρπαστικές ερμηνείες, ένα δεκάχρονο παιδί που «βλέπει νεκρούς» και ένας ψυχίατρος που προσπαθεί να τον βοηθήσει. Ήρεμες ερμηνείες, με τον Μπρους όπως δεν τον είχαμε ποτέ ξαναδεί. Και μια φανταστική ανατροπή στο τέλος της ταινίας.
Looper: επιστροφή στην επιστημονική φαντασία
Μία από τις τελευταίες αξιόλογες ταινίες του Μπρους Γουίλις βγήκε στους κινηματογράφους το 2012. Ένα διαμάντι της προηγούμενης δεκαετίας, με καταπληκτική φωτογραφία και ενδιαφέροντες χαρακτήρες που δημιουργεί μια συναρπαστική και συνάμα αγχωτική ατμόσφαιρα. Μια ακόμα ιστορία που δεν βλέπουμε με χρονολογική σειρά και ακουμπά ηθικά ζητήματα, με τον Γουίλις να παίζει έναν καταπληκτικό, πολυδιάστατο χαρακτήρα.
Lay the Favorite: η αρχή της πτώσης
Το 2012 όμως βγήκε και το Lay the Favorite. Θα περίμενε κανείς ότι μια ταινία με πρωταγωνιστή τον Μπρους Γουίλις και με θέμα τον τζόγο και τα τυχερά παιχνίδια θα ήταν σίγουρη επιτυχία. Ωστόσο, η χιλιοειπωμένη ιστορία, οι βαρετοί χαρακτήρες και οι «στεγνοί» διάλογοι δεν τράβηξαν την προσοχή μας. Η ατμόσφαιρα του Λας Βέγκας είναι εκεί, αλλά χωρίς να καταφέρνει να κάνει την ταινία ενδιαφέρουσα.
Cop Out: μια αποτυχημένη κωμωδία δράσης
Όταν μαθεύτηκε ότι ο Μπρους Γουίλις θα συνεργαζόταν με τον Κέβιν Σμίθ και θα έπαιζε ξανά σε κωμωδία δράσης, ένας αέρας ανυπομονησίας απλώθηκε στους φίλους του κινηματογράφου. Ωστόσο, ο Γουίλις και ο Σμιθ διαφωνούσαν συνεχώς, με αποτέλεσμα η ταινία είναι μια αποτυχία. Οι χαρακτήρες του Γουίλις και του συμπρωταγωνιστή του είναι κακογραμμένοι, η δράση είναι τουλάχιστον μέτρια και το χιούμορ στεγνό και αναμασημένο. Μεγάλο κρίμα, καθώς θα μπορούσε να βγει κάτι εξαιρετικό.
A good day to die hard: η ταινία που έσβησε από τον κινηματογραφικό χάρτη τον Μακλέιν
Η πέμπτη και τελευταία ταινία της σειράς «Πολύ σκληρός για να πεθάνει». Μετά από την αποτυχημένη 4η ταινία την περιμέναμε με ανυπομονησία. Ωστόσο, δεν κατάφερε να μας δώσει κάτι παραπάνω από μια-δυο ατάκες. Μια προσπάθεια να κάνουν τον Μακλέιν κάτι ανάμεσα σε Τζέιμς Μποντ και υπερήρωα. Μηδέν λιπαρά και μηδέν οξέα από μια ταινία που το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ξεχάσετε την επόμενη ημέρα.
