Ενωμένοι σαν γροθιά, οι Αμερικανοί έδωσαν μια πολύ ωραία συναυλία στο An Club, θυμίζοντας γιατί το post-rock υπήρξε σπουδαία ηχητική εμπειρία όταν βρισκόταν στα ντουζένια του...

Ο Βενιαμίν της περίφημης οικογένειας Marsalis συνάντησε για πρώτη φορά το ελληνικό κοινό στο Half Note. Αγέρωχος, υπέρκομψος και με μια ιδιάζουσα συστολή, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους από την πρώτη κιόλας στιγμή...

Οι Κερκυραίοι έχουν δώσει κι άλλες φορές παλικαρίσια λάιβ, η προχθεσινή τους όμως θυελλώδης εμφάνιση σε ένα κατάμεστο Six d.o.g.s. δείχνει «καταδικασμένη» να μείνει γραμμένη με χρυσά γράμματα στα κιτάπια της εγχώριας συναυλιακής ιστορίας, γενόμενη σημείο αναφοράς μιας ακόμα γενιάς μουσικόφιλων…

Το γερμανικό τζαζ τρίο ήρθε να παίξει στην Αθήνα με την προβολή και υποστήριξη της σειράς Rising Stars, δεν επιβεβαίωσε όμως τα όσα λέγονται γι’ αυτό…

Η δεύτερη μέρα των INN Pop εορτασμών για τις 100 κυκλοφορίες της Inner Ear είχε Tango With Lions σε υποβόσκουσες συναισθηματικές εντάσεις και Berlin Brides σε ανεβαστικές synth pop διαδρομές…

Το πρώτο σπουδαίο συναυλιακό στιγμιότυπο του 2014 ήταν ένα διήμερο διεθνών προδιαγραφών, αφιερωμένο σε έναν από τους πλέον πολυπρόσωπους και σύνθετους δημιουργούς του 20ου αιώνα. Σε έναν δίκαιο κόσμο, θα γίνει ορόσημο για το πώς θα αποτιμούμε στο εξής παρόμοιους φόρους τιμής...

Είναι το αεικίνητο της περσόνας του, οι λεκτικές παρεμβάσεις ανάμεσα στα κομμάτια που διακατέχονται από ένα αίσθημα βιασύνης, η γεύση μιας αβίαστης περφόρμανς εν τέλει. Ο Larry Gus διαθέτει αυτό «το κάτι» –και όχι μόνο στα πλαίσια μιας συναυλίας, αλλά γενικά στη μέχρι τώρα μουσική του πορεία...

Πολύ ευχάριστα κύλησε η πρώτη μέρα των INN Pop εορτασμών για τις 100 κυκλοφορίες της Inner Ear, την Παρασκευή στο Six d.o.g.s., χάρη στη δυναμική απόδοση των His Majesty The King Of Spain και στη νότα ποπ φρεσκάδας που κόμισαν οι Daphne And The Fuzzz...

Για ακόμα μία φορά, οι Truckfighters ξετίναξαν την Παρασκευή το αθηναϊκό κοινό με το εκκωφαντικό τους stoner rock, ξεκινώντας μια νέα ευρωπαϊκή περιοδεία. Σύνθημα της οποίας, καθώς φαίνεται, θα είναι η ιαχή «Aaaaargghhh! Rock! Yeahh!!»...

Δεν θέλω πάντως να κλείσω με γκρίνιες. Η παράσταση έχει τις στιγμές της, προσφέρει κάμποσες στιγμές γέλιου, διαθέτει τεράστιο καστ, μπόλικο μπουρλέσκ, φώτα, πυροτεχνήματα –ακόμα και ολίγον από... γυμνό! Έχει, πάνω απ’ όλα, έναν Σαββόπουλο που (όπως πάντα) ξέρει να συγκινεί, έναν Ζουγανέλη που και μόνο να βλέπεις την κινησιολογία και τις γκριμάτσες του γελάς κι έναν ηρωικό και μάχιμο Μπουλά, ο οποίος δίνει μαθήματα ζωής με την παρουσία του...