Καμία νότα δεν την τρομάζει, καμία νότα δεν τη δυσκολεύει, ενώ η έκταση της φωνής της δεν την προδίδει ποτέ. Ακόμα και στα σημεία που μπορεί να «φοβάσαι» εσύ, σαν ακροατής, εκείνη από σκηνής σε καθησυχάζει, χτυπώντας κέντρο κάθε φορά...

Στο club του Σταυρού του Νότου, απέδειξε ότι έχει πολλά να πει και να τραγουδήσει: διαθέτει ένα όραμα καθαρό, η προοπτική του οποίου δεν σταματά στις κακοτοπιές και στα όρια της ελληνόφωνης «ροκ σκηνής» που, κακά τα ψέματα, δεν υφίσταται πια με κανέναν τρόπο...

Στη sold-out πρεμιέρα του Σαββάτου στο PassPort Κεραμεικός είδαμε μία παράσταση με φροντισμένη σκηνογραφία, γεμάτη από τραγούδια που λειτουργούν σαν ξάστερα αποκυήματα μιας αθηναϊκής χρονοκάψουλας...

Ένα sold-out πάντοτε λέει κάτι. Και έχει να πει ακόμα περισσότερα αν συμβαίνει σε μια συναυλία η οποία γίνεται με την αφορμή ενός δίσκου που δεν έχει ακόμα κυκλοφορήσει...

Η παράσταση «Μια εποχή στην Κόλαση (Αρθούρος Ρεμπώ)» αποτελεί ένα οπτικοακουστικό θέαμα ολκής. Μεστό, αρχέγονο, μία πραγματική πρόκληση σε όλες τις αισθήσεις, της οποίας ο απόηχος δύναται να αφήσει στον δέκτη κάτι παραπάνω από τον αριστοτελικό «έλεο και φόβο»...

Ένας από τους πιο σπουδαίους μουσικούς της γενιάς του, πέρα από είδη, ήρθε μόνος του στην Αθήνα, έκατσε στο πιάνο και έδωσε μια θαυμάσια συναυλία, μπροστά σε καμιά εκατοστή (μόλις) ψυχές...

Παρά τον co-headlining χαρακτήρα της βραδιάς στο Κύτταρο, το άλλοτε πένθιμο, άλλοτε ρομαντικό μοτίβο της νεφελώδους αίσθησης των Φινλανδών οδήγησε πλήθη οπαδών των Manu Chao Βίκινγκς του metal από τα Νησιά Φερόε σε άτακτη υποχώρηση...

Όσο βουτούσαμε βαθύτερα, τόσο έμοιαζε το σύμπαν των Νορβηγών με εκείνο μίας πιο ριψοκίνδυνης εκδοχής των Dirty Three ή με αυτό μίας πιο εξευγενισμένης μορφής των Godspeed You! Black Emperor...

Τρεισήμισι ώρες κράτησε το πρόγραμμα στο PassPort Κεραμεικός, και πάλι λίγες ήταν. Οι όποιες επιφυλάξεις υπήρχαν για το «πάντρεμα» ήρθησαν από την αρχή κιόλας της βραδιάς, αφού οι δύο πρωταγωνιστές «κόλλησαν» με ωραίο τρόπο επί σκηνής...

Συναυλία κατά σημεία εξαιρετική, μα με δεδομένο ταβάνι. Πόσο πρωτότυπος ή πόσο «εσύ» μπορείς αλήθεια να γίνεις όταν εκτελείς μία από τις πιο αναγνωρίσιμες μελωδίες στη Δυτική μουσική, το βασικό δηλαδή θέμα της Λίμνης των Κύκνων;