Φωτογραφίες: Έφη Κρητικού
Μια βραδιά βουτηγμένη στο feedback και στην ψυχεδέλεια… Έτσι θα μπορούσαμε να περιγράψουμε με ελάχιστες λέξεις αυτό που βιώσαμε στο An το περασμένο Σάββατο. Οι Colour Haze, αλλά και οι δικοί μας 1000 Mods (ιδιαιτέρως) και Human Asteroid, στάθηκαν αντάξιοι των περιστάσεων, και κατάφεραν ν’ ανταποδώσουν με τον καλύτερο τρόπο τη θέρμη και την υποδοχή του κοινού.
.jpg)
Ήταν λίγο μετά τις 21:00, όταν οι πόρτες του πάντα φιλόξενου An άνοιγαν για να υποδεχθούν το πολυάριθμο νεανικό κοινό, το οποίο διψούσε ν’ απολαύσει το άκρως δελεαστικό «τριπλό» combo. Πρώτοι πήραν τη σκυτάλη, στις 21:40, οι έμπειροι stoner rockers Human Asteroid, που για ένα μισάωρο κατάφεραν να προθερμάνουν τους διψασμένους νεανίες και δικαίωσαν το βάφτισμά τους από το εξαιρετικό κομμάτι μέσα από το Welcome To Sky Valley των νονών του ήχου, Kyuss. Δεμένο, αφηνιασμένο παίξιμο με το “Space Junk Survivor” να βουίζει ακόμα στ’ αυτιά, δικαίωσαν για ακόμα μια φορά τη φήμη τους σαν «προστάτες» του stoner ιδιώματος εντός των τειχών.
Το An ήταν πλέον σχεδόν ασφυκτικά γεμάτο, όταν ανέβηκαν οι νεοφώτιστοι, συγκριτικά με τ’ άλλα δυο σχήματα της βραδιάς, 1000 Mods –από το Χιλιομόδι της Κορίνθου. Παρά το νεαρό της ηλικίας τους, έδειξαν ότι καθόλου τυχαία δεν έχουν αποκτήσει (την τελευταία πενταετία) έναν σκληροπυρηνικό πυρήνα οπαδών, οι οποίοι κι έδωσαν βροντερό παρών το περασμένο Σάββατο. Ακόμα, στάθηκαν και αρκετά ψύχραιμοι, όταν διέκοψαν τη ζωντανή τους εμφάνιση για 3-4 λεπτά για να επιδιορθώσουν το drum-kit, που είχε ξεχαρβαλώσει ο μανιασμένος τους ντράμερ! Έπαιξαν μπροστά μας για μια ολόκληρη ώρα και ρόκαραν μεγαλοπρεπώς, προκαλώντας στις μπροστινές σειρές ατελείωτο head banging, αλλά και φτάνοντας στα όρια το ηχητικό σύστημα του club. Ξεχώρισε το εξαιρετικό “Burnt Sleep”, το b-side δηλαδή του 7ιντσου Liquid Sleep, που κυκλοφορεί από τη CTS Productions. Ανεπιφύλακτα, η έκπληξη της βραδιάς, από ένα πολλά υποσχόμενο συγκρότημα.
Είκοσι λεπτά μετά την πορωτική εμφάνιση των 1000 Mods, ανέβηκε στο πλατό του An το γερμανικό τρίο των Colour Haze. Το ξεκίνημα δεν στάθηκε το ιδανικότερο, αφού δεν είχαν αρχίσει για μερικά δευτερόλεπτα και αναγκάστηκαν να διακόψουν, εξ’ αιτίας του κακού ήχου του μπάσου. Τελικά, με λίγη υπομονή, λύθηκε το τεχνικό θέμα και τα πάντα ήταν έτοιμα ύστερα από ένα δεκάλεπτο. Έχοντας πια σχεδόν αποτινάξει τη Sabbath-ική ρετσινιά (ελάχιστη σχέση είχαν με την πρώτη τους εμφάνιση πριν από κάποια χρόνια, σύμφωνα με έγκυρη πηγή), οι Colour Haze παρουσίασαν 120 μεστά λεπτά αγνού, (υπερ)ψυχεδελικού ροκ, με ευθείς αναφορές στο “Purple Haze” του Jimi Hendrix –από όπου και δανείστηκαν άλλωστε τ’ όνομά τους.
Για δυο ώρες κατόπιν, το κοινό βυθίστηκε κυριολεκτικά στην ψυχεδελική δίνη που δημιούργησε η εξαιρετική κιθάρα του Stefan, λες και του έκανε ιδιαίτερα μαθήματα ο μεγάλος δάσκαλος του wah wah, στο κατακλυσμιαίο παίξιμο του ντράμερ Manfred Merwald και στις πνιχτές μπασογραμμές του Philipp Rasthofer –οι οποίες τόνιζαν περισσότερο τη γλυκιά μαστούρα. Ανάμεσα στα 10λεπτα (μερικές φορές και σχεδόν 20λεπτα) τζαμαρίσματα, καταφέραμε να καταλάβουμε από τα δυστυχώς άθλια αγγλικά του Stefan, ότι αφιέρωσαν αρκετό από τον χρόνο τους παίζοντας τραγούδια από τη νέα τους δουλειά. Επιπλέον, δεν χάλασαν το χατίρι στο κοινό παίζοντας τα αγαπημένα “Aquamaria”, “Love”, “Get It On” (1ο encore) και “I Won’ t Stop” (2ο encore). Ειδικά στο τελευταίο, του άλλαξαν τα φώτα, μετατρέποντάς το σ’ έναν σχεδόν 15λεπτο αυτοσχεδιασμό δίχως τέλος. Οι Colour Haze έδειξαν να αιφνιδιάζονται ευχάριστα από την απρόσμενα θερμή αποδοχή του κόσμου και υποσχέθηκαν να επιστρέψουν πολύ σύντομα στην Ελλάδα.
Εξαιρετική βραδιά, σαν να ήταν βγαλμένη από τα βάθη των 1970s, με το κεφάλι να βουίζει από το ψυχεδελικό μουσικό γαϊτανάκι που έστησαν και οι τρεις μπάντες, με μπροστάρηδες φυσικά τους Colour Haze.
