Υπάρχει μια τρεκλίζουσα θεωρία που αναφέρει ότι οι μεγάλες μπάντες είναι αποτέλεσμα της συνύπαρξης των κατάλληλων ανθρώπων, την κατάλληλη εποχή, υπό κατάλληλες συνθήκες. Οι System Of A Down υπήρξαν το σημαντικότερο σύνολο που έδρασε στην προηγούμενη δεκαετία και ο Serj Tankian, αν και δεύτερος στην τραγουδοποιία τους, είχε τον χαρακτήρα που εκτόξευσε καλλιτεχνικά τους Αμερικανο-αρμένιους. Καλύτερη απόδειξη από το Elect The Dead δεν υπάρχει, οπότε η παρουσία στην αθηναϊκή συναυλία της 17ης Αυγούστου ήταν επιβεβλημένη.
.jpg)
Τη βραδιά κλήθηκαν να ανοίξουν οι Viza (παλαιότερα ονομάζονταν Visa), οι οποίοι αποτελούν εσχάτως το αγαπημένο παιδί του Tankian. Ο ηγέτης τους και τραγουδιστής τους K’noup, σε άπταιστα Greekamerican, εξέθεσε τον ενθουσιασμό της εννιαμελούς παρέας για τον ερχομό τους στην Αθήνα και αμέσως έβαλαν μπρος τη πολυεθνική μηχανή τους. Το ούτι και το αρμένικο duduk μπερδεύονταν με τα «ορθόδοξα» rock όργανα φτιάχνοντας μια ατμόσφαιρα πανηγυρική, ανάλογη με των Gogol Bordello ή των Kultur Shock, με ανατολίτικη επίστρωση, ελέω της μεταναστευτικής καταγωγής των μελών, και με βάση τον ρυθμικό χαρακτήρα της Δυτικής Ακτής. Στην Ελλάδα αυτά τα ακούσματα ίσως να ηχούν ελαφρώς φολκλόρ μιας και ο μουσικός ειρμός των Viza έρχεται δια της τεθλασμένης, ενώ τα στολίδια που με φιλοτιμία χρησιμοποιούν έχουν καταντήσει δυστυχώς μια κακόγουστη καθημερινότητα για εμάς. Κάτι τέτοιο όμως δεν σημαίνει ότι οι Viza δεν επιτελούν ιδιαιτέρως καλά το ρόλο τους. Όταν μάλιστα ο κόσμος «ζεστάθηκε» τότε φτιάχτηκε ένα ωραίο πανηγύρι. Και όλα ήταν πια έτοιμα για τον κύριο Tankian.
Με την εμφάνισή του στη σκηνή και μόνο ο Serj Tankian απέδειξε ότι, εκτός από όλα τα άλλα, είναι εκπληκτικός performer. Η παρουσία του διοχέτευσε μια πρωτοφανή αύρα σε όλο τον χώρο. Αυτός ο άνθρωπος διαθέτει μια ευγένεια περίεργη, η οποία δεν (αυτο)περιορίζεται, αλλά ψάχνει –και βρίσκει– τις κατάλληλες, απλές λέξεις ώστε να εκστομίσει τα μανιφέστα της. Τα σύνορα, ο κοινός ουρανός, η δημοκρατία, ο George Bush και οι πόλεμοι είναι μερικά από τα θέματα που χαρακτηρίζουν τα δημιουργήματά του και ο Tankian εκφράζει την άποψή του με τρόπο ιδιάζοντα. Όλα αυτά όμως στις ακτίνες του CD χάνουν λίγη από την έξαρσή τους. Είναι σαν να διαβάζεις ένα υπέροχο βιβλίο. Στη μοναξιά του αναγνώστη η αντίληψη είναι διαφορετική από το να έχεις μπροστά σου έναν ζώντα οργανισμό, ο οποίος σε παρακινεί με τις δέουσες εκφράσεις.
Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο η συναυλία στο Terra Vibe στάθηκε μια όμορφη εμπειρία. Έστω και αν υπήρξαν ηχητικά προβλήματα που περιόρισαν σχετικά την απόπειρα συνύπαρξης μιας οκταμελούς ορχήστρας και μιας σκληρής μπάντας. Το εγχείρημα είναι τρομερά δύσκολο, ακόμα και αν τα κλασικά όργανα δεν ήταν πολλά, αλλά ο χώρος δεν βοήθησε αρκετά. Με αποτέλεσμα στην αρχή τα έγχορδα να «χάνονται», ο ηλεκτρισμός να υπερισχύει των ακουστικών οργάνων, τα drums να αδικούνται και, ευτυχώς λίγες φορές, να μην γίνονται αντιληπτά σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια τα φωνητικά του Tankian.
Προσπερνώντας ελλείμματα σαν τα παραπάνω, ο Serj Tankian με τους Flying Cunts Of Chaos ερμήνευσαν όλο το Elect The Dead (συν το “Blue” από την περιορισμένη έκδοση του δίσκου) με το “Empty Walls”, το “Lie Lie Lie”, το “Feed Us” και το “Baby” να παίρνουν τα μυαλά του καθενός. Οι οκτώ Έλληνες μουσικοί στο πλάι ακολουθούσαν τις σεμνές οδηγίες του πληκτρά και προσέθεταν συναισθηματικές πινελιές όπου ακριβώς χρειαζόταν, ενώ σημαντικότατη υπήρξε η προσφορά τους στην αποτύπωση των κομματιών από το επερχόμενο Imperfect Harmonies, το οποίο μοιάζει να πλέει στην ωριμότητα του δημιουργού του. Από τα επτά τραγούδια που παίχτηκαν, ξεχώρισαν το “Left Of Center”, το “Borders Are” και το ιδιότυπο μοιρολόι για την γενοκτονία των Αρμενίων, “Yes, It’s Genocide”. Και συνεχώς η συναυλία γινόταν πιο απολαυστική, συμπαρασύροντας ακόμα και τους πρόσθετους μουσικούς –έκδηλη ήταν για παράδειγμα η χαρά της κοπέλας που, αν δεν κάνω λάθος, έπαιζε κόρνο.
Επιβεβαιώθηκε λοιπόν ότι ο Serj Tankian είναι μια από τις σημαντικότερες φιγούρες της σημερινής μουσικής, που σκέπτεται, προβληματίζεται, πράττει και δεν επαναπαύεται στα κεκτημένα. Είναι ένας απλός άνθρωπος, ο οποίος λατρεύει να μοιράζεται αυτά που έχει. Ξέρετε πολλούς τέτοιους γενναίους σήμερα;
