Την Πέμπτη στο Six d.o.g.s., ο Π.Ε. Δημητριάδης πέταξε το μαύρο φανελάκι, πέταξε δυο-τρία αστεία και άλλα τόσα έντονα βλέμματα, όμως η αμηχανία παρέμενε εκεί...

Δεν πήγαν όλα καλά στην πρώτη μέρα του χατζιδακικού αφιερώματος στο Ηρώδειο, λίγο όμως η πρώτη ζωντανή παρουσίαση του soundtrack για το Faccia Di Spia και λίγο η καταπληκτική Έλλη Πασπαλά, έδωσαν θετικό πρόσημο στη βραδιά...

Και τρίτη μέρα να είχε ανακοινωθεί, πάλι γεμάτο θα ήταν το Stage Volume 1 για χατίρι του Νορβηγού, που απέδειξε πως μπορεί να καθηλώσει το κοινό ακόμα κι όταν μένει μόνος στη σκηνή με την κιθάρα του...

Keep on rocking, χαμογελαστές, νεανικές ως επί το πλείστον φατσούλες, «δώσε γκάζια μεγάλε» και άλλα τέτοια παρόμοια… τεντιμπόικα! Μια χαρά

Η λάιβ εκδοχή του Brian Pyle τείνει περισσότερο προς μια διαθλασμένη εκδοχή των Suicide, παρά προς το ambient, το κινηματογραφικό ή όπως αλλιώς τέλος πάντων χαρακτηρίζονται οι δίσκοι του...

Τα είδωλα είναι για να αποθεώνονται. Τα υπόλοιπα είναι για να τρέφονται οι συντηρητικοί, οι ζηλόφθονοι, οι παρωπιδωμένοι, οι ασεξουαλικοί και οι βαρετοί...

Ντίβα αειθαλής και γοητευτική, έκανε τον τίτλο της τρέχουσας σειράς παραστάσεων πράξη, «ταξιδεύοντας στο όνειρο» το κατάμεστο θέατρο Δόρας Στράτου...

Απόλυτος θρίαμβος για τον τραγουδοποιό, αν μιλήσουμε για την προσέλευση στο Ηρώδειο και τα επίπεδα της αποθέωσης. Σε μία όμως μάλλον βαρετή συναυλιακή εμπειρία, με ελάχιστο καλλιτεχνικό ρίσκο...

Ροκοκό techno με βιολί τριζάτο και τριγκαρισμένη μπότα, με περάσματα από Βιβάλντι, Μπαχ και Φάντασμα της Όπερας, σε μία από τις χειρότερες συναυλίες της τελευταίας δεκαετίας...

Έστησε στα ξαφνικά τα decks του δίπλα σε τελάρα με σταφύλια και νεκταρίνια και χόρεψε techno το έκπληκτο Μοναστηράκι, στα πλαίσια της παγκόσμιας dotUP τουρνέ...