 |
Μπορεί πλέον το post rock να μην αποτελεί υπόθεση για λίγους, τόσο στο πεδίο των συγκροτημάτων που ασχολούνται με αυτό όσο και στη μουσικόφιλη πίτα, αλλά, ένεκα πολυκοσμίας, λίγοι είναι όσοι επιπλέουν από τον σωρό. Οι iLiKETRAiNS ανήκουν στα ονόματα που το καταφέρνουν κι έρχονται σύντομα από τα μέρη μας (την Παρασκευή 26/11 στο Gagarin), με καινούργιο δίσκο και με όρεξη για επανάληψη των καλών εντυπώσεων που άφησαν στο ελληνικό κοινό παλαιότερα...
Αυτή θα είναι η τρίτη φορά που επισκέπτεστε τη χώρα μας. Τι ήταν αυτό που σας έμεινε περισσότερο από τις προηγούμενες δύο εμφανίσεις σας εδώ;
Οι δυο προηγούμενες επισκέψεις μας στην Αθήνα υπήρξαν φανταστικές! Το φαγητό ήταν υπέροχο, οι άνθρωποι φιλικοί και ο καιρός σαφώς αποτελούσε βελτίωση στις συνθήκες στις οποίες είμαστε συνηθισμένοι. Και οι συναυλίες όμως ήταν πολύ καλές. Οι Έλληνες φίλοι μας φαίνεται να κατανοούν το όλο στυλ μας. Οπότε είναι φυσικό να χαιρόμαστε που θα ξανάρθουμε.
Κατά τη γνώμη σας, μπορεί μια μπάντα να είναι πραγματικά πετυχημένη μόνο με το να βγάζει σπουδαίους δίσκους; Χωρίς δηλαδή να μπορεί να τους αποδώσει εξίσου καλά επί σκηνής;
Εάν πουλάνε καλά οι δίσκοι, τότε υποθέτω πως ναι, μπορούν να είναι πετυχημένοι. Αυτό βέβαια αλλάζει όσο ο κόσμος κατεβάζει δωρεάν μουσική όλο και περισσότερο. Έτσι, πλέον οι συναυλίες αποτελούν το κύριο μέρος των εσόδων μιας μπάντας. Πάντως υπάρχουν πολλά συγκροτήματα που μου αρέσουν αλλά live δεν μου προσφέρουν πολλά, καθώς και το ακριβώς αντίθετο.
Από όλα τα γκρουπ με τα οποία έχετε μοιραστεί τη σκηνή ανά τα χρόνια, ποιο ήταν αυτό που σας εντυπωσίασε περισσότερο και γιατί;
Είναι δύσκολη ερώτηση αυτή… Πολλές μπάντες με έχουν εντυπωσιάσει κατά καιρούς, για διαφορετικούς λόγους η καθεμία. Αν όμως έπρεπε να πω την απόλυτα αγαπημένη μου, αυτή θα ήταν οι Jeniferever, που μας συνόδεψαν στις εμφανίσεις μας στην Σουηδία και την Αγγλία. Έχουμε γίνει καλοί φίλοι και δεν κρύβω ότι έχουν αποτελέσει και επιρροή για την μουσική μας –μιας και ακούω τους δίσκους τους επανειλημμένα.
 |
Ο καινούργιος δίσκος πώς πάει μέχρι στιγμής; Είστε ικανοποιημένοι με το τελικό αποτέλεσμα; Σκοπεύετε να στήσετε μεγάλες περιοδείες για την υποστήριξή του;
Μέχρι στιγμής πάει καλά. Ήταν πρόκληση και μόνο το να τον κυκλοφορήσουμε, οπότε είμαστε πολύ χαρούμενοι που επιτέλους βρίσκεται στα χέρια του κόσμου. Δεν έχουμε παίξει πολλά σόου μέχρι στιγμής, πάντως προς το παρόν οι αντιδράσεις του κοινού είναι ενθουσιώδεις. Ελπίζουμε να καταφέρουμε να το παίξουμε ζωντανά σε όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους.
Το “A Father's Son” δεν είναι μόνο ένα υπέροχο κομμάτι αλλά συνοδεύεται και από ένα αντίστοιχο βιντεοκλίπ. Η κεντρική ιδέα ήταν δική σας ή του ανθρώπου που δούλεψε πάνω του; Ποιά η γνώμη σας αλήθεια για το οπτικό μέρος του τραγουδιού σας;
Το βίντεο πραγματικά το λατρέψαμε! Επικοινωνήσαμε με μια εταιρεία ονόματι Progress Films προκειμένου να το αναλάβει, μιας και μας άρεσαν πολύ παλαιότερες δουλειές τους. Συζητήσαμε μαζί τους για το τι θέλει να πει το τραγούδι και μετά εκείνοι μας φέρανε κάποιες ιδέες για το βιντεοκλίπ. Μετά από μερικά e-mails εκατέρωθεν καταλήξαμε στην τελική ιδέα. Το καλό ήταν ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δουλεύουν και σκέφτονται με παρόμοιο τρόπο με εμάς, κάτι το οποίο διευκόλυνε την όλη διαδικασία. Μάλιστα συζητάμε αυτή την περίοδο και για το δεύτερο βιντεοκλίπ που θα γυρίσουμε, πάλι μαζί τους.
Το προηγούμενό σας άλμπουμ, Elegies To Lessons Learnt, ήταν ένας concept δίσκος. Είναι έτσι και με το He Who Saw The Deep; Υπάρχει και πάλι μια κύρια ιδέα;
Εγώ δεν τους αποκάλεσα ποτέ concept δίσκους τους συγκεκριμένους… Τους κάνει να ακούγονται σαν τριπλά άλμπουμ από prog rock συγκροτήματα των 1970s! Πέρα από αυτό, όμως, ο καινούργιος δίσκος βασίζεται πράγματι σε ορισμένες κεντρικές ιδέες. Έχουμε φήμη ως μια μπάντα η οποία γράφει τραγούδια για ιστορικές φιγούρες και γεγονότα. Με το καινούργιο μας λοιπόν άλμπουμ αποφασίσαμε να αντλήσουμε την έμπνευσή μας από το μέλλον και το πού κατευθύνεται το ανθρώπινο γένος.
 |
Έχετε κυκλοφορήσει τις δουλειές σας στο παρελθόν με ιστορικές εταιρείες όπως η Fierce Panda και η Beggars Banquet. Τι σας έλειπε από αυτές και σας έκανε να αποφασίσετε να δημιουργήσετε το δικό σας label;
Δεν είναι ότι τους έλειπε κάτι… Ίσα-ίσα, είμαστε περήφανοι που οι δουλειές μας έχουν βγει μέσω αυτών των εταιρειών. Όταν όμως η Beggars Banquet κήρυξε παύση λειτουργιών, μείναμε χωρίς εταιρεία. Μιλήσαμε τότε με μερικές άλλες, στο τέλος όμως αποφασίσαμε ότι είχαμε περισσότερα να κερδίσουμε με τη δημιουργία του δικού μας label.
Η αντίδραση των οπαδών σας όσον αφορά στην οικονομική τους ανάμειξη σε αυτό τον δίσκο σας ξάφνιασε καθόλου; Είναι το He Who Saw The Deep ένας πιο ιδιαίτερος και προσωπικός δίσκος για εσάς, εξαιτίας αυτού;
Οι αντιδράσεις υπήρξαν όντως πολύ ένθερμες. Δεν ήμασταν σίγουροι πώς θα το βλέπανε οι φίλοι μας αλλά όταν ξεκινήσαμε την όλη προσπάθεια μείναμε έκπληκτοι με το πόσο γρήγορα φτάσαμε στον στόχο που είχαμε θέσει. Είναι εξαιρετικά ικανοποιητικό το να βλέπουμε το He Who Saw The Deep στα δισκοπωλεία και να ξέρουμε ότι αυτό είναι αποτέλεσμα της δικής μας σκληρής δουλειάς και της υποστήριξης των οπαδών μας.
Ακούγοντας το He Who Saw The Deep μου δημιουργήθηκε η εντύπωση πως αυτή τη φορά προσπαθήσατε να δημιουργήσετε βάσει πιο παραδοσιακών τραγουδιστικών δομών. Έγινε συνειδητά ή σας βγήκε φυσικά στο στούντιο;
Δεν θα έλεγα ότι έγινε εσκεμμένα. Όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε νέα τραγούδια ξέραμε ότι θέλαμε έναν δίσκο διαφορετικό από τους προηγούμενούς μας, μειώνοντας λ.χ. τα κιθαριστικά εφέ και δοκιμάζοντας διαφορετικά χρονικά μοτίβα, καθώς και χρησιμοποιώντας τα πλήκτρα πιο εκτεταμένα. Όμως δεν ήμασταν σίγουροι πώς θα έβγαινε στο τέλος. Γι’ αυτό και μάς πήρε αρκετό χρόνο μέχρι να ολοκληρωθεί. Θεωρώ ότι ηχεί και πάλι σαν ένα «δικό» μας άλμπουμ, ωστόσο είναι πιο ευφυές και φρέσκο ηχητικά σε σχέση με τα προηγούμενά μας.
