Παραμονή καύσωνα σε μια χαοτική, αποτεφρωμένη πρωτεύουσα. Ένα μισοφωτισμένο δωμάτιο συνδέεται με Bristol. Ο Grant Marshall βρίσκεται σπίτι, σε ένα διάλειμμα ανάμεσα στις φετινές live εμφανίσεις των Massive Attack - κάπου μεταξύ Πολωνίας και Ρωσίας αυτή την περίοδο - και ενώ από την άλλη άκρη της γραμμής ακούγονται οι φωνές των παιδιών του, ο Daddy G ξεκινάει με ένα «hello man»…
 |
Τώρα που ο πυρήνας των Massive Attack είναι πίσω και το album είναι στα σκαριά τι μπορούμε να περιμένουμε από το επερχόμενο live σας στην Αθήνα;
«Σίγουρα αρκετά κομμάτια από τον επερχόμενο δίσκο, καθώς θέλουμε να δούμε τις αντιδράσεις του κόσμου. Θέλουμε να τον διαμορφώσουμε στον δρόμο, γι’ αυτό και θα περιμένουμε να τελειώσουμε την περιοδεία μας για να μαζέψουμε όσο πιο πολλές ιδέες γίνεται και να τον ολοκληρώσουμε έπειτα. Ακόμα πάντως και αν δουλεύουμε με τον 3D σε διαφορετικά δωμάτια του studio πιστεύω ότι το αποτέλεσμα θα είναι πολύ δεμένο. Θα προσπαθήσουμε γι’ αυτό».
 |
Δυο χρόνια μένουν για να κλείσει η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Ποια είναι τα θέματά σας πια; Περπατάς ακόμα στους δρόμους του Bristol αναζητώντας εμπειρίες, συζητώντας με τους άλλους, προσπαθώντας να καταλάβεις και να συνθέσεις ποικίλες οπτικές; Όπως στις μουσικές σας προσεγγίσεις;
«Και βέβαια! Ξέρεις, αυτό είναι το πιο σημαντικό. Να μιλάς με τους άλλους. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια. Είναι πολλοί απασχολημένοι με τον εαυτό τους. Κοιτούν μόνο το σπίτι τους, τη δουλειά τους. Τόσο απασχολημένοι είναι, ώστε αφήνουν κάποιους να τους εκμεταλλεύονται. Κανείς πρέπει να είναι προσεκτικός σήμερα και να ενημερώνεται όσο μπορεί. Είναι σημαντικό αυτό. Κοίτα επίσης την κατάσταση στο Ισραήλ. Παιδιά με όπλα στα χέρια να γυρνούν στους δρόμους...».
Αυτή είναι μια πραγματικότητα ξένη για την πλειοψηφία του κόσμου. Δεν γνωρίζει…
«Ακριβώς. Και όσοι γνωρίζουν δεν κάνουν κάτι. Είναι ουτοπικό να λέμε ότι θα καθίσουμε όλοι αύριο γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι. Συζητήσεις και ό,τι άλλες προσπάθειες μπορούμε πρέπει όμως να γίνονται…».
 |
Ξέρεις, ο Φουκώ έλεγε ότι πρώτα ήταν ο θάνατος του Θεού, έπειτα θα είναι ο θάνατος του ανθρώπου, για να ακολουθήσει μια νέα μορφή, ένα είδος νιτσεϊκού υπεράνθρωπου, που σύμφωνα με τον Ρεμπώ θα αποτελεί μορφή συμβιωτική, κατανοώντας τους άλλους οργανισμούς, και θα επιβιώνει μέσα από μια τέτοια σχέση έντασης-συνεργασίας…
«Μόλις είπες την αγαπημένη μου λέξη! Συμβιωτικός... Είναι ο τρόπος με τον οποίο θα έπρεπε να λειτουργούμε».
Σαν τα όργανα του σώματος…
«Ναι, σαν ένας οργανισμός. Όπως φροντίζω τον εαυτό μου, έτσι πρέπει να συμπεριφέρομαι και με τους γύρω μου. Βέβαια πολλές φορές είμαστε υποκριτές και με τον εαυτό μας. Για παράδειγμα, θέλω να τον προσέχω, αλλά τον κάνω κομμάτια αρκετές φορές. Ακόμα και αν γνωρίζω ακριβώς τον πονοκέφαλο της επόμενης μέρας (γέλια!). Αντίστοιχα λοιπόν…».
Έχει αλλάξει ο Grant Marshall τώρα που είναι οικογενειάρχης;
«Σίγουρα. Μπαίνει έτσι κανείς σε μια τελείως άλλη φάση. Είναι απίστευτο να βλέπεις τα παιδιά σου να μεγαλώνουν. Έχεις παιδιά;».
Είμαι μόνο 22 ακόμα… Μάλλον νωρίς!
«Ναι, στην ηλικία σου ήθελα κι εγώ να βγαίνω έξω και να κάνω τα πάντα… Ξέρεις, είμαι 48 χρονών τώρα. Οι γονείς μου ήρθαν στη Αγγλία στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Είχαν μόνο ο ένας τον άλλο και έφτιαξαν γρήγορα οικογένεια. Σίγουρα αποτελούσε μια μονάδα στήριξης».
 |
Είστε και υπεύθυνοι στο Meltdown Festival φέτος;
«Ναι, πολύ ωραία εμπειρία - κι επίσης σημαντική. Όταν βλέπεις να έχουν ήδη αναλάβει άτομα όπως η Patti Smith και o David Bowie και να συμμετέχει και η οργάνωση Reprieve είναι σημαντικό. Η Reprieve βοηθάει κρατουμένους φερόμενους ως τρομοκράτες, παρέχοντας έρευνα και αντιπροσώπευση για να μην καταπατούνται τα δικαιώματά τους».
Μια τελευταία ερώτηση. Το βράδυ της συναυλίας σας η μουσική θεματολογία είναι ποικίλη. Για παράδειγμα, εκτός από τους Gogol Bordelo παίζει και ένα ελληνικό συγκρότημα, οι Ιmam Baildi, το οποίο χρησιμοποιεί samples από παλιά ελληνικά κομμάτια. Πόσο θα σας ενδιέφερε κάτι τέτοιο;
«Είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό. Πολύ ενδιαφέρον… Θέλουμε πολύ να γνωρίσουμε και διάφορα άλλα είδη μουσικής».
