Το 1964 οι Beatles πέρασαν τον δικό τους Ρουβικώνα κι έκαναν ένα απλό υπερατλαντικό ταξίδι που, εκτός του ότι (επ)έβαλε το συγκρότημα σε πάνω από 73 εκατομμύρια Αμερικανούς τηλεθεατές, στάθηκε η αφορμή για την περίφημη British Invasion, το φαινόμενο δηλαδή της ομαδικής εισβολής Βρετανών καλλιτεχνών στη μεγαλύτερη αγορά μουσικής του κόσμου. Αν το 1977 ήταν λοιπόν το Year Zero της πανκ, το 1964 ήταν το αντίστοιχο Έτος Μηδέν απ’ όπου ξεπήδησε όχι μόνο το πρώτο κύμα της Brit Pop, αλλά όλη η σύγχρονη ποπ κουλτούρα...

«Είμαι ένας περιπλανώμενος που έχει χάσει το δρόμο του. Κι ακόμη αναζητώ τ’ όνειρό μου» (“Still Searching”)

«Πάντα έλεγαν ότι οι Kinks αποκλείεται να επιβιώσουν. Όμως βγήκαμε ζωντανοί από τα ανόητα 1960s, τα άθλια 1970s και τα μισητά 1980s»
(Ray Davies)

«Πολύ gothic, απλησίαστοι και σιωπηλοί. Κουμπωμένοι και με φόβο για όλους»
(Marianne Faithfull, μιλώντας για τον Ray Davies και τους Kinks)

Πέντε «τελευταία» τραγούδια για το καλοκαίρι. Για την ώρα που το βαθύ κυανό χρώμα εμφανίζεται στον ορίζοντα...

Έχοντας ήδη αφήσει πίσω μας το πρώτο μισό της χρονιάς, η στήλη κλείνει εν μέσω αναζήτησης θερινής ραστώνης, με ένα σχόλιο πάνω στη νέα μόδα που λέγεται «μουσική» και μία μίνι καταγραφή των κυκλοφοριών από τον Καναδά, τη χώρα-outsider, που έχει στρέψει τα βλέμματα προς τη μεριά της με την ενδιαφέρουσα και πλούσια της σοδειά...

Διακοπές στην Πάρο με... Φεστιβάλ! Και μάλιστα με πυρήνα το ιδιαίτερο project του Jamie Catto (Faithless, 1 Giant Leap), συναυλίες και ηχογραφήσεις!

Πέντε (ακόμα) τραγούδια για το καλοκαίρι, για όσους μένουν πίσω, στις ώρες που αναμετρώνται με τον εαυτό τους...

Μπορεί η χώρα μας να μην ήταν ποτέ το συναυλιακό κέντρο που θα ευχόμασταν, αλλά τελικά, κοιτώντας τα ονόματα από τις μπάντες και τους καλλιτέχνες που βρήκαν το δρόμο τους κι εμφανίστηκαν στις λιγοστές ούτως ή άλλως σκηνές μας, δεν θα είχαμε και τόσα παράπονα όσα θα θέλαμε να εκφράσουμε. Ιδού μια ενδεικτική λίστα με κάποιες από τις πιο αξιομνημόνευτες απ’ τις δεκάδες που παρακολούθησα μέσα στη δεκαετία. Λάβετε υπόψη ότι μιλάμε πάντα για συναυλίες που άπτονται του δικού μου γούστου, επειδή είναι σίγουρο ότι έγιναν κι άλλες σπουδαίες συναυλίες που έχουν μείνει ιστορικές για τα μέτρα και σταθμά άλλων μουσικών ειδών πέρα του καθιερωμένου ευρύτερου ροκ ήχου…

Έχει μόλις 2 χρόνια ύπαρξης το αθηναϊκό τρίο, αλλά φέτος τους γνώρισε αρκετός κόσμος, χάρη στις ψυχεδελικές, stoner & doom ποιότητες του ντεμπούτο τους The Yeti Has Landed. Είπαμε έτσι να μάθουμε περισσότερα για τις καταβολές τους και ρωτήσαμε να μας πουν δυο λόγια για τους αγαπημένους τους δίσκους...