Πώς γίνεται να πονάς, να λυπάσαι, να θυμώνεις σε μια άλλη γλώσσα; 

Ξεκινώντας από το Παρίσι του 1889, όταν ο Claude Debussy πρωτάκουσε παραδοσιακή μουσική από την Ινδονησία, περνάει στα θρυλικά τζαμαϊκανά στούντιο και στις ηχογραφήσεις φαλαινών από τον Robert Payne, για να φτάσει στην έκρηξη του acid house στο Σικάγο των 1980s και κατόπιν στον Aphex Twin...

«Ένα και δύο και τρία και τέσσερα φιλιά» έστελνε η Μελίνα Μερκούρη από το παράθυρό της, άλλες τόσες και πολλαπλάσιες ήταν οι διαφορετικές ερμηνείες που γνώρισαν "Τα Παιδιά Του Πειραιά" σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη, φτάνοντας να διασκευαστούν ακόμα και στα ...μανδαρίνικα!

Καθώς το πρωτάθλημα μπαίνει (εν μέσω φωνών, δικών και playoff) σε τελική ευθεία, η ευκαιρία είναι κατάλληλη να (ξανα)θυμηθούμε ορισμένους παίχτες και ομάδες (εκτός κι εντός συνόρων) που, κάποια στιγμή, βρέθηκαν πίσω από το μικρόφωνο...

Η πρόσφατη επαναδραστηριοποίηση των Ρόδες με το INTERNET και η διαφαινόμενη επιστροφή των Παιδιών Της Παλαιότητας μέσα στο 2020 με το Ενθύμιον Νεανικών Συντροφιών, μας δίνουν την ευκαιρία να επισκεφτούμε ξανά τα βιβλία που έβγαλαν οι ηγέτες τους στη δεκαετία που έφυγε, χαρτογραφώντας παραδειγματικά την ελληνική κοινωνία των τελευταίων χρόνων...

Η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Πράγας χρησιμοποιείται εδώ με μεταλλική λογική, σε μια δουλειά με υπερβολικά γυαλισμένη παραγωγή και λίγα αξιομνημόνευτα κομμάτια, που είναι πρωτίστως ένα απωθημένο της παρέας του Hansi Kürsch (και μερίδας των οπαδών)...

Η δεκαετία του 1980 είναι ξανά «στη μόδα», μαζί και η μουσική της, είτε με διεθνούς εμβέλειας αναβιώσεις των τότε ήχων (το post-punk έρχεται άμεσα κατά νου), είτε με σχήματα που ξαναβγαίνουν στην επικαιρότητα, εκμεταλλευόμενα τον όλο ντόρο. Ευκαιρία λοιπόν να κάνουμε μερικούς παραλληλισμούς μεταξύ του τότε και του τώρα, επισκεπτόμενοι ξανά 10 εγχώριους δίσκους με έντονο 1980s άρωμα...