Το καλοκαίρι του 2017 ήταν το τελευταίο που πέρασα ως «σεζονίστας» στο νησί της Σαντορίνης, ταυτόχρονα ήταν και το καλύτερο της σειράς. Εκείνη τη χρονιά είχα κάτι να περιμένω: με τους Steams ολοκληρώναμε τον πρώτο μας δίσκο και είχα αποφασίσει πως δε θα ξαναφύγω. Ακούω συνεχώς μουσική και η δουλειά δεν αποτελούσε εξαίρεση, κάθε πρωί έπαιρνα κόσμο από ξενοδοχεία και πηγαίναμε για οινολογικές περιηγήσεις. Πριν από τα pickups έβαζα δυνατά μουσική όσο προλάβαινα στο mini van, μετά και κατά τη διάρκεια των wine tours, ανέβαζα δειλά δειλά την ένταση και όταν το tour έφτανε στο τέλος του, οι περισσότεροι κατέληγαν να τραγουδάνε. Εκείνη τη χρονιά είχαν κυκλοφορήσει καταπληκτικά άλμπουμ μέχρι να κυλήσει το καλοκαίρι. Οι Brockhampton είχαν βγάλει τα 2 Saturation, οι King Gizzard & the Lizard Wizard τρελαμένοι έδιναν δίσκο κάθε δίμηνο, ο Lamar είχε βγάλει το DAMN.
Το Boo Boo του Toro Y Moi κυκλοφόρησε από την Carpark Records στην καρδιά της σεζόν, 7 Iουλίου. Μια μέρα πριν από την official κυκλοφορία, ο Chaz Bear (fka Chaz Bundick), ανέβασε μια «ταινία» στο YouTube που συνόδευε το streaming ολόκληρου του άλμπουμ. Η ταινία ήταν μια 50λεπτη βόλτα με το αυτοκίνητο του Chaz στο απογευματινό Σαν Φρανσίσκο, μέχρι να δύσει ο ήλιος. Σε ένα από τα παράθυρα κολλημένο το αυτοκόλλητο “Reality is tight if the music is right”. Τον Toro Y Moi τον συνδύαζα πάντα με heartbreak. Όταν τον ανακάλυψα μέσω του So Many Details (Anything in Return, 2013) -και πρέπει να το άκουσα γύρω στις 20 φορές στο repeat εκείνη τη μέρα- χτύπησε ακριβώς εκεί. Το αντίστοιχο «εκεί» του 2017 ήταν στρωμένο και το περίμενε. Για τον ίδιο τον Chaz, αυτό το άλμπουμ πήγασε από έναν χωρισμό, όπως έχει πει:
«Οι χωρισμοί είναι πάντα δύσκολοι, είναι τρελό το πώς η αγάπη μπορεί να λειτουργήσει σαν ναρκωτικό -τριπάρισμα. Είσαι απλά σε αυτόν τον κόσμο ξαφνικά κι έχεις αυτές τις παρωπίδες που δεν δεσμεύτηκες ακόμη και λες "Ουάου! Είμαι εδώ τώρα"».
boo-boo [ˈbo͞obo͞o/] noun (pl. boos) informal 1. a person's boyfriend or girlfriend.
To άλμπουμ ξεκινάει δυναμικά με το κομμάτι "Mirage", μια οπτική ψευδαίσθηση που προκαλείται από τις ατμοσφαιρικές συνθήκες. Αφορά την εμφάνιση ενός «φύλλου» νερού σε μια έρημο ή σε έναν καυτό δρόμο και εμφανίζεται από τη διάθλαση του φωτός μέσω του θερμού αέρα. Στους καμένους δρόμους του νησιού το έβλεπα συχνά και το λιοπύρι σε έναν ηφαιστειακό τόπο «χτυπάει» διαφορετικά. “Hello, I didn’t see you there” ακούγεται κάποια στιγμή μέσα στο κομμάτι και ο Chaz ξεκινάει να ξετυλίγει -ίσως για πρώτη φορά- κάτι τόσο προσωπικό. Το καλοκαίρι του ’17 ήταν λοιπόν ένα καλοκαίρι αλλαγών και εκείνες τις μέρες θα έκλεινε ο κύκλος της μέχρι τότε μεγαλύτερης μου σχέσης. Είστε σε παρόμοια φάση; Διαβάστε τους στίχους στο"You and I".
Η σεζόν σε ένα νησί όπως η Σαντορίνη είναι έντονο σπορ, 6 μήνες «ξύλο» για να αποταμιεύσεις για τους υπόλοιπους, πολλοί δεν έχουν καν ρεπό, εγώ ευτυχώς είχα, αλλά δούλευα 12ωρο και αυτό δεν άφηνε ιδιαίτερα περιθώρια για βιώσιμες ισορροπίες. Παρόλα αυτά υπήρχε και η δίψα για να ξεδώσεις, να ξορκίσεις την κούραση και οι παρέες των οινόφιλων του νησιού ήξεραν να ψυχαγωγούνται. Το άλμπουμ αυτό μπορούσε να με συνοδέψει σε όλες τις παραπάνω περιστάσεις. Είναι αρκετά pop για να το ακούς με πελάτες στο background, έχει αρκετά groovy στοιχεία για να χορέψεις ("Mona Lisa", "Girl Like You") και ταυτόχρονα σου ρίχνει και τον νταλκά με τα πιο emotional κομμάτια. Τέλος, κλείνει με τον Chaz να αναρωτιέται με σχεδόν παιδικό τρόπο ‘What is Wrong with this World, it’s got me thinking too much’.
Το Boo Boo δεν περιέχει ελεγείες, δεν υπόσχεται ταξίδι και ουδεμία σχέση έχει με την μουσική που γράφω. Θα μπορούσα να πω άλλα τόσα για άλμπουμ όπως το Makena των No Clear Mind, το Yours Dreamily των Arcs ή το αιώνιο Buena Vista Social Club. Το Boo Boo εκτός από το ότι σηματοδοτεί μια μετάβαση για μένα, δεν παύει να είναι ένα απλό pop άλμπουμ, αφιερωμένο σε μια εποχή που όλοι λίγο-πολύ αναζητάμε την απ(α)λότητα. Έτσι κι αλλιώς η μουσική είναι ανέποχη, όπως το περιήλιο αντιφατικά συμβαίνει τον χειμώνα και το αφήλιο το καλοκαίρι, έτσι και το βίωμα είναι αυτό που δίνει στο άκουσμα εποχή.
Reality is tight if the music is right.
Ο Πάνος Δημητρόπουλος είναι ο frontman των Steams. Αυτό τον καιρό δουλεύουν τον δεύτερο δίσκο τους, Mild Conquest.
