Κοιταζόμαστε όλοι μεταξύ μας. Τα λόγια δεν βγαίνουν εύκολα... Οι λέξεις μοιάζουν τόσο μικρές να περιγράψουν αυτό το άκουσμα, ενώ οι κατάλληλες προτάσεις είναι δύσκολο να σχηματισθούν σε ακολουθία ικανοποιητική. Ένα αμήχανο χαμόγελο κυριεύει το πρόσωπό σου, κατά βάθος σαρδόνιο και υποχθόνιο· γιατί δεν γίνεται να γελάς μετά από μια τέτοια αποκάλυψη.
Μέσα στην πηχτή ζέστη του Fuzz, οι Neurosis έδωσαν την καλύτερη συναυλία του 2014. Και μάλλον μερικών από τα τελευταία χρόνια. Διάολε, είναι αυτή η έκπληξη, την οποία δεν πίστευες πως θα ένιωθες όταν επιβεβαίωνες με την παρέα σου ότι ναι, θα πας να δεις μία από τις μπάντες που έβαλαν σε τάξη τον γαλαξία του σκληρού ήχου. Πίστευες δηλαδή ότι θα περάσεις ωραία, ότι θα συγκινηθείς, ότι θα αναπολήσεις και θα παραδεχτείς ακόμα μία φορά το πόσο τρομερά επιδραστική μπάντα είναι. Αλλά όχι, τελικά δεν ήταν όλα αυτά η εμφάνιση των Αμερικανών.
{youtube}NgMeRPooDwo{/youtube}
Ήταν εκείνο το παραπάνω που σε παρακινεί στις 3 το πρωί να εκφράσεις στο γραπτό τα όσα έζησες. Ήταν αυτή η αδιόρατη μα κορυφαία δύναμη, η οποία σε κάνει να λατρεύεις τον ίδιο σου τον εαυτό που έδωσες στη ζωή σου χώρο και τόπο στον ήχο, που επέλεξες να κοσμήσεις το σπίτι σου με CD και αφίσες σιχαμένες. Ήταν η πνιγηρή σιωπή που δεν σε αφήνει να σκεφτείς τίποτε άλλο, παρά να παραδοθείς –ακόμα μία φορά– στη σαγήνη του μάταιου κόσμου του Scott Kelly, του Steve Von Till και των υπολοίπων.
Οι Neurosis, αγαπητοί ακροατές και ακροάτριες, θιασώτες του «κάτι παραπάνω» και του «λίγο πιο αναλυτικά», είναι η μπάντα που δεν μπορεί να ενταχθεί στο σχήμα «αν δεν υπήρχαν, κάποιος θα έπρεπε να τους εφεύρει». Είναι το σχήμα που δεν υπακούει σε ντετερμινιστικούς κανόνες και τελειολογικές θεωρήσεις. Είναι η αποθέωση της ανθρωπιάς, η γυμνή αλήθεια για το μεγαλείο της σκέψης και της τύχης· η πηγαία ορμή της φύσης και η ανεμπόδιστη έκφραση των συναισθημάτων, η οποία δεν θα καταφέρει ποτέ να υπακούσει σε κανόνες.
Κάποτε προσπαθούσαν όλοι να «φορέσουν» σε ένα ατέρμονο σύμπαν συγκροτημάτων τον όρο post-. Κανένας καλλιτέχνης, μουσικός και δημιουργός δεν κατάφερε να τον φέρει πάνω του επάξια. Ήταν άλλωστε μια συζήτηση βλακώδης κατά βάση: ένας όρος που ο καθένας χρησιμοποιούσε κατά το δοκούν, μόνο και μόνο για να εκφράσει μια απέραντη κενότητα.
Μετά λοιπόν την εμφάνιση των Neurosis, μπορούμε να το παραδεχτούμε. Η μόνη «post» μπάντα που εμφανίστηκε σε αυτόν τον πλανήτη, το μοναδικό σύνολο που κατέστρεψε κι έφτιαξε από το μηδέν, είναι τούτο το σύνολο από το Oakland της Καλιφόρνια. Και όποιος προσπάθησε να πει μεγάλες κουβέντες για διάφορες μπάντες, απλά δεν γνώρισε την τύχη να δει τους Neurosis να καταστρέφουν κάθε σου ιδέα, ελκύοντάς σε στην καταστροφή...
Αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες, ο γράφων νιώθει τυχερός για τη βραδιά της 3ης Ιουλίου 2014...
(φωτογραφίες: Δάφνη Ανέστη)
