Μερικά ερωτήματα που προκύπτουν από τα reviews στα ηλεκτρονικά media, τα σχόλια στα social, τα παράθυρα των chat, τα χθεσινοβραδινά ποτά μετά τη συναυλία και τους σημερινούς παγωμένους καφέδες σχετικά με τη συναυλία του Morrissey (και κυρίως τη διοργάνωσή της). Και η προσωπική μου γνώμη όσον αφορά στις απαντήσεις τους…
Μπορούσαν να κάνουν κάτι οι διοργανωτές που η πιο αναμενόμενη συναυλία του καλοκαιριού συνέπεσε με την πιο ζεστή μέρα του;
Πιθανώς σε κάποιες χώρες που καταναλώνουν πολιτισμένα πολιτισμό, η συναυλία (υπό αυτές τις συνθήκες) να μην ξεκινούσε ποτέ. Αλλά μην έχουμε παράλογες απαιτήσεις σε αυτό το κομμάτι από τους εγχώριους διοργανωτές, οι οποίοι πάνε για ένα-δυο κόλπα μέσα στη σεζόν, «δεν μιλάνε στα media», ενώ σπάνια εκδίδουν επίσημες ανακοινώσεις για να ξέρουμε εμείς κι εσείς πώς ασφαλίζουν τις συναυλίες τους από απρόοπτα. Π.χ. από το να κουνηθεί η σκηνή του Jack White μέχρι να αρρωστήσει λίγα λεπτά πριν το live ο Dave Gahan. Αναβολή της συναυλίας συνεπάγεται πολλαπλά περαιτέρω προβλήματα παραγωγής, μεγαλώνει προφανώς το κόστος και φυσικά καλλιτέχνες του βεληνεκούς του Morrissey δεν μπορούν, ενώ είναι σε προγραμματισμένο τουρ (19/7 πάει Κωνσταντινούπολη), να περιμένουν πότε θα πέσει ο υδράργυρος για να παίξουν με δροσιά. Ούτε εγώ ούτε εσύ που διαβάζεις θα την αναβάλλαμε για το 40αρι, οπότε πάμε παρακάτω.
Μπορούσε να αποφευχθεί αυτή η τεράστια ουρά στην είσοδο;
Θέλω μια φορά να μου απαντήσει κάποιος στο απλούστατο: γιατί πρέπει ο τεράστιος χώρος μπροστά στην είσοδο του Λυκαβηττού να χρησιμοποιείται ως πάρκινγκ όσων είναι μάγκες και ανεβάζουν τα αυτοκίνητά τους πριν βάλει η Αστυνομία στον περιφερειακό την κορδέλα «απαγορεύεται»; Στο φτωχό μου μυαλό αυτός ο χώρος κενός (έστω κατά το ήμισυ) συνεπάγεται μεγαλύτερη δυνατότητα προωθητικών ενεργειών (βλ. τα χθεσινά αυτοκίνητα), περισσότερες καντίνες, πάγκους merchandising κτλ. και κυρίως απείρως μεγαλύτερη δυνατότητα ελέγχου της προσέλευσης. Όχι με δύο καγκελάκια και τέσσερις γραμμές όπως χθες, αλλά με πολύ περισσότερες. Λίγο προσωπικό ακόμα και καλύτερος συντονισμός με την τροχαία, μας κάνει πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα εισόδου για να μην μπει ο άλλος μέσα ήδη βρίζοντας. Επίσης, πρέπει να πω ότι η εικόνα δύο ανθρώπων σε καροτσάκι που δεινοπάθησαν για να μπουν χθες, τιμά εκείνους από το κοινό που τους κουβάλησαν στα χέρια και ξεφτιλίζει οποιονδήποτε άλλον.
Ήταν υπεράριθμα τα εισιτήρια που έκοψε η διοργανώτρια Detox;
Είναι η πιο εύκολη κι ανεύθυνη κατηγορία την οποία ακούω από χθες (1000 παραπάνω λέει ο ένας, 2000 αβαντάρει ο άλλος). Κι αυτή, η κατηγορία, που δεν μπορώ (και δεν θέλω) να πιστέψω με τίποτα.
Γιατί με τόση σπουδή μας έπαιρναν τα μπουκαλάκια με νερό στην είσοδο;
Από τους διοργανωτές βγαίνει ότι η ασφάλεια του Morrissey είναι τρομερά σχολαστική με οποιοδήποτε αντικείμενο μπορεί να πεταχτεί στη σκηνή. O Moz δεν το ανέχεται θεατρικά σαν τον Iggy, ούτε βρίζει και συνεχίζει σαν τον John Lydon. Απλά φεύγει. Άρα ήταν δική τους εντολή (των ανθρώπων του Moz) αυτός ο ζήλος, αδιαφορώντας προφανώς για το πόσο απαραίτητο ήταν το νερό χθες. Θα μου πεις «μα μέσα στο μπαρ έπαιρνα μπουκαλάκι». Θα σου απαντήσω «τρέχα γύρευε».
Μπορούσε να ξεκινήσει η συναυλία λίγο αργότερα, εφ’ όσον ο κόσμος δεν είχε τακτοποιηθεί και μετά βίας ανέπνεε;
Νομίζω πως υπάρχει ένα συγκεκριμένο χρονικό όριο μέχρι το οποίο πρέπει να ολοκληρώνονται οι συναυλίες στο θέατρο. Άρα έπρεπε να τηρηθεί το ανακοινωμένο πρόγραμμα.
Είχε επικοινωνηθεί από τους διοργανωτές η ανάγκη έγκαιρης (νωρίτερης) προσέλευσης λόγω της αυξημένης προπώλησης και του διαφαινόμενου sold-out;
Στο detoxevents.gr διαβάζουμε «Η έναρξη της προσέλευσης στο θέατρο του Λυκαβηττού είναι στις 20.00. Η Kristeen Young θα ανέβει στη σκηνή στις 21.15 και ο Morrissey στις 22.15». Καμία ιδιαίτερη προειδοποίηση. Κανένα ξεχωριστό δελτίο τύπου τις τελευταίες μέρες. Ίσως γιατί ο υπεύθυνος επικοινωνίας της εταιρείας ήταν απασχολημένος εδώ και 15 μέρες να κράζει τους «πουθενάδες δημοσιογράφους» που παρακαλούσαν για προσκλήσεις. Έχοντας δίκιο. Αλλά, ταυτόχρονα, δεν τον απασχόλησε και τόσο να μας ενημερώσει για το πώς θα αποφεύγαμε τη χθεσινή ταλαιπωρία.
Φταίμε, όσοι αργήσαμε, για το γεγονός ότι δεν καταφέραμε να δούμε τη συναυλία στις συνθήκες που αρμόζουν στα €35 του εισιτηρίου μας (δηλαδή σε κάποιον χώρο εξέδρας/αρένας και όχι μπροστά στο μπαρ);
Προφανώς αν ήθελες να πετάξεις σημαία του Ολυμπιακού (αν είναι δυνατόν!) στον Moz ή να πιάσεις κάποιο σκισμένο πουκάμισό του ισχύει το «first come, first served». Αλλά ο κανόνας «αν έρθεις μετά το support και μάλιστα σε εργάσιμη μέρα, δεν βλέπεις παρά μόνο ακούς το live» εφευρέθηκε μόλις χθες, σε έναν καυτό λόφο μιας βαλκανικής πρωτεύουσας.
Φέρουν κάποια ευθύνη οι διοργανωτές για το ένα και μόνο μπαρ που εξυπηρέτησε χθες μερικές χιλιάδες ανθρώπους;
Φυσικά και όχι. Να ξέρουμε τι λέμε. Άλλη είναι η εταιρεία που κάνει το live, άλλη η εταιρεία που εκμεταλλεύεται τα μπαρ. Όμως τις υποδομές του χώρου ασφαλώς και τις γνωρίζεις εξ αρχής. Κι αν θεωρείς ότι είναι σοφή μια τέτοια επιλογή για μια συναυλία τέτοια δυναμικής, δεν είναι στραβός ο γιαλός. Στραβά αρμενίζεις.
Για να τελειώνουμε, είναι τελικά ο Λυκαβηττός χώρος που μπορεί να φιλοξενήσει ανάλογα events με το ημερολόγιο να δείχνει 2012;
Πάω 15 χρόνια σε συναυλίες στο Λυκαβηττό. Πολλοί από σας σίγουρα αρκετά περισσότερα. Οι αναμνήσεις μου είναι υπέροχες και θα ήθελα πάντα να γίνονται εκεί live. Μόνο όμως αν μπορώ να τα δω, γιατί ψιλομεγάλωσα για να σκαρφαλώνω πια στα βραχάκια. Χθες αποδείχθηκε ότι αυτό δεν γίνεται. Ωραίες οι αναμνήσεις, αλλά πια έχουμε όλοι μας ταξιδέψει. Κι έχουμε απαιτήσεις. Ο Λυκαβηττός χρειάζεται καινούριες και καλύτερες υποδομές, τόσα χρόνια που έμεινε κλειστός η μανούρα γινόταν για το πάπλωμα όχι για την ουσία. Οι promoters που τον κλείνουν, συνεπώς, γνωρίζουν με τι έχουν να κάνουν.
Ήταν καλή συναυλία από μουσικής πλευράς;
Ό,τι πει ο Τσάβαλος στο live review (αύριο το πρωί). Εγώ αισθάνομαι σαν να μην πήγα. Σε συναυλιακές συνθήκες άκουσα μόνο το ανατριχιαστικό intro με το “How Soon Is Now».
Πού φταίνε οι διοργανωτές και κάθε χρόνο κάνουμε την ίδια συζήτηση;
Προσωπικά, τους υπερασπίζομαι πάντα σε ιδιωτικές συζητήσεις. Γιατί αντιλαμβάνομαι πόσο δύσκολη είναι η δουλειά τους. Όμως όσο κι αν τα πράγματα βελτιώνονται, όλοι τους κάνουν τις περισσότερες φορές ένα τεράστιο λάθος (ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται εκ του αποτελέσματος). Θεωρούν πως η δουλειά τους τελειώνει όταν κλείσουν το όνομα. Στην πραγματικότητα, μόλις τότε αρχίζει η παροχή των υπηρεσιών τους. Εκεί, δηλαδή, που είναι τραγικά πίσω σε σχέση με το εξωτερικό.
Οι δημοσιογράφοι δεν φταίνε καθόλου δηλαδή;
Άπειρα. Γιατί με ελάχιστες εξαιρέσεις προσώπων, οι εταιρείες δεν τους θεωρούν σοβαρούς συνομιλητές. Και η αλήθεια είναι ότι όταν έχεις δείξει ότι τα κάνεις όλα για ένα free ή για μια καταχώριση, πώς να σου βγει ο άλλος στο τηλέφωνο και να δώσει εξηγήσεις; Άρα πώς να παίξεις στα σοβαρά τον ρόλο αυτού που κριτικάρει καλοπροαίρετα κι εμπεριστατωμένα; Πετάς ένα «άριστη διοργάνωση» και καθαρίζεις. Ή το καλύτερο; Δεν λες τίποτα και ξεκατινιάζεσαι στο Facebook κράζοντας αυτούς που θα γλύφεις στο επόμενο gig.
