Moods of Marvin Gaye (Tamla, Μάιος 1966)
Στα 27 του και αφού είχαν προηγηθεί τα “The Soulful Moods of Marvin Gaye”, “That Stubborn Kinda Fellow”, “When I'm Alone I Cry”, “When I'm Alone I Cry”, “Hello Broadway”, “How Sweet It Is to Be Loved by You” και “A Tribute to the Great Nat "King" Cole”, το “Moods of Marvin Gaye” ήταν το έβδομο album του στην Tamla και το πιο ολοκληρωμένο του έως τότε, υπό την έννοια ότι πειρείχε όσο το δυνατόν λιγότερα «γεμίσματα». Με 12 κομμάτια στο σύνολο, σε παραγωγή του Smokey Robinson και της τριάδας Holland–Dozier–Holland, που υπογράφουν και την πλειοψηφία των συνθέσεων, και με τους Funk Brothers να κεντάνε με το παίξιμό τους, ανέδειξε έξι singles που σκαρφάλωσαν ψηλά στα r ‘n b charts: "I'll Be Doggone", "Little Darling (I Need You)", "Take This Heart of Mine", "One More Heartache", "Ain't That Peculiar", "Night Life", "Your Unchanging Love". Grand finale με μια ψυχωμένη εκτελέση στο μπαρόβιο "One for My Baby (and One More for the Road)".
In the Groove (Tamla, Αύγουστος 1968)
Ύστερα από δύο χρόνια, και αφού μεσολάβησαν τα ντουτέτα του με την Tammi Terrell και με την Kim Weston (“It Takes Two", "Ain't No Mountain High Enough", "Your Precious Love"), o Marvin Gaye ηχογραφήσε το όγδοο album του σε μια εποχή που η soul, στο πνεύμα των καιρών του ’68, είχε αρχίσει να σκληραίνει και να προσλαμβάνει ψυχεδελικά ηχοχρώματα. Οι Temptations, είχαν δείξει τον δρόμο με το “Cloud Nine”, υπό την καθοδήγηση του παραγωγού Norman Whitefield, o οποίος ήταν ο άνθρωπος κλειδί στο “In The Groove”: έγραψε, ενορχήστρωσε και έκανε την παραγωγή στο αθάνατο "I Heard It Through the Grapevine", στο οποίο εν πολλοίς εδράζεται η υστεροφημία του δίσκου. Δεν είναι όμως μόνο αυτό αυτό. Από κοντά και το θυμωμένο "Chained" του Frank Wilson, που συνυπογράφει την παραγωγή, μαζί με τον Ivory Joe Hunter, o ο οποίος συνεισφέρει το θαυμάσιο μελωδικό soul "Loving You Is Sweeter Than Ever"”. Μια ωραία εκτέλεση στο "Some Kind of Wonderful" του του Gerry Goffin και της Carole King, καθώς και το bluesy "There Goes My Baby" συμπληρώνουν τα highlights.
What's Going On (Tamla, Μάιος 1971)
Το “What's Going On” είναι πρώτα από όλα το αποτέλεσμα της πολιτικοκοινωνικής αφύπνισης του Marvin Gaye ύστερα από τα συγκλονιστικά συμβάντα στην Αμερική και στον υπόλοιπο κόσμο στο δεύτερο μισό του ’60. Είναι ένα «πέρασμα» από το «είναι» στο «συμβάν», όπως θα έλεγε ο Αλαίν Μπαντιού, σύμφωνα με το οποίο, ένας ερμηνευτής που μέχρι πρότινος τραγουδούσε για τον έρωτα, μεταμορφώνεται σε έναν ερμηνευτή διαμαρτυρίας, ο οποίος για πρώτη φορά γράφει ο ίδιος τα τραγούδια του. Η μεταμόρφωση, ή, έστω, η στροφή αυτή, αντανακλάται, και στη μουσική: πατώντας στο "I Heard It Through the Grapevine", οι ενορχηστρώσεις γίνονται πιο σύνθετες, πιο ρηξικέλευθες, με τα έγχορδα να εμπλουτίζουν τον ήχο. Σε τέτοιο βαθμό ώστε, όταν ο Gaye παρουσίασε για πρώτη φορά το project στη Motown, το αφεντικό της, ο Berry Gordy, ήταν αρνητικός στην κυκλοφορία του δίσκου, θεωρώντας ότι θα πατώσει εμπορικά. Διαψεύστηκε πανηγυρικά: Το“What's Going On” ανέβηκε στο Νο 1 του r ‘n’ b chart, ενώ παρέμεινε για έναν χρόνο στο επίσημο chart του Bilboard. Μουσικά και στιχουργικά, το “What's Going On”, λες και πράγματι αφουγκράζεται αυτά που συμβαίνουν στον δρόμο (βλέπε το ομώνυμο κομμάτι). Θίγει έγκαιρα το ζήτημα της οικολογίας και της κλιματικής αλλαγής (“Mercy Mercy Me {The Ecology}” ). Καυτυριάζει το ζήτημα της αστυνομικής βίας (“Trigger Happy Policing…” τραγουδά στο “Inner City Blues”). Συναισθάνεται ότι ότι οι φυλετικές διακρίσεις βασίζονται κυρίως σε ένα σύστημα κοινωνικών ανισοτήτων (“Some of us feel the icy wind of poverty blowing in the air…” – από το “Right On”). Μουσικά, συνθετικά, στιχουργικά, ενορχηστρωτικά, το“What's Going On” είναι το magnum opus της soul.
Trouble Man (Tamla, Δεκέμβριος 1972)
Μετά τον Isaac Hayes (“Shaft”) και τον Curtis Mayfield (“Superfly”), ο Marvoin Gaye διεκδίκησε το δικό του μερίδιο στο blaxploitation με το soundtrack της γκετο-γκανγκστερικής ταινίας “Trouble Man” του Ivan Dixon, με πρωταγωνιστή τον Robert Hooks. Σε αντίθεσή με τους ομότεχνούς του όμως, ο Marvin Gaye, δείχνει να ενδιαφέρεται μόνο για τον κεντρικό ήρωα και μόνο, τον οποίο η μουσική ακολουθεί σε κάθε του βήμα. Δεν υπάρχουν ξεχωριστά tracks, αλλά ένα βασικό θέμα που σπάει σε υποθέματα σε παραλλαγές. Wah wah κιθάρες, ορχηστρικές ανυψώσεις, ξεσπάσματα στα πνευστά, συνθέτουν ένα soundtrack που σήμερα λογίζεται κλασικό στο είδος του.
Let's Get It On (Tamla, Αύγουστος, 1973)
Το “Let's Get It On” είναι ένα mid-tempo funk album. Με οκτώ συνθέσεις του ίδιου του Marvin, φανερώνει επιδράσεις από Sly Stone (“If You Want Me To Stay”, ας πούμε) και με τη σειρά του επηρέασε με τον sexy ήχο του μεταγενέστερους μουσικούς σαν τον Prince και τον D’ Angelo. Το ομώνυμο κομμάτι έμεινε κλασικό χάρη στο φαλτσέτο του Gaye, όμως από κοντά στέκονται και το αγαπησιάρικο "If I Should Die Tonight", το ξερό funk "Come Get to This", το σχεδόν doo woop "Distant Lover" και το "Just to Keep You Satisfied" με τον στακάτο ρυθμό του.
Here, My Dear (Tamla, Δεκέμβριος 1978)
Το “Here, Me Dear” είναι δύσκολο album, όπως είναι και όλα τα album χωρισμού (βλέπε το “Over” του Peter Hammill, για παράδειγμα). Ηχογραφήθηκε την εποχή που έβγαινε το διαζύγιο του Gaye με την πρώην σύντροφό του, την κόρη του Berry Gorrdy, Anna. Ήταν μια δύσκολη περίοδος για για τον Marvin Gaye. Είχε υποστεί νευρικό κλονισμό, είχε χάσει την κηδεμονία των παιδιών τους και έπρεπε να καταβάλει μεγάλο μεγάλο μέρος των εσόδων του στην Anna. Λέγεται ότι ξεκίνησε χαλαρά, με σκοπό να ηχογραφήσει «απλώς άλλο ένα album”. Αντί γι’ αυτό, προέκυψε μια δημόσια εξομολόγηση στις 33 στροφές, και μάλιστα σε τέσσερις πλευρές βινυλίου. Το album είναι mid tempo, χωρίς ιδιαίτερα ξεσπάσματα – μόνο τα αναπάντεχα ανεβοκατεβάσματα στα φωνητικά μαρτυρούν ίσως τη συναισθηματική φόρτιση. Το ομώνυμο κομμάτι, το "When Did You Stop Loving Me, When Did I Stop Loving You”, το "Anna's Song" και το "Time to Get It Together" ανήκουν στις πιο δυνατές στιγμές, και λειτουργούν αναστοχαστικά για τον καθένα. Στην εποχή του ήταν καλλιτεχνική και εμπορική αποτυχία. Η αξία του αναγνωρίστηκε πολλά χρόνια μετά.
