Του Παντελή Αντωνιάδη (επιμέλεια: Τάσος Βογιατζής)
Στο προηγούμενο άρθρο είδαμε πώς κάθε κεφάλαιο της ιστορίας είχε ως πρωταγωνιστές μεμονωμένα άτομα ή παρέες με κοινό χαρακτηριστικό την αδυναμία ένταξης στο σύστημα και την προοπτική ενός μέλλοντος γεμάτου ανασφάλεια. Είδαμε ότι από αυτή τη δεξαμενή προέκυψαν ενδυματολογικές φυλές, που συνδέθηκαν αναπόφευκτα με μουσικά κινήματα. Ξεκινήσαμε από τους zooties και τους zazous και σήμερα θα ταξιδέψουμε στην εποχή των hipsters (όχι φυσικά των σημερινών), των beatniks και των bikers. Παρέα με το urbanadventures.gr, την αγαπημένη μας digital πλατφόρμα που είναι εμπνευσμένη από το περιπετειώδες πνεύμα του Cutty Sark και (αυτό το διάστημα) μας ταξιδεύει στις ρετρό κουλτούρες. Και εν αναμονή, φυσικά, του επόμενου Urban Adventures tour που θα λάβει χώρα στις 13 Δεκεμβρίου, με τη διαδρομή Εξάρχεια-Κολωνάκι! Κλείσε τη θέση σου… όσο υπάρχουν ακόμα!
Photo από το 1st Retro Urban Adventures Tour @ Thisio-Kerameikos
Hip cats & hipsters
Οι πλούσιες ενορχηστρώσεις και οι φανταχτεροί ήχοι του swing ταίριαζαν με τα zoot κοστούμια, όχι όμως και με την μεταπολεμική, πειραματική jazz ή bebop που ξεπήδησε στα μικρά club της Νέας Υόρκης.
Το bebop δεν χρειαζόταν ολόκληρη ορχήστρα, αρκούσαν λίγοι ταλαντούχοι μουσικοί και μπόλικη διάθεση για πειραματισμούς. Το swing ήταν εξωστρεφές και προσκαλούσε σε χορό, το bebop πάλι ήταν ευθέως εγκεφαλικό. Ο Thelonious Monk, o Charlie Parker, o Dizzy Gillespie και όλοι οι μουσικοί που εμφανίζονταν στα Minton’s Playhouse, Three Deuces, The Onyx, The Downbeat Club και Kelly’s Stable, αναζητούσαν ένα νέο ενδυματολογικό προφίλ, το οποίο θα συνδυαζόταν ιδανικά με την καλλιτεχνική πλευρά τους. Και το βρήκαν φορώντας ευμεγέθη σταυρωτά σακάκια, φουλάρια στο λαιμό, πολύχρωμες γραβάτες, μαύρα μπερέ ή πλατύγυρα καπέλα και hi tech γυαλιά ηλίου.
Art Blakey
Το μουστάκι με το διακριτικό υπογένειο ερχόταν σαν συμπλήρωμα, να υποδηλώσει τις εκλεκτικές προτιμήσεις των bebop πρωτοπόρων που βαφτίστηκαν hipsters, αν και ο όρος πρωτοσυναντάται το 1938 στο Hipster’s dictionary του Calloway και στα κείμενα του Malcolm X, ο οποίος χαρακτήριζε ως hipsters τους zooties φίλους του.
Charlie Parker και Dizzy Gillespie στη Νέα Υόρκη το 1949
Μουσική
Charlie Parker & Dizzy Gillespie – A Night in Tunisia (1951)
{youtube}n0PwxDtN22Y{/youtube}
Lester Young – Lester Leaps In (1949)
{youtube}PaKH33E7zJM{/youtube}
Charlie Parker και Red Rodney. Στον καθρέφτη: Dizzy Gillespie, Margie Hyams και Chuck Wayne, στη Νέα Υόρκη, το 1947 (φωτογραφία: William P. Gottlieb).
Ταινίες
Bird (Clint Eastwood, 1988)
Bikers
4η Ιουλίου του 1947, και στο Hollister της Καλιφόρνια ο κόσμος γιόρταζε την αμερικανική μέρα της Ανεξαρτησίας. Το ίδιο έκανε και μια μερίδα μηχανόβιων νέων, με τη διαφορά ότι η δική τους εορταστική εκδοχή περιλάμβανε έναν όχι και τόσο υπεύθυνο τρόπο κατανάλωσης και διασκέδασης, με αγώνες ταχύτητας με μοτοσικλέτες στον κεντρικό δρόμο της πόλης, διαγωνισμούς ποτού (ποιος θα πιει το περισσότερο), παρενοχλήσεις των ντόπιων κοριτσιών και καυγάδες σε μπαρ.
Τις ταραχές περιέγραψε στην Saturday Evening Post ο δημοσιογράφος Frank Rooney και το άρθρο του αποτέλεσε την έμπνευση για να γυρίσει ο Stanley Kramer το The Wild One του 1954 με πρωταγωνιστή τον Marlon Brando. «Εναντίον τίνος επαναστατείς Johnny; Τι υπάρχει διαθέσιμο;». Οι ατάκες αυτές από την ταινία έμειναν στην ιστορία, ποιοι ήταν όμως οι πραγματικοί Johnny;
Στην ουσία ήταν νέοι που είχαν γυρίσει από τα μέτωπα του πολέμου και έβρισκαν δύσκολο να υποταχθούν στις κοινωνικές αλλαγές και τους συμβατικούς κώδικες της περιόδου ειρήνης. Ψάχνοντας να βρουν ένα lifestyle που θα πλησίαζε την έκρηξη αδρεναλίνης των μαχών, υιοθέτησαν τις μοτοσικλέτες ως απαραίτητο παρακολούθημα του ζην επικινδύνως και το συνόδεψαν με στυλιστικές επιλογές που παρέπεμπαν στην εργατική τάξη. Blue jeans, μπότες και πάνω απ’ όλα μαύρο δερμάτινο jacket. Τα πάντα στους bikers κραύγαζαν αντικομφορμιστική διάθεση, macho νοοτροπία, σκληράδα. Τα θεμέλια των Rockers και headbangers του μέλλοντος πρέπει ν’ αναζητηθούν σ’ αυτή την ομάδα.
Ταινίες
The Wild One (Laslo Benedek, 1954)
Motorcycle Gang (Edward L. Cahn, 1957)
Dragstrip Riot (David Bradley, 1958)
The Loveless (Kathryn Bigelow, 1983)
Beats, Beatniks & existentialists
To κλασικό beat σύγγραμμα του Jack Kerouac, On the road, έμοιαζε με περίληψη της μέχρι τότε street style ιστορίας. Περιλάμβανε hipsters, beboppers, bikers, zooties, αλλά πάνω απ’ όλα την «αντι-στυλ» νοοτροπία που έμελλε να χαρακτηρίσει τους beat αντιήρωες. Υπάρχει μια φωτογραφία του Kerouac με τον Neal Cassady στο Σαν Φρανσίσκο το 1952, όπου ο πρώτος εμφανίζεται με μια ανοιχτόχρωμη, μακρυμάνικη μπλούζα και ένα chino παντελόνι και ο δεύτερος μ’ ένα ξεθωριασμένο πουκάμισο εργασίας και ένα Levi’s 501 jean. Ποιο είναι το εντυπωσιακό του πράγματος; Το γεγονός ακριβώς ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα το ιδιαίτερο.
Ο Neal Cassady με τον Jack Kerouac
Οι beats, σε αντίθεση με τους hipsters που ήθελαν να ξεχωρίζουν, έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να διατρανώσουν την αδιαφορία τους σε οτιδήποτε μπορούσε να χαρακτηριστεί ως συγκεκριμένος ενδυματολογικός κώδικας. Από πού προήλθε όμως το beat style; To Παρίσι με τους existentialists, ή υπαρξιστές επί το ελληνικότερο, που ακολουθούσαν με συνέπεια τη ρήση του Henry Ford («οποιοδήποτε χρώμα μου κάνει αρκεί να είναι μαύρο»), μοιάζει με την πιθανότερη πηγή έμπνευσης. Η Juliette Greco, με τη μαύρη polo μπλούζα και τα ομοιόχρωμα παντελόνια και eyeliner, ήταν λογικό να συνδεθεί με τους beats, αλλά και με τη jazz σκηνή, καθώς πολλοί μουσικοί όπως ο Miles Davis περνούσαν εκείνη την εποχή από το Παρίσι. Από την άλλη πλευρά, η beat γενιά μισούσε τον όρο beatnik γιατί είχε δημιουργηθεί από τους δημοσιογράφους και είχε μετατρέψει τον αρχικό, πρωτότυπο τρόπο σκέψης της υποκουλτούρας σε μια καρικατούρα από στερεότυπα.
από την ταινία The Subterraneans
Ταινίες
Expresso Bongo (Val Guest, 1959)
Pull my daisy (Robert Frank, 1959)
The Subterraneans (Ranald MacDougall, 1960)
Naked lunch (David Cronenberg, 1991)
Το ταξίδι μας στα στυλιστικά κινήματα και τα είδη μουσικής του παρελθόντος δεν σταματάει εδώ. Θα έχουμε την ευκαιρία, μέσα από αυτή τη σειρά άρθρων, να πούμε περισσότερα. Μέχρι τότε, προετοιμαζόμαστε για ένα ακόμα Urban Adventures tour, για να ανακαλύψουμε την πλευρά της πρωτεύουσας που ο χρόνος έχει σταματήσει.
Περιπλανήσου σε μαγαζιά γεμάτα second hand ρούχα και αξεσουάρ, σε dance halls που το swing κάνει τον κόσμο να λαχανιάζει επιδιδόμενος σε απίστευτες χορευτικές φιγούρες, αλλά και σε εργαστήρια που μπορούν και μεταμορφώνουν κάθε παλιό αντικείμενο περασμένης δεκαετίας, να μοιάζει σα να φτιάχτηκε χτες! Η retro vintage πλευρά της Αθήνας έχει διαχρονικό στυλ και αμέτρητα καλά «κρυμμένα» μυστικά που πρέπει να ξετρυπώσεις, για ένα μοναδικό ταξίδι στο παρελθόν, for free! Κι όπως πάντα, μετά το tour ακολουθεί party σε hot spots της Αθήνας, όπου μπορείς να απολαύσεις μοναδικά Cutty Sark cocktails και dj sets με retro διάθεση! Είσαι μέσα;
#cuttypaizei, λοιπόν, και δεν έχεις παρά να το ανακαλύψεις! Τα Urban Adventures Tour, είναι σίγουρα μια ιδανική ευκαιρία σύνδεσης παρελθόντος και παρόντος.
Η επόμενη αθηναϊκή βόλτα του Urban Adventures vol.3 είναι στις 13 Δεκεμβρίου, με τη διαδρομή Εξάρχεια-Κολωνάκι!
Το Κολωνάκι είναι όσο elegant και μοντέρνο όσο το ξέρεις, είναι όμως άλλο τόσο κλασικό και retro! Δισκάδικα, boutique με vintage fashion items, barber shops και τα παλιά κτίρια της περιοχής δίνουν τη σκυτάλη στον πιο σύγχρονο χαρακτήρα των second hand μαγαζιών των Εξαρχείων κατά τη διάρκεια της βόλτας αυτής. Tα Urban Adventures του Cutty Sark συνδέουν δύο φαινομενικά ασυμβίβαστες περιοχές που συνορεύουν, με αφορμή το παρελθόν και το παρόν τους! Ένα tour σε αυτές τις περιοχές θα σου δείξει διαφορετικές μορφές urban φάσεων… Αυτό θα πει Urban Adventures!
Photos από το 1st Retro Urban Adventures Tour @ Thisio-Kerameikos
Φυσικά ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει αυτή η retro περιπέτεια είναι με ένα After Tour Party! Εκεί θα δοκιμάσεις urban – inspired Cutty Sark cocktails & mixed drinks και θα χορέψεις swing στο ρυθμό της μουσικής από τους μουσικούς παραγωγούς του Pepper 96.6!
