Το Urban Adventures και το Avopolis Music Network συνεχίζουν τις αναφορές στη retro κουλτούρα, μέσα από μουσικές ιστορίες και διηγήσεις, αλλά και τα όσα συμβαίνουν στην πλευρά της πόλης που ο χρόνος έχει σταματήσει. Για τα μεν τελευταία (τα όσα συμβαίνουν σήμερα, δηλαδή), στο urbanadventures.gr θα βρεις πλήρη ενημέρωση, ενώ και μέσα από τα Urban Adventures tour θα έχεις την ευκαιρία να περιπλανηθείς στους vintage προορισμούς της πόλης, με πάρτυ-έκπληξη! #cuttypaizei, λοιπόν, και μπορείς να το ανακαλύψεις εδώ.
Για το δε μουσικό ταξίδι στο χρόνο, η Μάρω Αγγελοπούλου, ξεκινά από την εποχή του τέλους του swing και της εμφάνισης των νέων -τότε- ποπ ειδώλων... Πάμε λοιπόν...
Πριν αλλάξει το πλάνο, η εποχή του swing κατέρρεε αιφνιδιαστικά. Τον Δεκέμβριο του 1946 έξι σπουδαίοι bandleaders –ο Woody Herman, ο Tommy Dorsey, ο Harry James, ο Jack Teagarden, ο Les Brown, ακόμη και ο Βασιλιάς του swing, Benny Goodman– αναδιπλώθηκαν. Το μεγάλο swing πάρτι, που κράτησε σχεδόν μια δεκαετία, έφτανε στο τέλος του.
H Maj. Glenn Miller Army Air Force Band ζωντανά, όταν ο ίδιος ο Miller κατατάχθηκε στην αεροπορία.
Η μετάβαση από το swing στην παραδοσιακή pop
Ήταν φανερό ότι οι ρωγμές στην πίστα του χορού είχαν αρχίσει νωρίτερα: Αφενός, μέχρι το 1939 το κόστος μιας μπάντας είχε αυξηθεί σε σχεδόν απαγορευτικά επίπεδα. Τα κοστούμια, οι πρόβες και τα διαχειριστικά έξοδα ήταν υπέρογκα για να καλύψουν τον δρόμο προς την αναγνώριση. Αφετέρου, με τη συμμετοχή της Αμερικής στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, περιορίστηκε η χρήση καυσίμων, με αποτέλεσμα οι περιοδείες να γίνουν πιο δαπανηρές. Χιλιάδες μουσικοί κλήθηκαν να υπηρετήσουν, με επακόλουθο τα καλλιτεχνικά κενά στις μπάντες, που ενίοτε δεν αναπληρώνονταν (σ.σ. χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του σπουδαίου Glenn Miller που εξαφανίστηκε με ένα αεροπλάνο πάνω από τη Μάγχη το ‘44). Η αντιπαράθεση των μουσικών με τη δισκογραφική βιομηχανία, η οποία δεν τους απέδιδε τα δέοντα έσοδα, οδήγησε στην περίοδο της «δισκοαπαγόρευσης» και παρότι δυο χρόνια μετά οι μεγάλες εταιρείες δίσκων τα βρήκαν με την Ομοσπονδία Μουσικών, η εποχή των big bands είχε πλέον λήξει.
Ο Duke Ellington ανήκει στους ελάχιστους νεωτεριστές εκείνης της περιόδου
Επιπρόσθετα, η εμμονική εστίαση σε τυποποιημένες συμβάσεις στο όνομα του κέρδους, οδήγησε στην ομογενοποίηση του swing, που πλέον έγινε κλισέ και προβλέψιμο. Ήταν οδυνηρά προφανής η αδυναμία να παράγουν κάτι πρωτότυπο και ηχητικά ενυδατωμένο, με εξαίρεση ελάχιστους νεωτεριστές όπως ο Duke Ellington. Ο Eddie Sauter, από τους πιο επιτυχημένους ενορχηστρωτές της εποχής έφτασε να παραιτηθεί λέγοντας ότι «είναι τόση η επανάληψη της ίδιας μουσικής που δεν αντέχω άλλο»! Η δε bebop, ως τέχνη προοριζόμενη για ατομική και όχι μαζική κατανάλωση, έκανε τη νέα γενιά εφήβων της δεκαετίας του ’40 να στραφεί στους solo pop τραγουδιστές. Η traditional pop, ή αλλιώς ο κρίκος ανάμεσα στην εποχή των big bands και του rock n’ roll, είχε φτάσει απαιτώντας το δικό της μερίδιο. Και το πήρε.
Τα κορίτσια άφηναν ροζ φιλιά στις φωτογραφίες του Frank Sinatra, που έμελλε να ήταν το πρώτο teen idol της μουσικής βιομηχανίας.
Pop χτυποκάρδια στα θρανία
Το κοινό στο οποίο στόχευαν η Αμερικανική Εταιρία Συνθετών, Συγγραφέων και Εκδοτών (ASCAP) και οι ομάδες συνθετών της θρυλικής Tin Pan Alley της Νέας Υόρκης, ήταν οι ενήλικοι λευκοί, και μάλιστα οι οικογενειάρχες. Μέγα λάθος. Οι ανεξάρτητοι ραδιοφωνικοί σταθμοί συνειδητοποίησαν γρήγορα ότι το κοινό τους ήταν μια αγορά μέχρι πρότινος ανεξερεύνητη: οι έφηβοι. Ανά την Αμερική, τα αγόρια προσπαθούσαν να ξεπατικώσουν το κούρεμα του Bing Crosby (ο πρώτος crooner) και τα κορίτσια άφηναν ροζ φιλιά στις φωτογραφίες του Frank Sinatra, που έμελλε να ήταν το πρώτο teen idol της μουσικής βιομηχανίας.
Το φαινόμενο Sinatramania ξέσπασε αμέσως μετά την επική του συναυλία στο Paramount Theatre το 1942.
Το φαινόμενο Sinatramania ξέσπασε αμέσως μετά την επική του συναυλία στο Paramount Theatre το 1942. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, δημιουργήθηκαν στη χώρα πάνω από 1.000 (επίσημα μάλιστα) φαν κλαμπ που δημιούργησαν έφηβες με τον μαζικό τίτλο Sinatratics. Ο μάνατζερ του Sinatra, George Evans, ήταν κάτι σαν ο πρώτος “teen idol” κατασκευαστής. Ενθάρρυνε τις συνεντεύξεις του Frank σε νεανικά περιοδικά, τις φωτογραφίες με θαυμάστριες και κυρίως του «κατασκεύασε» το προφίλ του ευαίσθητου αγοριού που πέρασε μια δύσκολη ηλικία αλλά τα κατάφερε! Και να οι λιποθυμίες στις συναυλίες του και να οι όρκοι αιώνιας αγάπης από το Μιλγουόκι μέχρι την 5η Λεωφόρο..
Frank Sinatra fans: Από το περίφημο "Columbus Day Riot", στο Paramount Theatre!
Οι εταιρείες τσιγάρων και ποτών, βασικοί χρηματοδότες της μουσικής βιομηχανίας, έστρεψαν το ενδιαφέρον τους στα ραδιόφωνα και τα jukebox, βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος κατανάλωσης στους νέους που -ανεξαρτήτως δεκαετίας- διψούσαν για διασκέδαση.
Frank Sinatra και Peggy Lee
Η Αμερική χόρευε και ερωτευόταν νέα pop είδωλα, όπως τον Perry Como, που έκανε τη μετάβαση από το ραδιόφωνο στην τηλεόραση, και την Peggy Lee, τη μόνη λευκή που τραγουδούσε σαν ντίβα της jazz. Η λίστα μεγάλωνε με τον Dean Martin και την στιλάτη ομάδα των “Rat Pack”, τη Rosemary Clooney, τον Tony Bennett και τον Nat King Cole, μεταξύ άλλων, να σφραγίζουν περαιτέρω την επιτυχία του νέου μουσικού κύματος.
O Nat King Cole με τον Frank Sinatra
Η traditional pop αναδύθηκε από ένα ρεπερτόριο τραγουδιών που ερμήνευε ένας τραγουδιστής με την υποστήριξη μιας μεγάλης ορχήστρας ή ενός μικρού μουσικού σχήματος. Δυο σημαντικές καινοτομίες ήταν η προσθήκη των εγχόρδων και η έμφαση στην φωνητική απόδοση. Αυτή ήταν και το κλειδί του νέου είδους -σε αντίθεση με το swing παλιότερα που βασιζόταν στον ήχο- με τον ερμηνευτή να έχει τον κομβικό ρόλο. Το κοινό παραληρούσε και τα μεγάλα κεφάλια της εγχώριας δισκογραφίας έτριβαν τα χέρια τους για τη νέα χρυσή μουσική εποχή που έμεινε στο επίκεντρο της διασκέδασης μέχρι τον ερχομό του rock n’ roll, που μαζί με τόνους μπριγιαντίνη, έφερε και μια νέα φουρνιά από teen idols.
Αν θέλεις κι εσύ να ανακαλύψεις την πλευρά της πόλης που ο χρόνος έχει σταματήσει, να περιπλανηθείς σε μαγαζιά γεμάτα second hand ρούχα και αξεσουάρ, σε dance halls που το swing κάνει τον κόσμο να λαχανιάζει επιδιδόμενος σε απίστευτες χορευτικές φιγούρες, αλλά και σε εργαστήρια που μπορούν και μεταμορφώνουν κάθε παλιό αντικείμενο περασμένης δεκαετίας, να μοιάζει σα να φτιάχτηκε χτες, υπάρχουν τα Urban Adventures tour!
Η επόμενη αθηναϊκή βόλτα του Urban Adventures vol.3 είναι στις 13 Δεκεμβρίου, με τη διαδρομή Εξάρχεια-Κολωνάκι! Το δε Σάββατο 28 Νοεμβρίου, σημείο συνάντησης για τους urban adventurers της Θεσσαλονίκης είναι η Πλατεία Ναυαρίνου.
Κλείσε τη θέση σου… όσο υπάρχουν ακόμα!
Κεντρικό σημείο και πηγή αναφοράς όλων όσων συμβαίνουν στην πόλη, είτε στο retro/vintage χώρο, είτε στο σύνολο των urban cultures, είναι το urbanadventures.gr, το οποίο συγκεντρώνει για σένα όλα όσα θέλεις να γνωρίζεις για τις κουλτούρες αυτές και την πόλη. #cuttypaizei τις επόμενες εβδομάδες και θα το μάθεις -όπως πάντα- από το Avopolis Music Network! Και έρχεται και μία ειδική, συλλεκτική έκδοση του SONIK - έκπληξη!
