Μη σας ξεγελά το ασπρόμαυρο –και καλά– S&M εξώφυλλο της Βρετανίδας Natalia Kills και περιμένετε τίποτα σκοτεινά ή και goth ακόμα ακούσματα από το Perfectionist (που φτάνει με αρκετή καθυστέρηση στα εγχώρια δισκοπωλεία). Όσοι δεν ξέρετε περί τίνος πρόκειται, θα απογοητευτείτε.
Το σέξι αυτό κορίτσι, αφού περιπλανήθηκε στα μουσικά πράγματα με διάφορα ονόματα και γκρουπ, ανακαλύφθηκε σε κάποιο σημείο από τον will.i.am (των Black Eyed Peas) ο οποίος και την ενέταξε στη δισκογραφική του εταιρεία. Έτοιμη για τον κόσμο, η Natalia Kills καταθέτει με το Perfectionist το πρώτο της άλμπουμ, ακολουθώντας τα βήματα της Rihanna στον τσαμπουκά και της Lady Gaga στη γενικότερη αισθητική. Η φωνή της άλλωστε ακούγεται σχεδόν ίδια με του μεγαλύτερου μουσικού ειδώλου της εποχής μας, αλλά και τα τραγούδια της μοιάζουν επικίνδυνα με εκείνα του The Fame. Υποθέτω βέβαια ότι, όταν έχεις τον ίδιο παραγωγό με την κυρία Germanotta (Fernardo Garribay), ε, δεν είναι δύσκολο να δημιουργήσεις ένα άλμπουμ γεμάτο υποψήφια pop hits, με αρκετή δόση επιτηδευμένης πρόκλησης.
Το Perfectionist περιέχει λοιπόν κάμποσα uptempo κομμάτια με τη γνωστή θεματολογία: σεξ, υλικά αγαθά, την αγάπη που πονάει και τη Natalia να προσπαθεί να μας αποδείξει πόσο κακό κορίτσι είναι. Το πρώτο single “Mirrors” είναι ένα χορευτικό κομμάτι με σαδομαζοχιστικούς στίχους και βιντεοκλίπ που εκτελεί καλά τον σκοπό του: να κολλήσει μόνιμα στο κεφάλι σου. Το “Free”, στο οποίο συμμετέχει και ο μέντορας will.i.am, και το “Wonderland” είναι επίσης φτιαγμένα για εφήμερη επιτυχία, ενώ βρίσκουμε και μια ηλεκτρονική μπαλάντα που ξεχωρίζει (“Love Is A Suicide”). Προς το τέλος όμως το πράγμα αρχίζει να κάνει κοιλιά και το άλμπουμ κλείνει με εντελώς άσχετο και αδιάφορο τρόπο, επιδιώκοντας με τα “Heaven” και “If I Was God” μια ευαισθησία που δεν πείθει.
Αν από τώρα αρχίσαμε να μιλάμε για διαδόχους της Lady Gaga, η Natalia Kills θέτει τη δική της υποψηφιότητα για την πιθανή εκθρόνιση της σταρ-φαινόμενο. Το Perfectionist όμως μπορεί να σε κάνει να περάσεις ευχάριστα την ώρα σου, αλλά δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω. Αν θέλει λοιπόν η ομολογουμένως όμορφη Αγγλιδούλα να κατατάσσεται ανάμεσα στα νέα αξιοπρόσεκτα ονόματα της ποπ, θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από extravagant δημιουργίες και τις πλάτες των παραγωγών της. Αλλιώς, μας τα ’παν κι άλλοι...
