Theophilus London: το επιβλητικό αυτό όνομα ανήκει σε έναν καλλιτέχνη που δεν έχει ακόμα γευτεί ιδιαίτερη αναγνώριση από το κοινό, φέρεται όμως (και ακούγεται) ως ήδη μεγάλος αστέρας στη hip hop σκηνή. Κι αυτό γιατί, με τα μέχρι τώρα mixtapes τα οποία έχει πλασάρει με επιδέξιο τρόπο στην αγορά, έχει κάνει αρκετούς bloggers να αναφέρουν το όνομά του δίπλα από ιδιαιτέρως κολακευτικά επίθετα. Το μουσικό του ύφος είναι ξεκάθαρα προσωπικό, δαμάζοντας επιρροές από μια πλειάδα διαφορετικών τάσεων –Marvin Gaye, Prince, Kraftwerk, Smiths– για να δημιουργήσει το δικό του, ιδιαίτερα γοητευτικό, ακουστικό μείγμα.
Το Timez Are Weird These Days είναι το ντεμπούτο του Theophilus London. Περιλαμβάνει μια πληθώρα ήχων, με το ηλεκτρονικό στοιχείο να αγκαλιάζει κιθάρες κι έναν electro χείμαρρο να λούζει R’n’B ρυθμούς. Ο ρυθμός πρωταγωνιστεί λοιπόν παντού –άλλωστε ο London στοχεύει στο χορευτικό στοιχείο. Στην παραγωγή έχει γίνει έξυπνη δουλειά, με τους διάφορους ήχους να εναλλάσσονται με τέτοιον ρυθμό ώστε να μην αφήνουν το αυτί να κουραστεί. Την ίδια στιγμή συμπορεύονται με τα φωνητικά, τα οποία αποπνέουν αυτοπεποίθηση και ενισχύουν σε μεγάλο βαθμό το ακουστικό αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα που ακροβατεί με επιτυχία ανάμεσα σε πανκ ρυθμούς, electro στοιχεία, ραπ και soul φωνητικά, και R’n’B μελωδίες.
Κάπως έτσι ο London φτάνει σε ένα μεστό αποτέλεσμα, αρκετά καλό για πρώτη δουλειά, το οποίο φυσικά θέλει εξέλιξη για να οδηγήσει τον καλλιτέχνη ακόμα ψηλότερα. Το μουσικό κάρμα που έχει δημιουργήσει αποτελεί βέβαια φρέσκια πνοή για το αυτί, αλλά χρειάζεται ένας καλύτερος έλεγχος αυτής της δημιουργικότητας: η μουσική του Theophilus London θα ωφελούταν από ένα πιο συγκεκριμένο σχήμα, με το οποίο ο ακροατής να μπορεί να ταυτιστεί ευκολότερα. Δεν εννοώ με κάτι τέτοιο ότι το Timez Are Weird These Days ακούγεται δύσκολα –απλά, σε μεμονωμένες στιγμές, ο δημιουργός του ξεφεύγει από τις γραμμές που έχει ο ίδιος χαράξει, υπερβάλλοντας είτε σε παραγωγή, είτε σε φωνητικά.
Ήδη πολύ καλά δικτυωμένος στον χώρο, με τον παραγωγό Mark Ronson να τον έχει εμπιστευτεί σε συνεργασία, ο London δεν έχει πάντως παρά να πείσει κοινό και κριτικούς ότι αξίζει κάθε αράδα που έχει γραφτεί μέχρι τώρα γι' αυτόν και να συνεχίσει στον ίδιο καταιγιστικό ρυθμό. Προτείνω να τσεκάρετε και τα βιντεοκλίπ του για να πάρετε μια γεύση της δυναμικής την οποία αποπνέει η φιγούρα του Νεοϋορκέζου ράπερ.
