Ηρωικό έπος περί βαρυμεταλλικής καθαρότητας, ραψωδία πολλών δεκάδων (η σύγχρονη). Κοινώς, είναι metal ή δεν είναι, το δαιμονικό κέρατό μου μέσα; Σημαιοφόροι της καθαρότητας εναντίον φιλελεύθερων μπάσταρδων σε θέση μετωπικής –grimes εναντίον hipsters, που λένε πολωτικά και επί των ημερών μας. Κι άντε τώρα να μαλακώσεις τους πρώτους, όταν, ενώ δεν έχουν προλάβει καν να καταπιούν το ήδη παρατραβηγμένο prog-sludge των εισαγωγικών ασμάτων του Spiral Shadow, σκάει σεινάμενο-κουνάμενο ΤΟ ανίερο μπαστάρδι σε τρίλεπτη έκδοση. Με πατρογονικές ηχητικές εστίες τόσο στο γκρουβαριστό metal των νότιων αμερικάνικων πολιτειών και στην εναλλακτικούρα των βόρειων, όσο και στις ίντικες περιοχές του Ηνωμένου Βασιλείου – shoegaze, Stone Roses λατρείες και τέτοια. Συν τον σημαίνον τίτλο “Don’t Look Back”, εν είδει προβοκατόρικου στριψίματος του λεπιδιού. Λες και δεν φτάνει το ίδιο το τραγούδι.
Απ’ την άλλη, βέβαια, ας μην κάνουμε το μέγα λάθος να ανάγουμε τις γνωστές cross-over τακτικές σε καλλιτεχνικό ζητούμενο. Το ειδικό βάρος των άλμπουμ ούτε απ’ την ευκολία προσβασιμότητας μετριέται, ούτε απ’ την ποικιλία του εν δυνάμει κοινού. Το obZen των Meshuggah, για παράδειγμα είναι δισκάρα, ωστόσο οχτώ και μισός στους δέκα θα κόψουν λάσπη στον πρώτο βορβορυγμό. Όπως επίσης καυτά άλμπουμ είναι τόσο το περσινό των Kylesa, όσο και το παρόν Spiral Shadow, κι ας προσκαλούν με τον τρόπο τους ετερόκλητους μουσικούς πληθυσμούς –παρεμπιπτόντως, και τα δυο πονήματα αγναντεύουν από σχετική απόσταση το κάργα sludge παρελθόν της μπάντας.
Λοιπόν, τι ακριβώς συμβαίνει εδώ με τους κυρίους και την κυρία απ’ την Τζόρτζια; Οι Kylesa εμφανώς σλατζογκρουβάρουν βαρβάτα, ωστόσο σε καμιά περίπτωση δεν φτάνουν τα ύψη του εμμονοληπτικού καψίματος των Sleep. Παίζουν με τις φωτοσκιάσεις, απέχουν όμως αρκετά απ’ την καθαρτήρια μαστοριά των Isis. Στα πεδία της δόξης έπονται ελαφρώς των Baroness και εικάζω πως ζηλεύουν τους Tool, εξ’ αιτίας της ικανότητας των τελευταίων να καθοδηγούν τα εγκεφαλικά κύτταρα του heavy πλήθους. Κι εδώ καταφεύγω σε κλισέ περιωπής, ελαφρώς τροποποιημένο: οι κουφάλες όμως γνωρίζουν να στήνουν συνθέσεις. Συνθέσεις που ενώ προτάσσουν τον αμιγώς ηχητικό κώδικα, ταυτόχρονα διατηρούν ακέραια την ευθύτητα της δύναμης του τραγουδιού. Ακροάσου την πυρηνική, ομοούσιο και άρρηκτη τετράδα των “Crowded House”, “Don’t Look Back”, “Distance Closing In” και “To Forget” (μετα-μεταλλική ωδή στη λήθη), για το αληθές των λόγων.
Εξηγούμαι και λεπτομερέστερα: στο κόλπο των Kylesa εμπεριέχεται το βαρύ άσμα ως κατά τόπους αναδυόμενος συνδετικός κρίκος με την τρίλεπτη φόρμα και το συναισθηματικό της εκτόπισμα –το μετέρχονται με τη σοφία του ακομπλεξάριστου. Ο λόγος (καθαρός ή μη, αντιληπτός, ακατάληπτος, θηλυκός, αρσενικός), όχι αποκλειστικά στη θέση του φορέα λέξεων και εννοιών, αλλά και ως ηχητικό γεγονός. Η ανάπτυξη σε επίπεδο κυκλικής γραφής κατά κύριο λόγο (βλέπε και το σπειροειδές του τίτλου), μα και το ψείρισμα της λεπτομέρειας με τα δημιουργικά αυτιά ορθάνοιχτα προς psyche και ψυχεδελικές σειρήνες από το παρελθόν –για τις ίντικες τα είπαμε. Συν τα βαριά πατήματα του ρυθμού, σταθερά εις διπλούν λόγω ισάριθμων ντράμερ –από tribal χτυπήματα μέχρι αργόσυρτες, ουρανοκατέβατες βολές.
Άξιοι...
