Πρώτο μέρος από το διπλό δισκογραφικό πάτημα των James μέσα στο 2010, το EP The Night Before είναι το «αδερφάκι» του επερχόμενου EP The Morning After, που ακολουθεί μέσα στον Σεπτέμβρη. Επτά συνθέσεις γνώριμης κιθαριστικής pop, στην οποία μας έχει συνηθίσει το γκρουπ όλα αυτά τα χρόνια –και στην οποία παραμένει πιστό και μετά την επανασύνδεσή του– καθιστούν απορίας άξιο γιατί αποφάσισαν για δύο χωριστές κυκλοφορίες μέσα στην ίδια χρονιά. Μένει να δούμε αν το επερχόμενο δεύτερο μέρος είναι όντως θεματολογικά συγγενές. Έως τότε, το The Night Before αναλαμβάνει να κρατήσει το ενδιαφέρον των φίλων των James και τους ίδιους σε περιοδεία. Μήπως άραγε αυτό στάθηκε και ο σκοπός;
«I'm not crazy – I'm just laughing at my self» δηλώνει ο Tim Booth στο single “Crazy” και πρέπει να παραδεχθώ πως δείχνει να βρίσκεται σε ιδιαίτερα καλή φόρμα, τόσο σε επίπεδο φωνητικής απόδοσης μα και στιχουργικά, δημιουργώντας και πάλι κομμάτια που μπορούν να παίζονται στα ραδιόφωνα νυχθημερόν και να τραγουδιούνται κατόπιν από τις χιλιάδες κόσμου που συρρέουν στις συναυλίες τους (στη χώρα μας, αλλά και αλλού). Εντάξει, δεν φτάνουν και στα επίπεδα των κλασικών τους στιγμών, ακόμα όμως κι ένα κλικ πιο κάτω τα τραγούδια των James είναι γεμάτα ζωντάνια, μεταδίδοντας κάτι από εκείνη την ενέργεια την οποία χρόνια τώρα εκπέμπουν από το ιστορικό Μάντσεστερ προς όλους τους μουσικόφιλους δέκτες ανά την υφήλιο.
Το ΕΡ ξεκινάει με το δυναμικό, σε παραδοσιακό James ήχο, “It's Hot”, που λόγω θεματολογίας και μόνο («it's hot enough within this bed to melt our differences – a leap of faith») μου θυμίζει έντονα το Laid. Το προαναφερθέν “Crazy” που ακολουθεί μάλλον έχει χορηγό τη...Logo, καθώς αποδεικνύεται ιδιαιτέρως κολλητικό –προβλέπω να σιγοτραγουδηθεί από πολύ κόσμο σε ανύποπτες στιγμές. Αλλαγή ύφους στη συνέχεια για το ντουέτο “Ten Below” και για το “Porcupine”, με μια πιο εσωστρεφή κατάθεση από τον Booth περί μιας αγνοούμενης και χαμένης παιδικής ηλικίας –αναπολώντας(;) ακροάσεις του μυθικού ραδιοφωνικού σόου του John Peel μετά ακουστικών στο πρώτο, και αναλογιζόμενος, συνοδεία slide κιθαρισμών, πως κάτι είναι οριστικά σπασμένο κάτω από το σκληρό του περίβλημα στο δεύτερο. Μετά το σχετικά αδιάφορο “Shine”, το EP κλείνουν τα “Dr Hellier” (με τις αντιμιλιταριστικές του αναφορές) και “Hero”, τα οποία αποτελούν και τα δύο κατ’ εμέ highlights του, κυρίως λόγω της ερμηνείας του Booth αλλά και του πιο σοβαροφανούς παρουσιαστικού τους.
Στο The Night Before οι James επιτυγχάνουν σε μεγάλο βαθμό να ακουστούν δεμένοι ξανά ως μπάντα, παρότι το EP ηχογραφήθηκε με έναν ολίγον τι ιδιαίτερο τρόπο, αφού κάθε μέλος συνεισέφερε τα μέρη του εξ’ αποστάσεως, μέσω υπολογιστή. Για να επανέλθω πάντως στην αρχική μου ένσταση, δεν βλέπω τον λόγο που δεν μπόρεσαν να μας δώσουν ένα ολοκληρωμένο long play από τη στιγμή μάλιστα που, ανάλογα της έκδοσης που προτιμήσετε να αποκτήσετε (CD ή iTunes), η κυκλοφορία περιέχει κι ένα bonus track ανά περίπτωση. Άρα υλικό υπήρχε. Οπότε έρχεται πάλι στην επιφάνεια το θέμα του μάρκετινγκ: ουέ κι αλίμονο αν τελικά κυκλοφορήσουν και τα δύο EP σε ένα ολοκληρωμένο πακέτο. Θα μιλάμε για κοροϊδία ολκής. Με τα τωρινά όμως δεδομένα, απλά θα περιμένουμε να ξημερώσει το επόμενο πρωί...
