Η χιπ χοπ ιστορία φάνηκε κάπως άδικη στη περίπτωση του μουσικού παραγωγού από το Queens, Ayatollah. Γιατί ενώ στους κόλπους των hip hop heads παραμένει μια αυθεντική φιγούρα των ύστερων 1990s της Νέας Υόρκης, εκτός αυτών δεν πήρε ποτέ τη δόξα που του αντιστοιχεί και που κάλλιστα θα τον έθετε σε ένα πάνθεον beatmakers, όπως ο Jay Dilla ή ο Pete Rock.
Βέβαια, οι εποχές της Rawkus και του θριάμβου καλλιτεχνών όπως ο Mos Def (εποχών Black On Both Sides) και ο Pharoahe Monch πέρασαν ανεπιστρεπτί για το αμερικάνικο hip hop. Και λόγω αυτής της πτώσης, μα και των σταθερά διακριτικών τόνων τους οποίους πάντα τηρούσε καλλιτεχνικά, η μπάλα πήρε και τον Ayatollah. Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει όμως ότι επαναπαύτηκε δημιουργικά. Η σταθερή του μουσική παραγωγή στο label της Nature Sounds παρήγαγε πολλά διαμαντάκια κατά την τριετία 2007-2010, τα οποία συνοψίζονται στην εδώ τριπλή κυκλοφορία. Ουσιαστικά, το Live From The MPC 60 αποτελεί τη συνένωση των Drum Machine, Quixotic και Cocoon σε ένα «ντούπερ» δίσκο με κοινή συνισταμένη τη χρήση του MPC 60.
Κι εδώ θα παραληρήσω: η σειρά MPC δεν θέλει συστάσεις. Το «εξηντάρι» ήταν το πρώτο drum machine της θρυλικής σειράς samplers της ΑΚΑΙ που σχεδίασε ο Ρότζερ Λιν –«μοτόρι» του 1988, που σφράγισε σχεδόν δύο εποχές στη hip hop παραγωγή (1988-1997) με τον χαρακτηριστικό «βρώμικο» αλλά και συνάμα μελωδικό του ήχο. Στα χέρια του Ayatollah, γίνεται το απόλυτο εργαλείο για τη δημιουργία ενός βαθέως προσωπικού ήχου. Ενός ήχου (μιας και μιλάμε για έναν αμιγώς ορχηστρικό δίσκο) ο οποίος φέρει τη χαρακτηριστική σφραγίδα του ώριμου νεοϋρκέζικου hip hop των 1990s, βασισμένου στο σύνολο της μαύρης (και μη) μουσικής σημειολογίας. Και, παράλληλα, ενός αποτελέσματος το οποίο αισθητικά αγγίζει τη lounge και chill out διάθεση πιο εναλλακτικών μουσικών αισθητηρίων. Κι αυτό εξάλλου είναι ό,τι ανέκαθεν χαρακτήριζε τη μουσική που έφτιαχνε ο Ayatollah: μια διαδραστικότητα που σεβόταν μεν τον hip hop κώδικα, μα με περίσσια άνεση έκλεινε το μάτι και σε πιο διευρυμένα μουσικά μονοπάτια –με φρεσκάδα, ρυθμό και καλλιτεχνικό αισθητήριο.
Στα 66 λοιπόν κομμάτια αυτού του τριπλού δίσκου, θα ακούσετε τον Ayatollah στα καλύτερά του. Πιτσαρισμένες φωνές, soulful δείγματα, βαριές (κι ασήκωτες) μπασογραμμές αλλά και μια αντίληψη cool η οποία δεν κουράζει και «κόβει» την hip hop υπερ-δόση, είναι τα στοιχεία που θα σας μπάσουν για τα καλά στο μουσικό τοπίο του παραγωγού από το Queens και θα σας πείσουν νομίζω τόσο για το αστείρευτο ταλέντο του, όσο και για το εύρος του μουσικού του πειραματισμού. Το κομμάτι-έκπληξη του δίσκου (και το μοναδικό με φωνητικά) είναι το “I Can’t Make It Alone”, με συμμετοχή των Regime Change. Ένας πεντάλεπτος «οικολογικός ύμνος» από εκείνους που σπάνια ακούς να γράφονται ακόμη και στα λεγόμενα “conscious” hip hop σχήματα…
Σε τελική ανάλυση, το Live From The MPC 60 του Ayatollah, φτιαγμένο εξολοκλήρου στα δεκαέξι pads του θρυλικού «κουτιού μουσικής», είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να γυμνάσετε τα αυτιά σας στον ήχο του Αμερικανού παραγωγού. Αλλά κι ένας ολοκληρωμένος δίσκος ορχηστρικού hip hop, ο οποίος συστήνεται ανεπιφύλακτα.
