Ακούω αυτό τον δίσκο και χαμογελάω χαιρέκακα, διότι ξέφυγε από τα γεράκια του Avopolis που κανονικά θα έπρεπε να το ακούσουν και να το κρίνουν (λέγε με Μαγιόπουλο, λέγε με Πίκπα), τα οποία –για τους ίδιους μα και για διαφορετικούς λόγους– θα το δάγκωναν αδηφάγα. Και αυτό διότι εδώ έχουμε μία πολύ δυναμική επιμειξία electro beats και hip hop με spoken word. Το τελευταίο σημείο είναι που αρχικά μου έκανε κλικ προσωπικώς, ένεκα μέγιστης συμπάθειας στο συγκεκριμένο είδος έκφρασης. Να όμως που ο τρόπος εκφοράς του λόγου συνοδεύεται από μια ηλεκτρονικότητα η οποία δεν χαρίζεται στην εύκολη pop, αλλά κάνει την εξής έξυπνη κίνηση: παίρνει τα αποκαΐδια της acid, του αναλογικού beat των 1970s και των πρώτων scratch και ποιεί ένα περιβάλλον που θα υπήρχε αν οι Pet Shop Boys αποφάσιζαν να κρατήσουν μερικά ρημαγμένα casio κι ένα moog και να σηκώσουν παντιέρα μέσα στο πρώτο γκέτο (λευκών ή μαύρων) το οποίο θα τους έκανε δεκτούς, μιλώντας περί της (επαναιτούμενης, ένεκα καιρών) Γαλλικής Επανάστασης.
Μπερδεμένα είναι λοιπόν τα πράγματα με το The Logic Of Chance των dan le sac vs Scroobius Pip. Οι κύριοι αυτοί λειτουργούν αυτόνομα, όπως φανερώνει και το όνομά τους, και κρατάνε αυτήν τους την αυτονομία μέσα στη συνεργασία τους: ο ένας γράφει τα λεγόμενα (Scroobius Pip), όσο ο έτερος Καππαδόκης σκαλίζει επί βιδών, κυκλωμάτων και πλατώ (dan le sac –προσοχή, δεν υπάρχει λάθος, επιλέγει την απουσία κεφαλαίων). Θα την πω την αμαρτία μου. Θυμάστε αρκετοί από εσάς φαντάζομαι εκείνο τον εκπληκτικό 3ο δίσκο των Spacemen 3, το Playing With Fire. Οι μεγαλύτεροι (βλέπε συνομήλικοι μου) θα θυμούνται την αίσθηση που είχε προκαλέσει η σύνθεση “Revolution”. Αυτήν ακριβώς την αίσθηση συνάντησαν λοιπόν και πάλι οι νευρώνες μου, όταν άκουσα τους λιβέλλους του Scroobius Pip κατά του ωχαδερφισμού όλων μας, κατά της αμετροέπειας της κοινωνίας, κατά του αυτοβολέματος και του κονφορμισμού. Και από πίσω το beat να βαράει ανελέητα, με έναν ρυθμό απόλυτα σύγχρονο, ο οποίος μπορεί να σε συνοδεύσει είτε στα ακουστικά, είτε στα ηχεία του αυτοκινήτου, είτε στα πλαϊνά εξωθύρια του υπολογιστή. Και το κυριότερο, ο ρομαντισμός, η αγάπη, ο έρωτας σαν έννοια δεν μένουν έξω, μα συγκαταλέγονται στις δυνάμεις ανατροπής, ακριβώς επειδή έχουν σαν επίκεντρο τον ουμανισμό και τον αλληλοσεβασμό. Η φωνή επίσης του Scroobius Pip ξεφεύγει από την πεπατημένη και πολυπερπατημένη λογική της γηπεδικής εκφοράς λόγου και παίρνει μία θέση πύρινου κήρυκα/σαρκαστικού stand up comedian/ ενδοστρεφή ποιητή. Το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό.
Σπουδαίο με λίγα λόγια το i>The Logic Of Chance των dan le sac vs Scroobius Pip –δεύτερος δίσκος για το ντουέτο, ο προηγούμενος είχε λάβει αρκετά μέτριες κριτικές. Υπάρχουν και κάτι καρασπάνιες εκδόσεις σε 1000άρες κόπιες (μέχρι και μια των 55), αλλά εδώ βρίσκεται ο ιχθύς που σπαρταράει…
