Επιστροφή για τους New Pornographers με ένα ακόμα άλμπουμ-χορηγό θετικής ενέργειας, γεμάτο ευχάριστες μελωδίες και feel good διάθεση. Τάδε έφη Together, λοιπόν. Ποπ ευαισθησία και ροκ περάσματα, σε ένα επιτυχημένο πάντρεμα, ανάλογο όσων έχoυν επιδείξει οι Καναδοί από το 2000 κι έπειτα. Και αν το rock ‘n’ roll είναι όντως μια μορφή πορνογραφίας, τότε το μπαστάρδεμά του με την power pop του σήμερα είναι σίγουρα η Νέα Πορνογραφία! Στην παρούσα, πέμπτη στη σειρά, έκφανση της παρέας από το Βανκούβερ, δίνουν το παρών ως καλεσμένοι ο Will Sheff (frontman των Okkervil River), η Annie Clark και ο Zach Condon (γνωστοί και οι δύο ως St. Vincent και Beirut, αντίστοιχα) βοηθώντας στην ποικιλομορφία του δίσκου. Χρέη φωνητικών συνεχίζουν να εκτελούν οι Carl Newman, Dan Bejar, Neko Case και Kathryn Calder, ανάλογα με την αίσθηση που θέλει να προσδώσει η μπάντα σε κάθε τραγούδι, συντηρώντας ταυτόχρονα την ηχητική πολυσυλλεκτικότητα στην οποία μας έχει ...κακομάθει!
Μαζί λοιπόν. Καταλήγουμε μαζί. Όπως εν μέσω παιχνιδιάρικων εγχόρδων μας τραγουδούν οι New Pornographers στο “We End Up Together”, που κλείνει τον δίσκο όπως του αρμόζει: με μια γλυκιά ευφορία. Και όντως, είναι αυτό ακριβώς το συναίσθημα που συντροφεύει τις ακροάσεις του Together. Ας πάρουμε για παράδειγμα το “Crash Years”, όπου τα απλώς υπέροχα φωνητικά της Neko Case ίπτανται πάνω από κιθάρες, χαρωπά σφυρίγματα και το ρυθμικότατο τσέλο, δημιουργώντας ένα τέλειο pop διαμαντάκι. Ή το δυναμικό “Your Hands (Together)” που ακολουθεί, βασισμένο σε ένα ζεπελινικής –θαρρείς– αισθητικής ριφάκι, το οποίο εναλλάσσει δυναμικές με μια μπόρα κρουστών, ενώ φωνητικές αρμονίες συμπληρώνουν ιδανικά το (ηχο)τοπίο. Ή το εθιστικότατο –αναφερόμενο στα «λάθη» της φύσης που φέρνουν κοντά αταίριαστους ανθρώπους– “Sweet Talk, Sweet Talk” με το σπιρτόζικο ξεκίνημα, τη μεστή συνέχεια και το σύντομο, ηλιόλουστο κιθαριστικό μέρος κάπου στο ήμισυ.
Από ότι φαίνεται από το Together, ο κεντρικός εγκέφαλος της κολεκτίβας των New Pornographers Carl Newman δύσκολα θα στερέψει από ιδέες. Όχι όσο συνεχίζει να αλληλεπιδρά τόσο εύστοχα με τα υπόλοιπα μέλη της τόσο ταλαντούχας μπάντας του. Και όλα αυτά παρότι σχεδόν όλοι ασχολούνται παράλληλα με προσωπικά μουσικά projects. Και μπορεί το στοιχείο της έκπληξης να έχει πλέον καταλαγιάσει μετά από δέκα χρόνια δισκογραφίας, αλλά όχι και η φρεσκάδα της ειλικρινούς τραγουδοποιίας των Καναδών – κι αυτό, πάνω από όλα, σε κερδίζει στο Together. Δεν κάνει το μπαμ του Mass Romantic, ούτε εντυπωσιάζει αβίαστα όπως τα Electric Version και Twin Cinema, αλλά εισχωρεί όλο και πιο βαθιά στον κόσμο του ακροατή, όσο αυτός επιλέγει να τρέφει τους ακουστικούς του πόρους με την πληθώρα των μελωδιών του.
Είτε λοιπόν μιλάμε για το αψεγάδιαστο φωνητικό ταίριασμα των Newman και Neco Case στο “Up In The Dark”, είτε για το γλυκόπικρο ψυχεδελικό κιθαριστικό πέρασμα στο “Valkyrie In The Roller Disco”, είτε για την αθώα και χαρωπή ποπ του Bejar στο “Silver Jenny Dollar”, υπάρχει εδώ κάτι για όλους. Δύσκολο να μην σε κερδίσουν οι ασύνδετοι μα εικονοπλαστικοί στίχοι τους, το μεράκι με το οποίο συμψηφίζουν στον ήχο τους ετερόκλητα μεταξύ τους στοιχεία, η προσοχή στη λεπτομέρεια ή το απλά καθαρό ταλέντο των Καναδών. Ένας δίσκος λοιπόν για να φέρνει αβίαστα το χαμόγελο στα χείλη; Ειδικά μέσα στη μαυρίλα των τελευταίων μηνών δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο. Με συνταγή γιατρού ή χωρίς!
