Οι Ισλανδοί Retron ντεμπουτάρουν μεν στη δισκογραφία με το Swordplay & Guitarslay, δεν ξεκίνησαν όμως ως μουσικοί, μα ως δημιουργοί του ομώνυμου διάσημου βιντεοπαιχνιδιού. Για την ακρίβεια, ο Retron ήταν το όνομα του κεντρικού χαρακτήρα του παιχνιδιού, ένας ταξιδευτής στον χρόνο, ο οποίος ψάχνει να βρει τον δημιουργό του. Το συγκρότημα σχηματίστηκε κατόπιν, όταν ζητήθηκε να παρουσιαστεί ζωντανά η μουσική του παιχνιδιού. Ιδού πώς γεννιέται ένα συγκρότημα μέσα από ένα βιντεοπαιχνίδι…
Το αστείο του πράγματος είναι ότι οι Retron παίζουν καλά, έχοντας με το μέρος τους και την τεχνολογία. Το Swordplay & Guitarslay ακούγεται απνευστί, ευτυχώς τραγουδιστές και στίχοι, επί τω πλείστον, δεν υπάρχουν, οπότε προσηλώνεσαι στις μουσικές ιδέες, οι οποίες συνδυάζουν το συνοδευτικό σχήμα της κιθάρας της thrash metal, τους ηλεκτρονικούς ήχους συνθετών τύπου Jean-Michel Jarre και τη μελωδικότητα των 1970s. Για να δώσω μια τάξη μεγέθους, σε κάποιες στιγμές ένιωσα ότι το όλο εγχείρημα θύμιζε άλμπουμ σαν το Tormato των Yes –χωρίς βέβαια τα μακρόσυρτα τελειώματα– καθώς υπάρχουν κοινά σημεία με την πολυρρυθμία και την αριστουργηματική συνθετική σκέψη της συγκεκριμένης δουλειάς.
Το κύριο πρόβλημα της πρώτης αυτής δουλειάς των Ισλανδών είναι ότι υπάρχει εξωτερική αναφορά, το ίδιο δηλαδή το παιχνίδι. Γράφουν έτσι μουσική βιντεοπίστας που συνοδεύει ευχάριστα και εμψυχωτικά τον παίκτη, οπότε δεν υπάρχει πρόθεση εμβάθυνσης και δεν ξέρω αν η όλη φάση θα ξεπεράσει ποτέ τα όρια της πλάκας. Αναπόφευκτα έτσι αναμασώνται από ένα σημείο κι έπειτα οι ίδιες μουσικές ιδέες, αν και υπάρχει προσήλωση για το όσο το δυνατόν πιο επαγγελματικό αποτέλεσμα. Πάντως, ως μια πρώτη κίνηση, την αποτιμώ θετικά, καθώς ένα μαζικό προϊόν αποκτά κι άλλες δημιουργικές πλευρές. Όσοι είστε λάτρεις του συγκεκριμένου παιχνιδιού, σπεύσατε λοιπόν να αγοράσετε και τη μουσική του.
