Τους Placebo τους έχω παρακολουθήσει αρκετά στην καριέρα τους. Στα πρώτα τους βήματα μάλιστα μπορώ να πω και φανατικά. Ποτέ δεν θα ξεχάσω, για παράδειγμα, ότι το πρώτο πράγμα που έκανα όταν έμαθα πως είχα περάσει σε μια από τις πρώτες σχολές προτίμησής μου στις Πανελλήνιες, ήταν να βάλω στη διαπασών το “Brick Shithouse” από το Without You I’m Nothing, κινδυνεύοντας να τινάξω στον αέρα τα ηχεία του στερεοφωνικού μου (το οποίο έσπασε σαφώς τα νεύρα των δύσμοιρων γειτόνων μου). Μέχρι δε το 2003 είχα καταντήσει να τους έχω δει ζωντανά 4 φορές! Με λίγα λόγια το οπαδιλίκι έδινε και έπαιρνε μεταξύ εμού και των Λονδρέζων. Όσο όμως και να τους ακολουθούσα, τίποτα δεν συγκρινόταν με τον συμμαθητή μου στο λύκειο, τον Κώστα Κ: αφίσες, μπλουζάκια, άλμπουμ σε περιορισμένες κυκλοφορίες και αλλεπάλληλες αγορές CD-singles, σπάνιων EPs, μέχρι και την αποκλειστική κυκλοφορία του “Burger Queen” στη Γαλλία (και στα γαλλικά) είχε καταφέρει να προμηθευτεί ο αθεόφοβος!
Τα λέω όλα αυτά γιατί το Covers συγκεντρώνει τις περισσότερες διασκευές των Placebo από την εποχή όταν δισκογραφούσαν στην Virgin –τις οποίες, μέσω του φίλτατου Κώστα που ανέφερα παραπάνω, είχα την ευκαιρία να ακούσω με το που βγαίνανε στα διάφορα singles τους, ως b-sides. Βεβαίως οι ακόλουθοι της μπάντας, εάν παρατηρήσουν το tracklist της συγκεκριμένης συλλογής, θα νιώσουν ένα απρόσμενο deja vu. Kαι όχι άδικα, καθώς το συγκεκριμένο δισκίο είναι ακριβώς ίδιο με το bonus CD που συμπεριελάμβανε η περιορισμένη έκδοση του Sleeping With Ghosts! Οπότε, αν διαθέτετε εκείνη την έκδοση δεν υπάρχει κανένας λόγος να προμηθευτείτε και αυτήν, καθώς πρόκειται για ακριβώς την ίδια συλλογή.
Για τον απλό πάντως μουσικόφιλο, το Covers των Placebo δεν περνάει απαρατήρητο, καθώς παρουσιάζει ενδιαφέρον και για άτομα που δεν ανήκουν στους ορκισμένους φίλους της μπάντας. Μπορεί οι Placebo να μην δίνουν στα κομμάτια που επιλέγουν να διασκευάσουν κάποια άλλη διάσταση ή να μην πειραματίζονται πάνω στις φόρμες τους, αλλά –αν μη τι άλλο– τα εκτελούν τίμια, δίνοντάς τους μια νεανική ορμή, η οποία δημιουργεί έναν λόγο ύπαρξής τους στη δισκογραφία. Παραδείγματα της συγκεκριμένης κατηγορίας είναι τραγούδια όπως το “Daddy Cool” των Boney M και το “Johnny And Mary” του Robert Palmer. Από την άλλη, όταν δεν κάνει το παραπάνω, το γκρουπ περιορίζεται σε μια απλή αναπαραγωγή των κλασικών μοτίβων: έτσι πράττει στο “Where Is My Mind?” των Pixies ή στο “20th Century Boy” των Marc Bolan & T. Rex, τα οποία, παρόλο που δεν πρόκειται για τίποτα εκτρώματα, δεν μπορείς να πεις ότι προσφέρουν και πολλά στους ήδη γνωστούς ρυθμούς τους. Για να μην κρυβόμαστε πάντως πίσω από το δάχτυλό μας, αφορμή για τη συγκεκριμένη κυκλοφορία είναι η πρόσφατη χρήση της διασκευής του συγκροτήματος στο “Running Up That Hill” της Kate Bush σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές, όσο και η επιτυχία του στα ραδιοκύματα κολεγιακών αμερικάνικων σταθμών (αλλά και ελληνικά ερτζιανά). Και εδώ, όμως, δεν ομιλούμε περί καμίας μουσικής αποκάλυψης, αλλά περισσότερο για μια αξιοπρεπή επανεκτέλεση ενός πραγματικά διαχρονικού και σπουδαίου τραγουδιού.
Συνοπτικά λοιπόν έχουμε μία κυκλοφορία η οποία σαφώς δεν θα θίξει κανέναν με τα περιεχόμενά της και μπορεί και να λειτουργήσει ως σημείο αφετηρίας για τους νεότερους ακροατές, ώστε να ασχοληθούν με ορισμένα μεγάλα ονόματα του παρελθόντος της μουσικής. Με τις διασκευές οι Placebo δεν προσθέτουν βέβαια και πολλά στον ήδη υπάρχοντα μύθο τους, αλλά τουλάχιστον δεν σφαγιάζουν κιόλας τα επιλεγμένα τραγούδια, δίνοντας μάλιστα πινελιές φρεσκάδας σε αρκετά από αυτά.
