O Kος Μοmmaas διαθέτει κάτι βαθιά νεοϋρκέζικο, σύμφυτο της περιπετειώδους φύσης των Ολλανδών θαλασσοπόρων προγόνων του, οι οποίοι πάτησαν τις ακτές του «μήλου» πίσω στον 18ο αιώνα. Με αυτές τις παραστάσεις εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, για να ολοκληρώσει τις μουσικές του σπουδές. Σολίστ σαξοφώνου είναι, αλλά όχι ο συνήθης μοντέρνος τζαζίστας…
Στο Landmarc συνυπάρχουν στοιχεία μουσικού βάθους, τεχνικής κατάρτισης και σοβαρής μουσικής κατάθεσης. Ο Μοmmaas παίζει το τενόρο σαξόφωνό του, αλλά παράλληλα υπογράφει και τις εννέα συνθέσεις του δίσκου. Συμπαραστάτες του είναι τρεις κιθαρίστες κι ένας ντράμερ, ενώ την απουσία μπάσου (αλήθεια πόσοι καλοί jazz δίσκοι χωρίς μπάσο βγαίνουν;) υποκαθιστά ο χαρακτηριστικός ήχος του σιτάρ. Οι συνθέσεις διαθέτουν πλούσια ενορχήστρωση και ουσιαστικά είναι συνθέσεις για κιθάρα, συνοδευόμενες από το ελαφρύ παίξιμο του Ολλανδού εμιγκρέ. Το μουσικό στοίχημα, όμως, κερδίζεται καθότι υπάρχει και αυτή η πολυτελής αίσθηση του χώρου και του χρόνου, όσο και οι απαραίτητες αυξομειώσεις στην έξαρση των συναισθημάτων στα τραγούδια.
Στο Landmarc, ο Marc Mommaas κατορθώνει επίσης κάτι πολύ σημαντικό, κατά τη γνώμη μου: ενώ πρόκειται για έναν μουσικό-ακαδημαϊκό με βαθιά γνώση τεχνικών παιξιμάτων, δεν «στραγγαλίζει» τη μουσική του. Κατορθώνει να φτιάξει εν ολίγοις ένα χαρμάνι, που, ενώ βρίθει από «μαέστρικα» φυσήματα, λιτό ηχόχρωμα και πλούσιες συνθέσεις, παράλληλα σε μπάζει για τα καλά στο DNA και στην προσωπικότητα του ανδρός χωρίς να κάνει επίδειξη. Κοινώς, με πηγαίο τρόπο, συναίσθημα και πήχη όσον αφορά στην αισθητική, κατανοείς έναν ψυχισμό ο οποίος έχει διαποτίσει το σύνολο του άλμπουμ –σημαντικό αυτό για μια σύγχρονη jazz κυκλοφορία. Η μίνιμαλ αισθητική της χαλαρότητας και του εκλεκτικού ήχου υπάρχει στο “Brush On Canvas” (όπου κυριολεκτικά το σαξόφωνο βάζει τις τελειωτικές πινελιές σε έναν μουσικό πίνακα που έχει στηθεί στα κάστα της ηλεκτρικής), ενώ η αφηγηματική διάθεση και το έντονο συναίσθημα είναι διάχυτα σε συνθέσεις όπως το “Orbit” και το “Cassavetes Caravan”. Δεν λείπουν δε και στιγμές με πιο «γκρουβάτες» ρυθμοδομές, όπως το “ASAP” και το “Legend”.
Συνολικά, το Landmarc του Marc Mommaas αποτελεί ένα πολύ ολοκληρωμένο σύνολο, με ακριβή παιξίματα, όμορφη αισθητική και πλούσια συναισθήματα –ανάλογα του περιβάλλοντος της Νέας Υόρκης– αλλά και με μια λοξή ματιά στην ευρωπαϊκή εικόνα των πλημμυρισμένων καναλιών του Ρότερνταμ.
