Λοιπόν, η συνταγή. Στη χύτρα μπαίνουν... μεγάλο μουσικό ταλέντο, φυσική γοητεία, θεατρικότητα σε κάθε κίνηση, υψηλές χορευτικές ικανότητες, κλίση προς καθετί καλλιτεχνικό κι ένας περίεργος εθισμός με την επιστημονική φαντασία. Ανακατεύουμε για περίπου 24 χρόνια, και –πουφ!– μπροστά μας εμφανίζεται δια μαγείας ένα κοντό, αεικίνητο πλασματάκι με ένα αγαλματένιο πρόσωπο και άφρο κούρεμα, ντυμένο στην τρίχα με το μαύρο κοστούμι και το απαραίτητο –βέβαια– παπιγιόν. Το παρακολουθείς, έκπληκτος, να κάνει moonwalk προς κάθε κατεύθυνση, ενώ την ίδια στιγμή δηλώνει, ευθαρσώς και με περίσσια σιγουριά, πως είναι η νέα ντίβα στον μουσικό πλανήτη. Είναι η Janelle Monae. Κι ένας από τους πρώτους που την ξεχώρισαν ήταν ο Big Boi, το ½ των Outkast. Από τότε, η Monae μετακόμισε πνευματικά στη δικιά της Metropolis, εμπνευσμένη από την ταινία του 1927, και «ντύθηκε» την περσόνα της Cindi Mayweather –το ανδροειδές alter-ego της. Το 2007 το κομμάτι “Many Moons” έπεισε πολλά κεφάλια να καθίσουν και να ακούσουν. Και έκτοτε περιμένουμε...
Αλλά... The Wait Is Ova, αγαπητοί αναγνώστες! Η Janelle Monae κυκλοφόρησε φέτος το ArchAndroid, ρίχνοντας τους κριτικούς σε αγώνα δρόμου για το ποιος θα γράψει τον πιο μεγαλόπρεπο διθύραμβο. Η αλήθεια είναι πως, τουλάχιστον φέτος, δεν θα ακούσετε τίποτα παρόμοιο. Ποπ δυναμική, R&B διάθεση, funky ρυθμοί, soul φωνητικά, μεγαλόπρεπες ενορχηστρώσεις και μία art rock, θεατρική αισθητική. Όλα συνυπάρχουν εδώ, και όλα λάμπουν από φρεσκάδα. Παρ’ όλα αυτά πολλές και οι καταβολές, τις οποίες όχι μόνο δεν προσπαθεί να καλύψει η Monae αλλά δείχνει με περηφάνια, σαν συστατικές επιστολές. Κάτι από James Brown, με λίγο Prince, αλλά και μια γενναία δόση από David Bowie.
Η αλήθεια είναι ότι, όπως κάθε τι καινούργιο και φρέσκο στο αυτί, το ArchAndroid ριζώνει αργά μέσα σου. Αλλά, ακούγοντάς το επανειλημμένα, μπορώ με σιγουριά να δηλώσω πως κάθε φορά μου άρεσε περισσότερο από την προηγούμενη. Όχι βέβαια, δεν λείπουν τα πιο «εύπεπτα» κομμάτια. Για όσους δεν είχατε ακόμα την ευκαιρία να ακούσετε το “Tightrope”, στο οποίο συντροφεύει τη Monae ο μαικήνας της Big Boi (σε δαιμονική φόρμα τώρα τελευταία, μέσα δε στο καλοκαίρι κυκλοφορεί και ο δικός του πρώτος προσωπικός δίσκος), το να δείτε το επίσημο βιντεοκλίπ στο YouTube είναι ό,τι χρειάζεστε για να αρχίσετε να πιστεύετε στο φαινόμενο Janelle Monae.
To ντεμπούτο λοιπόν της νεαρής από το Κάνσας παίζει επιτυχημένα με ένα φουτουριστικό όραμα, λύνοντας έτσι μουσικά μα και στιχουργικά δεσμά, με τη Monae να γίνεται διαιτητής στο δικό της παιχνίδι και με τα... αυτιά μας νικητές. Αλλά ακόμα δεν σας είπα το καλύτερο. Το ArchAndroid μου δίνει την εντύπωση «προθέρμανσης». Είτε σαν ανδροειδές, είτε σαν οτιδήποτε άλλο, η Janelle Monae δεν τελείωσε μαζί μας. Ούτε εμείς μαζί της.
Υ.Γ. 1: H Wondaland Arts Society δεν είναι ακριβώς εταιρεία, αλλά μια κοινότητα καλλιτεχνών που η Monae έχει φέρει κάτω από την ίδια στέγη.
Υ.Γ. 2: Στις καρέκλες των υπεύθυνων παραγωγής ο Big Boi αλλά και ο ίδιος ο ιδρυτής της Bad Boy, Sean “Diddy” Combs.
