«Το Wonder έρχεται σαν μια μαρτυρία της ανάγκης μας για επιβίωση και ανυπακοή σε περιόδους αντιξοοτήτων και αμφιβολιών. Είναι ένας ύμνος της ανθρώπινης ικανότητας για δημιουργική σκέψη, κόντρα στη βίαιη και καταπιεστική ηθική μιας παγκοσμιοποιημένης αγοράς». Τάδε έφη Knut.
Οι Ελβετοί –μετά το Terraformer του 2005– επιστρέφουν στα δισκογραφικά δρώμενα και δεν ξέρω αν οι ίδιοι αντιμετωπίζουν το νέο τους πόνημα ως θαύμα, σίγουρα όμως εμφανίζονται ώριμοι και κατασταλαγμένοι σε ό,τι αφορά στη διαχείριση των ισορροπιών ενός δίσκου. Η αίσθηση αυτή μοιάζει πολύ με την αίσθηση που έχει κάποιος όταν οδηγεί χρόνια και μπορεί πλέον να απολαμβάνει την οδήγηση, χωρίς το άγχος της πρώτης εποχής. Φυσικά, υπάρχει και η ανίατη βαρεμάρα μετά από κάποια χρόνια στο τιμόνι, αλλά στην περίπτωση των Knut βλέπουμε στο Wonder πως κρατούν μόνο την απόλαυση για ό,τι ξέρουν καλά να κάνουν, αφήνοντας απ’ έξω την όποια διάθεση δυσθυμίας.
Έτσι, πατώντας το play, κάνεις μια βουτιά σε ένα χαοτικό ηχητικό τοπίο γεμάτο εναλλαγές, οργισμένα βραχνά φωνητικά, εκρηκτικά θορυβώδη riffs, επιθετικά βαριά drums και κοφτερό μελωδικό μπάσο. Οι αργόσυρτες παραμορφωμένες κιθάρες ξυπνούν ξαφνικά σε ένα hardcore punk παραλήρημα, epic διαλείψεις στροβιλίζονται στον αέρα για να συναντήσουν drone γέφυρες, math-metal ρυθμικές δομές, μερικές ανάσες ambient και doom στα οργανικά μέρη, ενώ το κομμάτι “Wonder/Daily Grind”, το οποίο κλείνει τον δίσκο, δείχνει να κερδίζει τις εντυπώσεις, προσφέροντας στον ακροατή ένα 8λεπτο υπνωτιστικό βύθισμα στην πιο ψυχεδελική πλευρά της μπάντας.
Μετά από πέντε χρόνια προσμονής, οι προσδοκίες είναι οπωσδήποτε μεγάλες και οι Knut θα ήθελαν αλλά δεν δημιούργησαν ένα θαύμα (όπως ίσως το Challenger). Αυτό όμως που κατάφεραν να κάνουν στο Wonder είναι να διατηρήσουν το επίπεδο ποιότητας στο οποίο μας έχουν συνηθίσει, προσθέτοντας στο ενεργητικό τους έναν ακόμα δυνατό και αξιοπρεπή δίσκο, τον οποίο θα αγκαλιάσουν τόσο οι φίλοι της μπάντας, όσο και οι υπόλοιποι ακροατές του είδους.
