Δεν πέρασε ούτε μισός χρόνος από την κυκλοφορία του Blakroc, στο οποίο το ντουέτο μπαστάρδεψε τόσο γλυκά rock και hip hop στοιχεία, και αρχές Μαρτίου το Pitchfork μας ενημέρωσε πως ο αεικίνητος Dan Auerbach και ο μόνιμος συνοδοιπόρος του, Patrick Carney ετοίμαζαν νέα λιχουδιά για τους οπαδούς τους. Φτάνοντας λοιπόν στο τέλος της πρώτης δεκαετίας τους σε στούντιο και σκηνές ανά τον κόσμο, πού βρίσκει το φρέσκο Brothers τους Black Keys σε επίπεδο ήχου;
Κινδυνεύοντας να το αδικήσω, απαντώ ότι βρίσκει τη μπάντα ακριβώς εκεί από όπου ξεκίνησε. Στις ίδιες γνώριμες blues κλίμακες, στην ίδια βρώμικη rock δυναμική, και στο ίδιο, αναλλοίωτο, φλερτ της χροιάς του Auerbach με τα αυτιά του ακροατή. Χαρακτηριστικός ήχος για το ντουέτο, το οποίο όμως αντί να κουράζει δημιουργεί νέες εικόνες πάνω στον ίδιο καμβά, γεγονός που ευχαριστεί πρωτίστως παλιούς οπαδούς. Στο άλμπουμ αυτό οι Black Keys απέφυγαν τελευταία στιγμή την επανάληψη, δημιουργώντας τελικά νέες συνθέσεις με το να πειραματιστούν πάνω σε γνώριμες μελωδίες και ύφος.
Το έκτο κατά σειρά πόνημά τους εσωκλείει 15 επιλογές, ενώ στην παραγωγή βρίσκονται οι ίδιοι με τον συνεργάτη τους Mark Neill. Ο ήχος παραμένει άψογος στην ολότητα του δίσκου, με την παραγωγή να ενισχύει σε μεγάλο βαθμό το τελικό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα σε πιο ατμοσφαιρικά σημεία όπως τα “Too Afraid To Love You” και “Never Give You Up”. Το πρώτο single “Tighten Up” κρύβει την υπογραφή του παλιού γνώριμου της μπάντας (παραγωγού στο Attack & Release του 2008), Danger Mouse. Πολλά ενδιαφέροντα κομμάτια να παίζουν το ρόλο ακουστικών παγίδων εδώ, και ο καθένας θα βρει κάποιο η κάποια τα οποία θα τριγυρνάνε στο μυαλό του για αρκετό καιρό. Σε αντίθεση με προηγούμενες δημιουργίες τους, η πλειονότητα των συνθέσεων του Brothers κρύβει παρόμοια δυναμική –με τη μεμονωμένη επιτυχία να απέχει, προς όφελος, σε τελική ανάλυση, του συνόλου. Ο δίσκος έφτασε, εκμεταλλευόμενος τη δυναμική του Blakroc, στο νούμερο 3 του Billboard, γενόμενος έτσι η μεγαλύτερη μέχρι στιγμής επιτυχία των Keys στους καταλόγους επιτυχιών.
Δεν λείπει όμως κάτι; Ναι. Η δυναμική της έκπληξης. Αν και το Brothers δεν στερείται ποιότητας σε σχέση με προηγούμενα δημιουργήματα των Black Keys και κρατάει την ποιότητα αυτή αλώβητη μέχρι το τελευταίο κομμάτι, κάτι οδηγεί το χέρι μου να διακόψει την ανοδική του πορεία στα 3 αστέρια. Γιατί, όταν έχεις συνηθίσει να τρως καλά, δεν σου φτάνουν τα απλώς αξιόλογα γεύματα. Λόγω αυτού, οι ουρανίσκοι όσων έχουν αγαπήσει το ντουέτο από το Akron του Ohio, ερεθίζονται, πλέον, δύσκολα και περιμένουν δικαιολογημένα το «κάτι» παραπάνω.
