Ο κανόνας θέλει τις ηθοποιούς που στρέφονται στη μουσική να το πράττουν με σκοπό την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας τους και τα CD τους να αποτελούν άψογη πρόταση ανάδειξης επίπλων σε φωτογραφίσεις design. Η Zόι Ντεσανέλ όμως αποτελεί εξαίρεση. Με τη βοήθεια του κιθαρίστα και παραγωγού Μ. Ward (παίζει και στους Monster Of Folk), έφτιαξαν το 2006 τους She & Him από μια κοινή αγάπη για την ηλιόλουστη pop των 1960s. Βάση του γκρουπ το Όρεγκον. Ο όρος indie folk, με τον οποίο προσδιορίζονται, δεν δίνει τη σήμερον ημέρα πολλά περιθώρια για εντυπωσιακές πωλήσεις και μεγάλες συναυλίες, αλλά ετούτοι εδώ έχουν ήδη αναπτύξει ένα κοινό από ρομαντικούς παλιομοδίτες και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Το Volume 2 είναι το δεύτερο άλμπουμ των She & Him (προφανώς). Τα τραγούδια βασίζονται στις «χρυσές» δεκαετίες του 1960 και 1970, με βάση την ηλιόλουστη ακουστική pop –και εδώ που τα λέμε, κρίνοντας από το ντεμπούτο του γκρουπ, κανείς δεν περίμενε κάτι πιο ριψοκίνδυνο. Παίρνεις αυτό που ζήτησες: μια ντουζίνα τραγούδια συμπαθή αλλά και βαρετά συνάμα μέσα στη νοσταλγική τους διάθεση και την έλλειψη φαντασίας. Το wall of sound του Phil Spector, αυτό το χαρακτηριστικό βάθος στον ήχο, δίνει το παρόν, ενώ οι συνθέσεις της Ντεσανέλ είναι άρτιες, με μελωδίες στρωτές και με αυτή τη γλυκόπικρη αίσθηση την οποία πάντα αναδύουν τα τραγούδια αυτής της σχολής. Οι ερμηνείες της δεν είναι τόσο τεχνικές, ο χαρακτήρας της φωνής της όμως την κάνει ικανή να σε συγκινήσει, αν φυσικά παραβλέψεις τα στιχουργικά κλισέ και δεν πνιγείς στα σιρόπια των εξιστορούμενων ερώτων. Ξεχωρίζει η αυθεντική μελαγχολία του εναρκτήριου “Thives” και το “Ridin’ In My Car”, ενώ κανένα κομμάτι δεν το λες αδιάφορο.
Σε τελική ανάλυση, οι She & Him εκπροσωπούν μια αναβίωση πάντα επίκαιρη. Η μουσική που παίζουν γνώρισε την κορύφωσή της με το “Be My Baby” των Ronettes και το “God Only Knows” των Beach Boys και οι πιθανότητες να ξεπεραστούν τα κομμάτια αυτά είναι απειροελάχιστες. Παρ’ όλ’ αυτά, το Volume 2 είναι ένας καλοφτιαγμένος και ειλικρινής δίσκος, ο οποίος αντιμετωπίζει με σεβασμό την παλιά μουσική και αφήνει θετικές εντυπώσεις. Απ’ τη στιγμή δε που στην Αμερική πουλάει με το κιλό, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για το αν υπάρχει κοινό που ακολουθεί και επιβραβεύει.
