Ποιος κανόνας υπαγορεύει την κυκλοφορία τέτοιων συλλογών; Γιατί να δημιουργηθεί μια συλλογή με κομμάτια που αντλούν «έμπνευση» από μια ταινία; Με την πρώτη ανάγνωση του line-up, ένας ρεαλιστής (ή κυνικός) θα απαντούσε αυτόματα: «το κέρδος». Όταν όμως σε ένα γενικότερο κινηματογραφικό project εμπλέκεται ο Tim Burton, τότε αναμένεις να πληρούνται και κάποια ελάχιστα ποιοτικά στάνταρ. Ας τα πιάσουμε όμως ένα-ένα.
Ενδιαφέρουσα, καταρχάς, η σκέψη να δοθεί η ευχέρεια στους συμμετέχοντες στο Almost Alice καλλιτέχνες να αναπτύξουν την έκφρασή τους στο κλασικό παραμύθι, είτε με διασκευές, είτε με πρωτότυπες συνθέσεις. Ναι, αλλά σε ποιους καλλιτέχνες; Αν εξαιρέσουμε τον Robert Smith, τους Wolfmother και τους Franz Ferdinand οι οποίοι παλαιότερα έχουν δώσει αξιοπρεπή δείγματα εργασίας, απομένουν δυστυχώς κάποιοι μέτριοι corporation αστέρες, με προεξάρχοντες τους Tokio Hotel και την Εσθονή pop star, Kerli.
Αν και πάλι θες να φανείς μη προκατειλημμένος, τότε θα ανακαλύψεις ότι και στον χυλό υπάρχουν διαβαθμίσεις. Οι Αμερικάνοι (και παντελώς άγνωστοι στον γράφοντα) Shinedown έγραψαν το “Her Name Is Alice” –ένα τραγούδι που σφύζει από ραδιοφωνική πλαστικούρα, αλλά διαθέτει όμορφες μελωδικές γραμμές. Το ίδιο κάνουν και οι συμπατριώτες τους Plain White T’s με το “Welcome To Mystery”. H Kerli, από την άλλη, μπλέκει με την αμερικάνικη παραγωγή και φτιάχνει ένα απλό club hit, το “Tea Party”, από εκείνα που ακούς κατά χιλιάδες χωρίς να σε ενοχλεί η επανάληψη. Και η Avril Lavigne είναι εδώ, παίζοντας ως συνήθως με την ποπ μετριότητα. Όσο για τους τρεις που ξεχωρίζουν εξ’ ονόματος, ο Robert Smith διασκευάζει στο οικιακό στούντιο του το κλασικό τραγούδι από το φιλμ κινουμένων σχεδίων Η Αλίκη Στη Χώρα Των Θαυμάτων “Very Good Advice”, με διάθεση παιχνιδιάρικη αλλά και χωρίς να πολυ-υπολογίζει το παρελθόν του. Οι Franz Ferdinand ενδύονται τον πιο θεατρικό εαυτό τους ερμηνεύοντας τη δική τους σύνθεση, “The Lobster Quadrille” –η οποία συμβαδίζει απόλυτα με το πνεύμα του Alice In Wonderland– ενώ οι Wolfmother κάνουν αυτό που κάνουν τόσο καιρό: παίζουν με όργανο την εμμονή τους στα κλασικά ψυχεδελο ανηγυρτζίδικα 1970s.
Τούτη λοιπόν η συλλογή μπορεί να απευθυνθεί μόνο στους fans της κάθε μπάντας ή καλλιτέχνη, καθώς στερείται ενός ενιαίου καλλιτεχνικού κορμού που να μπορεί να δεθεί αρμονικά με την ταινία Alice In Wonderland. Κοινώς, αν είστε κολλημένοι με τους Blink-182 και θέλετε τα άπαντα των μελών τους, ίσως αυτή η κυκλοφορία σας φανεί χρήσιμη…
