Κι εκεί που λες ότι το hip hop έχει αρχίσει να παραπαίει, με την αμερικάνικη ανεξάρτητη σκηνή να μην προσπαθεί να σε πείσει για κάτι δυνατό και σε αρμονία με τη «τέχνη» του είδους, σκάνε οι Snowgoons! H ομάδα παραγωγών από τη Γερμανία (DJ Waxwork, DJ Illegal και D. Keller) με τον ενθουσιασμό του νέου (περί πιτσιρικάδων πρόκειται) αλλά με μια αισθητική που δείχνει να έχει αφομοιώσει τον καλό ήχο του hip hop των 1990s. Το ντεμπούτο τους German Lugers (2007) είχε δημιουργήσει μια δυναμική η οποία κωδικοποίησε στο DNA κάθε «head» το πώς πρέπει να κινηθεί το κόλπο στα ευρωπαϊκά δρώμενα.
Και εξηγούμαι… Οι τύποι φτιάξανε hip hop μουσική με μια εντελώς δική τους στάμπα στον ήχο. Την τελευταία απαρτίζουνε αμιγώς κλασικά δείγματα καθώς και μια πινελιά από σκληρότερους ήχους (metal, hard rock) και φυσικά ατμόσφαιρα. Από πιτσαρισμένα γυναικεία φωνητικά μέχρι θλιμμένα βιολιά και… Μαρινέλλα! Γιατί οι Snowgoons έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με τη χώρα μας και τη μουσική της, πράγμα άλλωστε το οποίο αποδεικνύει και το όνομα του νέου τους, τέταρτου, δίσκου The Trojan Horse. Κι αν σε όλα όσα περιγράφω προσθέσει κανείς την αφρόκρεμα του αμερικάνικου ραπ (από τους Heltah Skeltah, την ανεξάρτητη σκηνή της Βοστόνης ή της Νέας Υερσέης, τους superstars La Coka Nostra κι ένα σωρό άλλους συμμετέχοντες) τότε σίγουρα απαντάς και στο ερώτημα γιατί τόσος ντόρος με τους Snowgoons.
Το Trojan Horse πατάει στο επαναλαμβανόμενο (ακόμη όχι κουραστικό, γιατί δεν έχει εξαντληθεί) μοτίβο της ομάδας. Με ένα εξώφυλλο που παραπέμπει στον Τρωικό Πόλεμο αλλά κι ένα κομμάτι βγαλμένο από τη σημειολογία της χώρας μας (“The Ill Bunch”) – φανταστείτε ένα σκρατς με την ατάκα «Like a bunch of Ill Greeks» και ένα ρεφρέν με πιτσαρισμένη φωνή να λέει «Οι δρόμοι ξένοι… πάντοτε για μένα». Τρέλα! Η σχέση όμως με τη χώρα μας δεν περιορίζεται μόνο εκεί. Στο “Full Force” ακούει κανείς στο hook τον Έλληνα ράπερ Sifu Versus, o oποίος σκηνοθετεί και το βιντεοκλίπ τους, γυρισμένο εξολοκλήρου στη Θεσσαλονίκη! Ο δίσκος μπαίνει στη συνέχεια δυναμικά στο “Hey Young World” με τους La Coka Nostra και κλείνει με το υπέροχο “Survive The Mess” όπου ο El Da Sensei των θρυλικών Artifacts κομίζει κάτι από τη «χρυσή εποχή» του hip hop.
Οι δεκαεννιά συνθέσεις του Trojan Horse είναι δεμένες άρρηκτα, μουσικά και εννοιολογικά. Ραπ βγαλμένο από άλλη δεκαετία, με ενδιαφέροντα ήχο και δομή η οποία, αν και νεωτερική, έχει κάτι από το σκληρό και ακατέργαστο στίγμα του hip hop των 1990s. Kοινώς, μπάσο, samples και σκρατς εναλλάσσονται σε μεγάλες δόσεις για να αποτελέσουν το μουσικό υπόβαθρο για ποιοτικό ραπ. Το τελευταίο είναι άλλωστε εγγύηση σε κάθε δίσκο των Snowgoons μιας και παρέχεται από τους καλύτερους στο είδος αυτή τη στιγμή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Σε αυτό συνηγορεί φυσικά και το περιεχόμενο των στίχων, με τον πολιτικό σχολιασμό και τις προσωπικές εξομολογήσεις να αποτελούν πάντα τα κυρίαρχα μοτίβα.
Πιστεύω πως οι Snowgoons έχουν κατορθώσει πολλά στο σύντομο χρονικό διάστημα που βρίσκονται εκεί έξω. Πέραν της παραγωγικότητας όμως, το μεγάλο κατόρθωμά τους είναι ότι κατάφεραν – με έναν μοναδικά δικό τους τρόπο – να συμβιβάσουν το «αμερικάνικο» με το «ευρωπαϊκό». Και επειδή μιλάμε για hip hop, απλά αναλογιστείτε ότι καμιά φορά ένα φολκσβάγκεν με κινητήρα κάντιλακ στην εθνική οδό της μουσικής μπορεί να σου βγάλει πολλά χιλιόμετρα…
