Ο τραγουδοποιός από το Μπρούκλιν επιστρέφει με μια ακόμη δουλειά γεμάτη συναίσθημα. Έχοντας ήδη στο ενεργητικό του τέσσερα γερά άλμπουμ – από τα οποία ξεχωρίζει το ακουστικό Put Your Ghost To Rest – ο Kevin Devine προχωράει ένα βήμα παρακάτω με το Brother’s Blood, καθώς δεν μένει μόνο στα μινιμαλιστικά, ακουστικά μονοπάτια στα οποία τον έχουμε συνηθίσει, αλλά προσανατολίζεται και σε περισσότερο ηλεκτρικές ατμόσφαιρες, που κλείνουν πονηρά το μάτι στα προηγούμενα, πιο folk, μουσικά χρόνια του. Προσωπικά προτιμώ αυτή την εκδοχή του αδιαπραγμάτευτου ταλέντου του Devine, γιατί αποκαλύπτει πληρέστερα έναν μουσικό με διάθεση για πειράματα, ο οποίος δεν διστάζει μάλιστα να αγγίξει ακόμα και τις φόρμες του post-rock.
To Brother’s Blood, άρα, είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα ακουστικό και εύπεπτο cd. Από το δεύτερο κιόλας τραγούδι του, το “Carnival”, η μπάντα του Devine δείχνει τη διάχυτη διάθεση για κάτι το διαφορετικό. Με σκωπτικό στίχο – περί δυνατότητας ελευθερίας σε μια εποχή και μια κοινωνία όπου όλα είναι φαινομενικά και ποτέ δεν φτάνουν στη ρίζα της ουσίας – το “Carnival” ξεχωρίζει για τον αφοπλιστικό τρόπο με τον οποίον κουμπώνει μέσα στο τραγούδι ένα κιθαριστικό σόλο α-λα-Nirvana, εντάσσοντας μια ισχυρή επιρροή από τη δεκαετία του 1990. Grunge στιγμές και που και που πιο «βρώμικα» κιθαριστικά μέρη συναντάμε όμως σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ, με αποκορύφωμα «διαφορετικότητας» την ενορχήστρωση του “Another Bag Of Bones”, η οποία αγγίζει σαφώς πιο αφαιρετικές φόρμες, πλησιάζοντας ένα βήμα παραπάνω στις προαναφερόμενες post-rock κατευθύνσεις.
Πλην τέτοιων στιγμών, δεν λείπουν και οι μπαλάντες ή κάποια τραγούδια πιο πολιτικοποιημένα, επηρεασμένα από τον πρώιμο Dylan – όπως π.χ. το “All Of Everything, Erased” ή το ομώνυμο του δίσκου “Brother’s Blood”. Παρά πάντως το αντιδραστικό τους στιχουργικό περιεχόμενο, είναι ενδιαφέρον ότι ο Devine τα έχει πλάσει ως mid-tempo country κομμάτια, έτοιμα θαρρείς να χορευτούν σε κάποια αντάρτική γιορτή. Από την άλλη, στιγμές όπως τα “Fever Moon” και “It’s Only Your Life” κατατάσσονται ευθέως στα μείον του δίσκου: πρόκειται για εύκολες, φολκίζουσες μπαλάντες που ακολουθούν την πεπατημένη, οδηγώντας τον δίσκο να χάσει τη δυναμική εκείνη η οποία θα τον βοηθούσε να κάνει τη διαφορά – την οποία κατά τη γνώμη μου επιδιώκει.
Διατηρείται πάντως η γενική εικόνα ενός ικανού συνθέτη και στιχουργού και ενός άλμπουμ με πολύ καλή παραγωγή, σε θέση να φέρει μπροστά τις ερμηνείες του Kevin Devine. Το Brother’s Blood δείχνει ότι ο 30χρονος μουσικός χαράζει πορεία προς τη σωστή κατεύθυνση, οπότε εμείς αναμένουμε να δούμε τη συνέχεια...
