Μια σειρά από «θανατηφόρα» remixes για ονόματα όπως οι Simian Mobile Disco, Little Boots, Au Revoir Simone, Royksopp και Lykke Li, ένα δικό του ανερχόμενο indie label (Fondation Records), δύο μεγάλα κομμάτια για τους φίλους της techno (“Confessions Of An English Opium Eater”, “Grindhouse”). Ύστερα από όλα αυτά – όπως πολύ σωστά τονίζει και το δελτίο τύπου που συνόδευε το δεματάκι από το Βερολίνο – η νύχτα στις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου ανήκει στον νέο Γάλλο δανδή της λονδρέζικης ηλεκτρονικής σκηνής, Danton Eeprom. Του οποίου το Yes Is More κατάφερε να μπει στο δικό μου top-10 για το 2009, παρότι η επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας του έχει οριστεί για το τέλος του Ιανουαρίου 2010.
Η αρχική μου εντύπωση για τις ενορχηστρωτικές ικανότητες του Eeprom ήταν ότι δύσκολα θα κατάφερνε να ξεπεράσει τις disco house και minimal techno φόρμες που τον έκαναν γνωστό. Και απλά περίμενα να απολαύσω έναν δίσκο περισσότερο για το DJ σετ μου παρά για καθημερινή χρήση. Όμως ο Eeprom βγάζει εδώ από το καπέλο του ένα σωρό από ενορχηστρωτικά κόλπα και κυρίως μπόλικο συνθετικό ταλέντο. Παρουσιάζοντας έτσι ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ, δομημένο τόσο γερά ώστε τα beats και τα keyboards του καταφέρνουν μέσα σε 70 λεπτά να φιλτράρουν τα τελευταία τριάντα χρόνια της ηλεκτρονικής μουσικής και να τα προσφέρουν στον ακροατή με την φρέσκια αντίληψη του 2010.
Από τη στιλάτη pop του “Thanks For Nothing” με την οποία ανοίγει ο δίσκος και το μινιμαλιστικό “Unmistakably You” ως τις γεμάτες σκοτάδι φεμινιστικές techno αναζητήσεις με τη συντροφιά της Chloe ή την εξαιρετική διασκευή του disco ύμνου “Lost Ιn Music” με τη φωνή της Erika Foster των Au Revoir Simone, η παρθενική ολοκληρωμένη κυκλοφορία του Danton Eeprom κερδίζει ένα τεράστιο respect και παραδίδει μαθήματα για την μορφή που θα πρέπει να έχουν οι σύγχρονες ηλεκτρονικές παραγωγές. Σημερινές δυτικοευρωπαικές μελωδίες γραμμένες πάνω σε λιγότερο συνηθισμένα όργανα (όπως, για παράδειγμα, το ακορντεόν στο πρώτο single “Give Me Pain”), μαζί με βαθιές και σέξι μπασογραμμές πάνω σε επιβλητικά ρυθμικά μέρη με παγωμένα και επαναλαμβανόμενα beats συμπληρώνουν μια εντεκάδα κομματιών που μπορεί να εκπροσωπούν διαφορετικά μουσικά είδη, όμως ακούγονται τόσο άνετα μαζί, ώστε στο τέλος σου αφήνουν την αίσθηση ενός πολύ δεμένου και εντυπωσιακού ηχογραφήματος.
Κάθε στιγμή στο Yes Is More φέρει το σημάδι του δημιουργού του. Ο Eeprom δεν δυσκολεύεται καθόλου να αποκτήσει τον δικό του προσωπικό και χαρακτηριστικό ήχο και οι μελωδίες, μαζί με τους στίχους τους οποίους σκαρώνει, υμνούν άλλοτε το θράσος και το θάρρος του να είσαι νέος και άλλοτε την επιθυμία για έρωτα και όλα αυτά τα βρώμικα πράγματα που ψιθυρίζει ο ένας εραστής στο αυτί του άλλο. Μέχρι μάλιστα και την τελευταία νότα του μίνι κιθαριστικού post θέματος του “What's A Ballon But A Bag Of Air”, αποδεικνύει περίτρανα πως η νύχτα όντως του ανήκει. Από ένα βρώμικο καμπαρέ μέχρι ένα ιδρωμένο σκοτεινό club στις 5 το πρωί και μετά στις γλυκές πρώτες ακτίνες του ήλιου, η μουσική του Eeprom μένει σαν κόλλα πάνω στο δέρμα σου. Την παίρνεις μαζί σου και επιλέγεις εσύ σε ποια στιγμή σου θα την κολλήσεις σαν soundtrack.
Όταν το παριζιάνικο AlainFinkielkrautrock έγραφε πριν λίγο μόλις καιρό για τον Eeprom ότι «αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να λαθέψει», είχε απόλυτο δίκιο. Το πρώτο πλήρες άλμπουμ του δεν αποτυγχάνει ούτε στιγμή στο να προσφέρει στον ακροατή αυτό για το οποίο φτιάχτηκε: μουσικά διαμάντια σε έντονο μαύρο χρώμα και με διαφορετική μορφή και σχήμα το καθένα, ώστε να αναδεικνύουν τη σπάνια ομορφιά τους σε όποιον επιλέξει να τα βάλει στη δισκοθήκη του. Αν υπάρχει αξιοκρατία στις επιλογές των μουσικών μέσων ενημέρωσης τότε πολύ σύντομα 3 λέξεις θα είναι στα στόματα όλων: Yes Is More.
