Συνήθως οι hip hop δίσκοι που προκύπτουν από συνεργασία βετεράνων αφήνουν σε κοινό και κριτικούς μια γλυκόπικρη γεύση. Ο KRS-One, με μια καριέρα είκοσι και πλέον χρόνων, έχει επιστρέψει τελευταία με μια σειρά δίσκων που μάλλον μας πείθουν για το πόσο «γραφικός» έχει καταντήσει, παρά για τη διαχρονικότητά του. Ωστόσο στο Survival Skills κατά έναν μυστήριο λόγο μας την έσκασε… Και εξηγούμαι. Ενώνοντας τις δυνάμεις του με τον Buckshot (πραγματικά υποτιμημένος, μέλος των θρυλικών Black Μoon, που «πάτησαν» μάλιστα κάποτε πάνω σε σαμπλαρισμένη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι) δημιούργησαν έναν καλό δίσκο. Έναν δίσκο που, πέραν της ολοκληρωμένης του αισθητικής, ανέδειξε πώς στο επίπεδο της hip hop μουσικής πέραν της τέχνης, υπάρχει και η τεχνική.
Στα δεκατέσσερα κομμάτια του Survival Skills δεν βρίσκεις κάτι μεμπτό. Ψεγάδι δεν υπάρχει πουθενά στα beats – τα οποία υπογράφει μια all star παρέλαση των μεγάλων underground και μη παραγωγών του σύγχρονου hip hop. Ο ήχος είναι δε στέρεος, βασισμένος στη μεγάλη παράδοση της ηχοδομής του rap της Νέας Υόρκης: σκρατς, μπάσο «μπουνιά» και snares «χαστούκια» και τα δείγματα στη παράδοση της μαύρης σημειολογίας δημιουργούν το γνώριμο υπόβαθρο για ράπερς όπως οι δυο κύριοι. Οι συμμετοχές καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνικότητας, από την όμορφη φωνή της μεγάλης κυρίας Mary J. Blige μέχρι τον Κ’ Νaan και τον Talib Kweli.
Στο ραπάρισμα όμως στήνεται σωστό πάρτι… Ο KRS-One, με το χαρακτηριστικό ράγκα στυλ και τις επιμορφωτικές ρίμες, και ο Buckshot – «μανούλα» στα αργά flow και στις πανέξυπνες ατάκες – δένουν το γλυκό του Survival Skills με τις στάμπες της παράδοσης δυο μεγάλων σχολών του ραπ της Νέας Υόρκης: τoυ Μπρονξ των 1980s (και της σχολής των BDP, μέλος των οποίων υπήρξε ο KRS) και του Μπρούκλιν των 1990s, τη σημαία του οποίου κράτησε ψηλά το διαχρονικό ντεμπούτο των Black Moon, Enta Da Stage, στα 1993. Με μια θεματολογία, επιπλέον, που επιτέλους κάνει εποικοδομητική κριτική στη τροπή την οποία έχει πάρει αυτή η μουσική στις μέρες μας αλλά και με μια φρεσκάδα συνάμα, που κάνει τους δυο καλλιτέχνες (αμφότεροι στα τέταρτα «άντα») να φαντάζουν εικοσάρηδες… Και όντως αυτό το στοίχημα, ο KRS-One, που τόσο σφοδρά έχει κατηγορηθεί τελευταία, το έχει κερδίσει: στο Survival Skills θα ακούσετε τη πεμπτουσία της έννοιας του MC – τις ικανότητες… Tα rap skills στις μέρες μας έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα, επειδή ο ήχος του είδους και των υποκατηγοριών του έχουν εξελιχθεί πολύ. Ωστόσο παραμένουν το «Α» και το «Ω» της ραπ, που δυστυχώς όλο και λιγότεροι αντιπροσωπευτικοί καλλιτέχνες του είδους δείχνουν να κατέχουν.
Το άλμπουμ λοιπόν, πέραν του να αποτελεί μια καλή δουλειά δυο βετεράνων καλλιτεχνών, εμπεριέχει την ολοκληρωμένη αισθητική μιας ραπ διδαχής. Αυτή είναι η σημασία του και η δυναμική του. Ο δε όρος «επιβίωση» στον τίτλο του σηματοδοτεί και ένα μήνυμα στις επόμενες γενιές, όσες δισκογραφούν στο ανεξάρτητο hip hop. Η πραγματικότητα ενός ράπερ ο οποίος δεν είναι της δυναμικής του Jay-Z είναι αυτή τη στιγμή μια κατάσταση που απαιτεί «ικανότητες επιβίωσης». Τόσο από καλλιτεχνικής όσο και από άποψης βιοπορισμού… Με το Survival Skills λοιπόν, τόσο ο KRS-One όσο και ο Buckshot αποδεικνύουν ότι, πέραν από πρωταθλητές επιβίωσης στις συνειδήσεις του hip hop κοινού, παραμένουν και πρωταθλητές επιβίωσης όταν τα φώτα της σκηνής… σβήνουν.
