O Μaino αποφυλακίστηκε το 2003, μετά από 10 χρόνια πίσω από τα κάγκελα του σωφρονιστικού συστήματος της Αμερικής για μια υπόθεση «απαγωγής σχετική με ναρκωτικά». Έχοντας μεγαλώσει στους σκληρούς δρόμους του Μπρούκλιν, με δύο γονείς εθισμένους στα ναρκωτικά, ο Jermaine «Maino» Coleman, έκανε τα δέοντα, κατά την άποψη του, ώστε να προστατέψει τον εαυτό του αλλά και τον μικρότερο του αδερφό. Επηρεασμένος σε μεγάλο βαθμό από τη μουσική θρύλων του είδους, όπως ο KRS-One και ο Big Daddy Kane, άρχισε να σχηματίζεται στο μυαλό του μια ιδέα που άρχισε να παίρνει μορφή όταν, κλεισμένος επί 23 ώρες την ημέρα, η ανία (γνωστή ερωμένη της έμπνευσης) τον ώθησε στο freestyling. O Jermaine ήξερε πλέον ποιο ήταν το μέλλον του και ετοιμαζόταν για τη μεγάλη μάχη που τον περίμενε μόλις επέστρεφε στους δρόμους… Πολλά χρόνια πέρασαν έκτοτε με τον νέο από το Μπρούκλιν να χτίζει, ένα τούβλο τη φορά, το όνειρό του. Ένας ψίθυρος άρχισε να ακούγεται όλο και πιο δυνατά στους δρόμους της Νέα Υόρκης… «Maino Is The Future». Άνθρωποι του χώρου, μεταξύ των οποίων ο DJ Kayslay και ο ράπερ T.I., του έδωσαν τις πρώτες ευκαιρίες να προωθήσει το προϊόν του. Φέτος τελικά το πλήρωμα του χρόνου έφτασε και το ντεμπούτο του άλμπουμ είναι πλέον γεγονός.
Το If Tomorrow Comes… είναι ως έναν βαθμό ένα concept άλμπουμ, αποκτώντας συνοχή και ενότητα με τα διάφορα ιντερλούδια που παρεμβάλλονται μεταξύ των κομματιών. Ιντερλούδια τα οποία δεν κουράζουν αλλά ενισχύουν σημαντικά τη δυναμική του. Ξεκίνημα λοιπόν με το ιδανικό club-banger “Million Bucks”, και ο Maino μας ενημερώνει με το καλημέρα για τις διαθέσεις του. Αυτός είναι ένας πανηγυρικός δίσκος – το καμπανάκι μετά από έναν σκληρό αγώνα. Στο δεύτερο κομμάτι, και πρώτο ιντερλούδιο συγχρόνως, ο Maino διακόπτει τη ροή πηγαίνοντας μας πίσω – στο ξεκίνημα. «Ποτέ δεν ήθελα να είμαι προϊόν του περιβάλλοντος μου/Πάντα ήθελα το περιβάλλον μου να είναι προϊόν δικό μου». Στο υπόλοιπο του If Tomorrow Comes… ο Μaino ανατρέχει σε όλη τη ζωή του – από την απελευθέρωσή του μέχρι το «λυτρωτικό» τηλεφώνημα από την Atlantic. Στην πορεία του δίσκου ακούμε γνωστές επιτυχίες όπως τα “All The Above” και “Hi Hater”, κομμάτια με έναν πιο ευαίσθητο ήχο όπως τα “Remember My Name”, “Floating”, “Hood Love” και “Runaway Slave”, τραγούδια με έναν πιο σκληρό χαρακτήρα (“Back To Life”, “Gangsta”, “Soldier”, “Here Comes Trouble”) αλλά και άτυχες στιγμές όπως το σχεδόν σαχλό “Let’s Make A Movie” και το “Kill You”, που λειτουργεί ως μια άχρηστη και αναίτια παρένθεση. Ως κατακλείδα o Maino επιλέγει το πανηγυρικό “Celebrate”, που αν και εκτίνεται σε μια «επικίνδυνη» διάρκεια 11 λεπτών, φαντάζει ως ιδανικός επίλογος.
Ο δίσκος σίγουρα δεν επιζητεί δάφνες πρωτοτυπίας αλλά συγχρόνως είναι το βέλτιστο δείγμα mainstream hip hop που κυκλοφόρησε τη φετινή χρονιά. Ο Maino δεν βασίζεται σε πολύπλοκους στίχους ως ράπερ, αλλά μια ιδανική σχεδόν αίσθηση του ρυθμού προσφέρει στους στίχους του διαρκή ροή, με αποτέλεσμα αυτοί να ξετυλίγονται και σε παρασύρουν χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Το δυνατότερο σημείο όμως είναι η εξαιρετική συνοχή του άλμπουμ, καθώς στην ολότητα του δεν κουράζει – σε αντιδιαστολή με τις περισσότερες παραγωγές του είδους. Η όλη δουλειά έχει δημιουργηθεί έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσμα να φαίνεται ανώτερο του απλού αθροίσματος των 19 τραγουδιών. Υπεύθυνος για αυτό το αποτέλεσμα είναι ο ίδιος ο Maino που κάθισε ο ίδιος στην καρέκλα του υπεύθυνου παραγωγής, δημιουργώντας και το δικό του ανεξάρτητο label με τ’ όνομα Hustle Hard. Ίσως και εδώ να βρίσκεται το κομβικό σημείο, αφού σε διαφορετική περίπτωση το αποτέλεσμα μπορεί να ήταν αισθητά διαφορετικό. Στη μουσική παραγωγή διακρίνεται άλλη μια έξυπνη κίνηση, με σκοπό αυτή τη φορά την ποικιλία στον ήχο, με το αποτέλεσμα να μοιράζεται ανάμεσα σε πολλά ονόματα, μεταξύ των οποίων οι Swizz Beatz, Just Blaze και η ομάδα J.U.S.T.I.C.E. League. Τέλος, στο If Tomorrow Comes… φιλοξενούνται και οι φωνές των T-Pain, Pusha! Montana, Swizz Beatz, BG και Trey Songz.
Σε μια εποχή όπου καλλιτέχνες όπως ο Drake διακρίνονται ως εκπρόσωποι του είδους χωρίς να έχουν κυκλοφορήσει ποτέ άλμπουμ και όλος ο κόσμος της hip hop κινείται γύρω από mixtapes και μεμονωμένα κομμάτια, τα οποία έχουν βρει την ιδανική στέγη στο internet, μια περίπτωση όπως το If Tomorrow Comes αναπόφευκτα ξεχωρίζει. Το αρνητικό είναι ότι η δουλειά αυτή δεν οδηγεί σε κάποια συνέχεια. Ο Maino γιορτάζει δυστυχώς πολύ νωρίς τον τερματισμό. Πράγμα καθόλου κατακριτέο στην περίπτωσή του, αλλά που αφήνει ελάχιστες νομίζω ελπίδες για τη συνέχεια. Ας μην προτρέχουμε όμως. Προς το παρόν έχουμε να ασχοληθούμε με την ιστορία ενός γνησίου hustler και μ’ έναν από τους καλύτερους hip hop δίσκους της χρονιάς. Ολοκληρώνοντας παραθέτω κάποιους στίχους του Coleman από το κομμάτι του “My Bandana”, που κυκλοφόρησε πρόσφατα στο διαδίκτυο: «…Πριν να αρχίσεις να με κρίνεις για τον τρόπο ζωής μου/Μπες στη θέση ενός μαύρου άντρα/Ποια είναι η τύχη μου σαν παιδί αν όχι η φτώχια;/Είναι δικαίωμα μου από τον Θεό να διαπράξω ληστεία»…
