Κάτι πήγε στραβά όταν στις αρχές του 2009 οι Strokes συναντήθηκαν ξανά για να δουλέψουν πάνω στο τέταρτο cd τους. Είχαν είκοσι τραγούδια, αλλά δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν ως προς το ποια έπρεπε να συμπεριληφθούν στο δίσκο και ποια όχι. Συμβαίνουν αυτά. Εφόσον λοιπόν τρία από τα πέντε μέλη της μπάντας είχαν ήδη σόλο project, ο Casablancas μάζεψε με συνοπτικές διαδικασίες κάποια από τα δικά του κομμάτια και αποφάσισε να τα κυκλοφορήσει ξεχωριστά. Τα είχε δουλέψει αρκετό καιρό και τώρα χρειαζόταν μονάχα μια μπάντα για να τα αποδώσει, χωρίς να εκφράζει γνώμη για την ποιότητά τους.
Κάπως έτσι φτάνουμε στο Phrazes For The Young, ένα άλμπουμ με πολύ όμορφο εξώφυλλο, για να ξεκινήσουμε από το αισθητικό κομμάτι. Το cd περιλαμβάνει οκτώ τραγούδια. Στο i-Tunes βέβαια υπάρχουν άλλα τρία, κίνηση-σπάσιμο στους ρομαντικούς σαν εμάς, όσους επισκεπτόμαστε ακόμα τα δισκοπωλεία σαν τους τρελούς του χωριού. Το πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς στα τραγούδια, για να έρθουμε στο θέμα μας, είναι πως ο Casablancas βασίζεται αρκετά στα πλήκτρα, τα synths και κατ’ επέκταση την καλογυαλισμένη electropop. Ιδίως το πρώτο single “11th Dimension”, δεν θα ακουγόταν παράταιρο σε ένα 1980s πάρτι. Σύντομα όμως γίνεται φανερό ότι υπάρχουν πολλά στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να βρίσκονται σε έναν δίσκο των Strokes. Oι ηλεκτρικές κιθάρες δεν λείπουν, ούτε φυσικά και οι επαναλαμβανόμενες εθιστικές μελωδίες, που αποτελούν το δυνατότερο σημείο του Casablancas ως δημιουργού.
Φυσικά, το αδύνατό του σημείο γίνεται οφθαλμοφανές και στο παρόν υλικό: ο Casablancas δεν τα πάει καλά με την πρωτοτυπία. Σε αντίθεση με τον Jack White, ο οποίος στα τελευταία άλμπουμ των White Stripes προσπαθεί να σπρώξει το όλο πράγμα λίγο παραπέρα (ασχέτως αν τα καταφέρνει), ο Casablancas ζει καλλιτεχνικά στο παρελθόν – απλά, σιγά-σιγά, οι επιρροές του περνούν από τα 1970s στα 1980s. Στο highlight δε του δίσκου, το “4 Chords Of The Apocalypse”, φλερτάρει και με τη Motown της δεκαετίας του 1960. Εδώ μαγεύει η ερμηνεία του. Όταν όμως από τη μέση του δίσκου και μετά οι μελωδίες των τραγουδιών παύουν να εντυπωσιάζουν, τότε το μουσικό κομμάτι δεν έχει περεταίρω απολαύσεις να προσφέρει.
Από την άλλη πλευρά, ο δίσκος κερδίζει έξτρα βαθμούς από τους στίχους. «America, I looked up to you, but you thought I would look the other way», λέει μεταξύ άλλων ο Casablancas στο “11th Dimension”, προσθέτοντας παρακάτω «Forgive them, even if they are not sorry» και ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι εννοεί – ενώ «Feel like a tourist in the big city» λέει στο “Τourist”, που κλείνει το άλμπουμ με μια γλυκιά μελαγχολία. Όσοι δίνουν σημασία στους στίχους και δεν κάθονται να αναλύουν μόνο τις ισορροπίες μεταξύ mainstream και εναλλακτικού ή παρελθοντολάγνου και πρωτοποριακού, θα βρουν λοιπόν εδώ πολλά ενδιαφέροντα σημεία, ουσιαστικότερα πιθανόν από την όποια μουσική αξία του δίσκου.
Με τα θετικά και τα αρνητικά του, το Phrazes For The Young μας παρουσιάζει έναν Julian Casablancas ο οποίος, για πρώτη φορά μετά το Is This It, φαίνεται να περνάει καλά. Το συνθετικό του χάρισμα τον βγάζει ασπροπρόσωπο και επισκιάζει τις αδυναμίες. Κι αν οι υπόλοιποι Strokes δεν ενέκριναν τα κομμάτια που ακούμε εδώ, θα έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε όσα εν τέλει θα μας σερβίρουν.
