Έγραφε τις προάλλες ο Δημήτρης Κανελλόπουλος στο Other Side για την εκνευριστική τακτική των εταιριών να κυκλοφορούν ξανά τους δίσκους τους με επιπλέον υλικό λίγους μόλις μήνες μετά την πρώτη ημέρα που τους βγάζουν στα ράφια των δισκοπωλείων, ώστε να βάζουν έτσι στο τριπ τους φανατικούς τους οπαδούς να τους αγοράζουν ξανά, για να αποκτήσουν τα έξτρα τραγούδια. Δυστυχώς την τακτική αυτή βλέπουμε να υιοθετούν και ανεξάρτητες εταιρίες. Όπως η Warp για παράδειγμα, που έκανε το ίδιο για το τρίτο άλμπουμ των Grizzly Bear, καθώς πρόσφατα το Veckatimest ξαναβγήκε εμπλουτισμένο με ένα δεύτερο cd, γεμάτο κομμάτια τους σε live εκτελέσεις. Βέβαια, μια καλή λύση στο παραπάνω πρόβλημα είναι η εξής: παίρνεις αρχικά το άλμπουμ σε βινύλιο – διπλό στην προκειμένη περίπτωση και με βιβλιαράκι μεγάλου μεγέθους με φωτογραφίες από το στούντιο και όμορφα σκηνικά φύσης (έχει και τον κωδικό να το κατεβάσεις αν θέλεις, λες και οι περισσότεροι από εσάς τον χρειαζόσαστε) – κι όταν ξαναβγεί με το bonus υλικό, το παίρνεις τότε και σε cd!
Αν όμως πρόκειται για έναν δίσκο σαν το Veckatimest, τότε χαλάλι στην απληστία της Warp! Τώρα που τελειώνει η χρονιά μπορώ με σιγουριά πια να εκφράσω ό,τι υποψιαζόμουν από την πρώτη φορά που το άκουσα: πρόκειται για ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του 2009! Έπρεπε βέβαια να το περιμένουμε από το γκρουπ από το Μπρούκλιν ότι θα μας εκπλήξουν έτσι, εξάλλου κάτι ανάλογο μας είχαν δώσει με το προηγούμενό τους Yellow House πριν από τρία χρόνια, ενώ και πέρυσι μας είχαν κάνει να ασχοληθούμε μαζί τους κατά μία έννοια, όταν ο ένας τους κιθαρίστας Daniel Rossen είχε δώσει ένα επίσης μεγαλειώδες άλμπουμ με την άλλη του μπάντα, τους Department Of Eagles. Ο Rossen μαζί με τον Ed Droste είναι και οι κεντρικές φιγούρες του κουαρτέτου, εφόσον τραγουδούν και παίζουν τις κιθάρες, αν και οι συνθέσεις ανήκουν σ’ ολόκληρο το συγκρότημα. Ο μπασίστας Chris Taylor κάνει και την παραγωγή, ενώ τη σύνθεση των Αμερικανών συμπληρώνει ο ντράμερ Christopher Bear.
Είναι οικείο το άκουσμα της μουσικής των Grizzly Bear μα και αρκετά δύσκολο συνάμα ώστε να το περιγράψεις επακριβώς. Πολύ σημαντικό ρόλο στην άρθρωσή της παίζουν οι φωνητικές αρμονίες των δύο τραγουδιστών και δεν θα έπρεπε να προξενεί καμία εντύπωση ότι απασχολούν άνθρωπο για να τους γράφει την ενορχήστρωση των φωνών. Και μάλιστα όχι όποιον κι όποιον, μα τον Nico Muhly, σύγχρονο συνθέτη κλασικής μουσικής ο οποίος έχει συνεργαστεί με ένα σωρό γνωστούς μας κι αγαπημένους – από τον Antony και τη Bjork μέχρι τον Bonnie Prince Billy και τους Δανούς Mew. Από εκεί και πέρα, έχουμε αφενός ένα σάρωμα της pop ιστορίας με έμφαση στις ψυχεδελικές της στιγμές – ακούστε το “Ready, Able” για παράδειγμα, και μόνο για τον ήχο του μπάσου αλλά και των πλήκτρων, μιλάμε για σύνθεση που βγάζει μάτι ότι θα ήθελε να ζει και να αναπνέει στα 1960s – κι αφετέρου μία διαρκή επαφή με ό,τι ονομάζουμε «pastoral pop»: μελωδίες δηλαδή οι οποίες διατηρούν στοργικά κλεισμένες μέσα τους εικόνες από την αμερικάνικη πραγματικότητα, άμεσα επηρεασμένες σε ηχητικό επίπεδο από το παρελθόν της ηπείρου. Δεν τους είναι απεχθείς οι Crosby, Stills, Nash & Young, ούτε τους είναι άγνωστος ο Jandek, για παράδειγμα.
Οι Grizzly Bear του Veckatimest γράφουν και ερμηνεύουν μουσική δωματίου, που όμως δεν παραπαίει ποτέ και δεν γίνεται βαρετή, παρότι δεν ανεβάζει τις εντάσεις της. Σαγηνεύει με το πρώτο άκουσμα γιατί η εσωτερικότητά της διαθέτει μια θαυμαστή εξωστρέφεια. Έκαναν ένα μικρό θαύμα με το φετινό τους άλμπουμ οι Αμερικανοί και είμαι βέβαιος ότι θα το επαναλάβουν ξανά. Ελπίζω μόνο αυτό να γίνει σύντομα!
ΥΓ: Τους Grizzly Bear πήραν οι Radiohead για να ανοίγουν τις συναυλίες τους το καλοκαίρι του 2008, αν αυτό λέει κάτι σε κάποιους…
