Τι δουλειά μπορεί να έχει ένας Τεξανός στην Οσάκα της Ιαπωνίας;
Ο κιθαρίστας Chris Duarte αποδεικνύει ότι έχει αρκετά διευρυμένους ορίζοντες όσον αφορά στη μουσική. Άλλωστε, όταν ο ίδιος ισχυρίζεται ότι μια από τις μεγαλύτερες επιρροές του είναι o John Coltrane, εύκολα μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι ο τύπος δεν εγκλωβίζεται σε ταμπέλες. Ο Duarte ταξίδεψε λοιπόν ουκ ολίγες φορές μέχρι την Ιαπωνία προκειμένου να συναντήσει τους Bluestone Co., μια τοπική μπάντα η οποία παίζει blues και σέβεται τη soul και το rock ‘n’ roll – όπως λένε χαρακτηριστικά και τα μέλη της. Μετά από αρκετές περιοδείες ο Duarte και οι Bluestone Co. αποφάσισαν να ενώσουν το κοινό πάθος τους για τα blues σ’ έναν δίσκο, τιτλοφορούμενο 396.
Τους προέκυψαν δώδεκα καλοδουλεμένα tracks, με αιχμή του δόρατος τη φωνή του Τεξανού και με πολλά κιθαριστικά μέρη, που παραπέμπουν σε μουσικές όπως αυτές των ZZ Top, του Johnny Winter και του Stevie Ray Vaughan. Οι Ιάπωνες δεν κρατούν τίποτα από τη μουσική παράδοση του τόπου τους, αντιθέτως τζαμάρουν άλλοτε με πολύ γκάζι και άλλοτε βασανιστικά αργά τα ηλεκτρικά blues σαν καθαρόαιμη αμερικάνικη μπάντα του Νότου. Funky και jazzy αποχρώσεις σε αρκετά σημεία, μια ιδέα Santana φλυαρίας σε ότι αφορά στα σόλο και γερές δόσεις rock attitude στα φωνητικά, συμπληρώνουν το 396.
Ο δίσκος αποτελεί μια ενδιαφέρουσα σύμπραξη μουσικών με κοινό τόπο έκφρασης, όμως επί της ουσίας δεν έχει κάτι φρέσκο να προσφέρει στον χώρο σε επίπεδο σύνθεσης, ενώ σε κάποια μέρη το αποτέλεσμα προκύπτει αρκετά mainstream. Θα ακουστεί ωστόσο ευχάριστα μια-δυο φορές, ιδιαίτερα από όσους αγαπούν τα ατελείωτα κιθαριστικά jam και τα blues που «φανκίζουν». Αλλά μέχρι εκεί...
